Πώς έβλεπαν οι Οθωμανοί την Επανάσταση του ’21 και τι γράφουν για τους Αλβανούς που πολεμούσαν εναντίον των Ελλήνων

Τι γράφει ο Οθωμανός αξιωματούχος Γιουσούφ Μπέης – Ο εθνικός καθορισμός των επαναστατημένων Ελλήνων – Ο σύγχρονος Τούρκος ιστορικός Yusuf Ha...

Τι γράφει ο Οθωμανός αξιωματούχος Γιουσούφ Μπέης – Ο εθνικός καθορισμός των επαναστατημένων Ελλήνων – Ο σύγχρονος Τούρκος ιστορικός Yusuf Hakan Erdem για τους Αλβανούς μισθοφόρους των Τούρκων

Τον τελευταίο μήνα αφιερώσαμε μια σειρά από άρθρα για το 1821, τα οποία είχαν μεγάλη απήχηση στους αναγνώστες του protothema.gr και, νομίζουμε, ότι φέραμε στην επιφάνεια αρκετά άγνωστα στοιχεία.

Ως επί το πλείστον, χρησιμοποιήσαμε ελληνικές πηγές και κάποιους ξένους ιστορικούς όπως ο Γκίσταβ Χέρτσμπεργκ.

Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά, η τουρκική. Πώς έβλεπαν οι Τούρκοι την Επανάσταση του 1821; Μέχρι πρόσφατα, μοναδική πηγή στα ελληνικά ήταν το μνημειώδες έργο του Νικηφόρου Μοσχόπουλου «ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΩΣ» (Αθήνα 1960), ο οποίος στηρίζεται κυρίως στις αναφορές του ιστορικού Τζεβντέτ Πασά, το έργο του οποίου κυκλοφόρησε στο β’ μισό του 19ου αιώνα.

Έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές σε όσα γράφει ο Τζεβντέτ Πασάς, τα οποία παρουσιάζουν μεγάλο ενδιαφέρον. Τα τελευταία χρόνια, ήρθαν στο φως και άλλες μαρτυρίες Τούρκων, οι οποίοι μάλιστα έζησαν στα χρόνια της Επανάστασης.

\
Ορισμένες από αυτές, υπάρχουν στο βιβλίο των Σοφίας Λαΐου και Μαρίνου Σαρηγιάννη «ΟΘΩΜΑΝΙΚΕΣ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΟΥΣΟΥΦ ΜΠΕΗ ΣΤΟΝ ΑΧΜΕΤ ΤΖΕΒΝΤΕΤ ΠΑΣΑ», που εκδόθηκε το 2019 από το ΕΘΝΙΚΟ ΙΔΡΥΜΑ ΕΡΕΥΝΩΝ. Πρόκειται για ένα άκρως ενδιαφέρον βιβλίο, από το οποίο θα παρουσιάσουμε σήμερα, σε περίληψη βέβαια, τι γράφει ο Οθωμανός αξιωματούχος Γιουσούφ μπέης που το 1821 ζούσε στο Ναύπλιο. Φυσικά, θα επανέλθουμε και με αφηγήσεις άλλων Τούρκων από το ίδιο βιβλίο στο μέλλον.

Ποιος ήταν ο Γιουσούφ μπέης;

Ο Μοραβή (Μοραΐτης) Μιρ Γιουσούφ μπέης, ήταν γιος του Ναυπλιώτη στην καταγωγή Αχμέτ πασά Σαλαμπάς, ο οποίος αφού έλαβε στρατιωτική εκπαίδευση στο παλάτι, υπηρέτησε ως βαλής σε διάφορες ελληνικές πόλεις. Σύμφωνα με τον Φωτάκο (Φώτιο Χρυσανθόπουλο), αγωνιστή και απομνημνευματογράφο του 1821 που γνώριζε τον Γιουσούφ, μητέρα του ήταν μια Χριστιανή. Ο πατέρας του Γιουσούφ μπέη, ο οποίος(ο Γιουσούφ) ανήκε στο σώμα των ιππέων της Υψηλής Πύλης, είχε μεγάλη συμβολή στην πάταξη της «αλβανοκρατίας» που επικράτησε στον Μοριά μετά τα Ορλοφικά. Ο Φωτάκος χαρακτηρίζει τον Γιουσούφ «ήμερο και αγαθό άνθρωπο» καθώς και «γραμματισμένο».

