Το έχουνε παράδοση οι Σλαβότουρκοι... Όταν το καλοκαίρι η Ρωσία συνεχάρη την Τουρκία που έσφαξε άμαχους Έλληνες το 1922!

ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΛΙΓΟΙ ΜΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΛΗ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΠΟΥ Η ΡΩΣΙΑ ΕΣΠΕΥΣΕ ΝΑ ΣΥΓΧΑΡΕΙ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΠΟΥ...

ΕΧΟΥΝ ΠΕΡΑΣΕΙ ΛΙΓΟΙ ΜΗΝΕΣ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΛΗ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΠΟΥ Η ΡΩΣΙΑ ΕΣΠΕΥΣΕ ΝΑ ΣΥΓΧΑΡΕΙ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΠΟΥ ΓΙΟΡΤΑΖΕΤΑΙ ΩΣ ΕΘΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ ΣΤΗ ΓΕΙΤΟΝΑ... ΓΡΑΦΜΑΕ ΣΤΙΣ 31/8/2021:

Να πέφτουν οι μάσκες και να καταρρέουν τα παραμύθια περί «ξανθού γένους». Η Ρωσική Πρεσβεία στην Άγκυρα, με ανάρτησή της στο Twitter, δεν περιορίστηκε να συγχαρεί τυπικά την Τουρκία για την εθνική της εορτή στις 30 Αυγούστου. 

Ανάρτησε φωτογραφία από το μέτωπο στη Μικρά Ασία, όπου στις 30 Αυγούστου 1922 ο τουρκικός στρατός νίκησε τον ελληνικό και σημειώνει ότι, στο πλευρό του Κεμάλ Ατατούρκ, στη μάχη που ηττήθηκαν οι Έλληνες, στεκόταν ο Ρώσος (Σοβιετικός) πρεσβευτής Σεμιόν Αράλοφ.

Τι γιορτάζουν οι Τούρκοι στις 30 Αυγούστου

Η Εορτή της Νίκης, στις 30 Αυγούστου, είναι η νίκη του τουρκικού στρατού επί του ελληνικού, στις 30 Αυγούστου του 1922.

Στις 26 Αυγούστου ο Μουσταφά Κεμάλ αυτοπροσώπως είχε ηγηθεί των στρατευμάτων του στην κοιλάδα του Αφιόν Καραχισάρ με το περιώνυμο παράγγελμα «Στόχος μας είναι η Μεσόγειος! Εφοδος».

Στις 30 ο ελληνικός στρατός ηττήθηκε στο Ντουμλούπιναρ και η υποχώρησή του συνεχίστηκε ως τις 9 Σεπτεμβρίου, ημέρα της άλωσης της Σμύρνης από τους Τούρκους.

Στις μέρες μας κάθε 30ή Αυγούστου χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερη πατριωτική θέρμη.

Η Ρωσική Πρεσβεία, στην ανάρτησή της, συνεορτάζει με τους Τούρκους την ήττα του ελληνικού στρατού και έχει λόγο και το κάνει επειδή οι Τούρκοι του Κεμάλ κατάφεραν να αντιστρέψουν τον πόλεμο στη Μικρά Ασία υπέρ τους χάρη στη βοήθεια με όπλα και εφόδια που έλαβαν από τους Σοβιετικούς.

«Γιορτάζουμε την 99η επέτειο της νίκης στον Πόλεμο της Ανεξαρτησίας», γράφει η Ρωσική Πρεσβεία, επισημαίνοντας ότι τις κινήσεις του τουρκικού στρατού κατά του ελληνικού παρακολουθούσε στο πλευρό του Κεμάλ και ο Ρώσος πρεσβευτής.

Υπενθυμίζουμε ότι μετά από εκείνη την τουρκορωσική νίκη ακολούθησε η σφαγή της Σμύρνης και η ολοκλήρωση της γενοκτονίας των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.

Στις 16 Μαρτίου 1921, στη Μόσχα, υπογράφτηκε ανάμεσα στη Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας (Grand National Assembly of Turkey) και τη Ρωσική Σοβιετική Ομοσπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία (Russian Soviet Federative Socialist Republic – SFSR) η λεγόμενη Συνθήκη της Μόσχας (Treaty of Moscow) ή Συνθήκη Αδελφοσύνης (Treaty of Brotherhood).

Επικεφαλής της SFSR ήταν ο Βλαντιμίρ Λένιν και επικεφαλής της Μεγάλης Εθνοσυνέλευσης της Τουρκίας ήταν ο Κεμάλ Ατατούρκ.

Να σημειωθεί ότι ούτε η ΕΣΣΔ είχε ιδρυθεί τότε (αυτό έγινε το 1922) ενώ η διεθνώς αναγνωρισμένη τουρκική κυβέρνηση εκείνη την εποχή ήταν αυτή του σουλτάνου Μεχμέτ VI (6ου), ο οποίος είχε υπογράψει τη Συνθήκη των Σεβρών, που είχε αποκηρύξει ο Κεμάλ.

Φυσικά, η επίσημη τουρκική κυβέρνηση δεν κλήθηκε στη Μόσχα.

Σύμφωνα με τη Συνθήκη της Μόσχας, η Τουρκία παραχώρησε στη Γεωργία το Βατούμ και την περιοχή βόρεια του χωριού Σαρπ (Sarp) ενώ πήρε από τη Ρωσία το Καρς (το οποίο είχε περιέλθει στη Ρωσία το 1878 με τη Συνθήκη του Βερολίνου) και το Αρνταχάν.

Παράλληλα, οι μπολσεβίκοι αναγνώρισαν την εθνικιστική ηγεσία υπό τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, ως τη μόνη κυβέρνηση στην Τουρκία.

Η κορυφαία παγκοσμίως Εγκυκλοπαίδεια Britannica στη διαδικτυακή της έκδοση, στο λήμμα Treaty of Moscow, 1921, γράφει:

«As a result of the treaty, the Soviets supplied the nationalists with weapons and ammunition which Turks used successfully in a war against Greece in 1921-22».

«Ως (ένα) αποτέλεσμα της Συνθήκης, οι Σοβιετικοί προμήθευσαν τους εθνικιστές με όπλα και πυρομαχικά τα οποία οι Τούρκοι (τα) χρησιμοποίησαν με επιτυχία σε ένα πόλεμο ενάντια στην Ελλάδα το 1921-22».

Όπως γράφει στο έργο «Η Ιστορία του Ελληνικού Στρατού (1833-1949)» ο Ιωάννης Παπαφλωράτος, «Μετά την υπογραφή της Συμφωνίας της Μόσχας, παραδίδονται στους Τούρκους 10.000.000 χρυσά ρούβλια, από τα οποία τα 4.000.000 μεταφέρονται από τον Γιουσούφ Κεμάλ, τον Απρίλιο του 1921.

»Το 1.400.000 μεταφέρεται από τον Φρούνζε (Mikhail Vasilyerich Frunze) τον Δεκέμβριο του ιδίου χρόνου και η τελευταία αποστολή 3.500.000 παραδίδεται τον Μάιο του 1922.

»Δηλαδή συνολικά 11.000.000 χρυσά ρούβλια και 100.000 χρυσές οθωμανικές λίρες.

»Η βοήθεια αυτή αντιστοιχεί σε 80.000.000 περίπου τουρκικές χάρτινες λίρες της εποχής εκείνης» (Τόμος Ι, σελ. 649).