Η Αμερικανική Αεροπορία, στη δεκαετία του 1970, αναζητούσε ένα «ευέλικτο αεροπορικό σύστημα, με παγκόσμια εμβέλεια και υπερηχητικές επιδόσε...
Η Αμερικανική Αεροπορία, στη δεκαετία του 1970, αναζητούσε ένα «ευέλικτο αεροπορικό σύστημα, με παγκόσμια εμβέλεια και υπερηχητικές επιδόσεις, το οποίο θα ήταν ικανό, εντός 24 ωρών, να πλήξει στόχους σε όλη την υφήλιο».
Με βάσει αυτές τις προδιαγραφές η Boeing πρότεινε τη χρησιμοποίηση του τεράστιου επιβατηγού τους, του περίφημου Boeing 747 Jumbo Jet, κατάλληλα τροποποιημένο ώστε να μεταφέρει μερικά νέα «μίκρο -μαχητικά», μαζί με τα απαραίτητα για την επιχειρησιακή τους δράση καύσιμα και πυρομαχικά.
Τα «μικρομαχητικά» έπρεπε να είναι πραγματικά μικρά, μικροσκοπικά. Υπό τύπου σύγκρισης αναφέρουμε πως ένα F-16 με πλήρη φόρτο μάχης ζυγίζει περί τους 18t. Τα μικροσκοπικά μαχητικά που θα μεταφέρονταν δεν θα έπρεπε να ζυγίζουν περισσότερους από 4,5t.
Θα έφεραν σύστημα προσγείωσης, αλλά καθώς δεν θα απαιτείτο να εκτελέσουν άνοδο για να ανέλθουν σε επιχειρησιακό ύψος, θα μετέφεραν περιορισμένη ποσότητα καυσίμου.
Ο μόνιμος οπλισμός του θα ήταν δύο πυροβόλα των 20mm, ενώ στους πτερυγιακούς πυλώνες θα μπορούσαν να μεταφέρουν βόμβες, ρουκέτες ή πυραύλους.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗΝ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΣΤΟ HISTORY POINT
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.