«Δια προσταγής του εκρατήσαμε την καρδιά του δια την Πατρίδα» Εδώ φυλάσσεται σαν εθνικός θησαυρός η καρδιά του Δημήτρη Υψηλάντη

Στο κέντρο της Αθήνας, μόλις λίγα μέτρα από την πολύβουη πλατεία Συντάγματος, βρίσκεται καλά φυλαγμένο εδώ και 157 χρόνια ένα «μυστικό»:...

Στο κέντρο της Αθήνας, μόλις λίγα μέτρα από την πολύβουη πλατεία Συντάγματος, βρίσκεται καλά φυλαγμένο εδώ και 157 χρόνια ένα «μυστικό»: το μέρος όπου αναπαύεται η καρδιά του Αλέξανδρου Υψηλάντη.





Βρίσκεται ταριχευμένη στο εκκλησάκι των Παμμεγίστων Ταξιαρχών, στην οδό Στησιχόρου 6 πίσω από το Προεδρικό Μέγαρο ως υπόμνηση της επιφανούς ιστορίας ενός εκ των πρωτεργατών της Ελληνικής Επανάστασης. Λίγοι από τους Αθηναίους που κατεβαίνουν βιαστικά τη Βασιλίσσης Σοφίας το γνωρίζουν. Ελάχιστοι επισκέπτονται το εκκλησάκι για να τη δουν, ενώ πριν από σχεδόν δύο μήνες τελέστηκε εκεί επιμνημόσυνη δέηση 188 χρόνια μετά τον θάνατο του αρχηγού της Φιλικής Εταιρείας.

Η ταρίχευση της καρδιάς σημαντικών προσώπων ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένη στην Ευρώπη του 19ου αιώνα. Παρότι δεν συνάδει με τους κανόνες της Ορθόδοξης Εκκλησίας, η τάση υιοθετήθηκε για αρκετούς αγωνιστές της Επανάστασης του ’21 κυρίως λόγω της παρουσίας του βαυαρικού στοιχείου στη χώρα.

Στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο Αθηνών σε ειδική μαρμάρινη λάρνακα, φιλοτεχνημένη από τον γλύπτη Θωμά Θωμόπουλο, φυλάσσεται η καρδιά του Κωνσταντίνου Κανάρη, ενώ στο Μουσείο της Υδρας μπορεί κάποιος να δει την ασημένια λήκυθο που περιέχει την καρδιά του Ανδρέα Μιαούλη. Μαζί με την καρδιά του Αλέξανδρου Υψηλάντη στον ναό των Ταξιαρχών φυλάσσεται και η καρδιά του αδελφού του, Γεώργιου.

Το μεγάλο μυστικό

Η περιπετειώδης πορεία που ακολούθησε η καρδιά του Υψηλάντη από τη Βιέννη στην οδό Στησιχόρου έχει μείνει στην ιστορία μέσα από ντοκουμέντα. Επί δεκαετίες οι δύο καρδιές βρίσκονταν κλειδωμένες σε ένα ντουλάπι στο ιερό του ναού, χωρίς να γνωρίζει κανείς την ύπαρξή τους εκτός από τον εφημέριο Νικόλαο Μούρτζινο στον οποίο τις είχε εμπιστευθεί η χήρα του Γεωργίου Υψηλάντη, Μαρία το γένος Μουρούζη.

Η επίχρυσος και η επάργυρη λήκυθος που έκρυβαν το μυστικό ανακαλύφθηκαν σχεδόν τυχαία στα τέλη του 19ου αιώνα πυροδοτώντας ζωηρές δημόσιες συζητήσεις: Πού θα έπρεπε να φυλαχθεί αυτό το εθνικό κειμήλιο; Τελικώς προτάχθηκε η επιλογή της παραμονής τους στον ναό, μέσα σε ειδική ξύλινη προθήκη όπου μπορεί μέχρι σήμερα να δει οποιοσδήποτε τις ληκύθους.

«Φίλτατε αδελφέ Δημήτριε,

Νέος κτύπος κατετάραξε τας ψυχάς ημών. Ο αυτάδελφός του ημών Αλέξανδρος, (…) ετελεύτησε και εισήλθεν εις τας αιωνίους μονάς. Δια προσταγής του εκρατήσαμεν την καρδίαν του δια την πατρίδα... 

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