Τι γράφει ο Γιουσούφ μπέης για την Επανάσταση του ‘21

Ο Γιουσούφ μπέης, προσπαθεί να ερμηνεύσει την εξέγερση ανθρώπων οι οποίοι παλαιότερα ζούσαν αρμονικά με τους Μουσουλμάνους. Δεν δείχνει καμία διάθεση, όπως άλλοι, να αποδώσει την Επανάσταση σε εγγενείς αδυναμίες του οθωμανικού κράτους. Αποδίδει τις ήττες των Οθωμανών στην κακοδιαχείριση και την έλλειψη εφοδίων, καθώς και στις διχόνοιες και την απληστία κάποιων αξιωματούχων, συχνά και στη θεία τιμωρία. Παραθέτει μάλιστα στο έργο του τις απόψεις δύο επιφανών Ελλήνων, του πρόκριτου της Πάτρας Αθανάσιου Κανακάρη και τον Σπετσιώτη πολιτικού και αγωνιστή Ιωάννη Ορλάνδου.

«Εμείς δεν έχουμε διαμάχη και έριδα με τους μουσουλμάνους, ούτε άλλο παράπονο. Προβήκαμε σε αυτή την ενέργεια, επειδή οι φτωχοί ραγιάδες δεν μπορούσαν να αντέξουν την τυραννία και την καταπίεση των βεζίρηδων. Αναγκαστικά φτάσαμε σε αυτό το δρόμο σωτήριας και τον επιδοκιμάζουμε σύσσωμο το μιλλέτι (=έθνος) προκειμένου να απαλλαγούν οι φτωχοί ζιμμήδες (=μη μουσουλμάνοι υπήκοοι ισλαμικών πολιτικών εξουσιών) από το βάρος των καταπιέσεων. Γι’ αυτό διαλέξαμε να ακολουθήσουμε το δρόμο της αποστασίας. Έπρεπε να κατασβέσουμε με τα κατάλληλα μέτρα τις σπίθες της φωτιάς της τυραννίας και της αδικίας που εδώ και καιρό έκαιγε στα στήθη των ζιμμήδων», έλεγε ο Α. Κανακάρης.

Και ο Ιωάννης Ορλάνδος όμως ήταν σαφής:

«Πράγματι από παλιά ήταν μέσα στο μυαλό του μιλλετιού μας και οριστικά αποφασισμένο να βγούμε από το ζυγό του ραγιαδισμού και της υποταγής…».

Ο ίδιος ο Γιουσούφ, περιγράφει την Επανάσταση ως φυσική συνέπια μιας εθνικής αφύπνισης. Στην αρχή του έργου του, γράφει:

«Διότι η ανθρώπινη φύση και όλα τα διαφορετικά έθνη (millet) υπόκεινται στη δίψα για ανεξαρτησία (ser-azadelik) και μόνο εξ ανάγκης προσποιούνται ότι συναινούν και δέχονται τη δουλεία και την υποταγή (raiyyet η ubudiyyeti)».

Στο απόσπασμα αυτό, αλλά και σε όλο το υπόλοιπο έργο του, ο Γιουσούφ δέχεται ότι οι «Ρωμιοί», αποτελούν ένα ξεχωριστό έθνος (μιλλέτ), το οποίο από τη φύση του, όπως και όλα τα έθνη, δεν μπορεί να αντέξει τη δουλεία παρά μόνο από ανάγκη. Πολύ σημαντική είναι εδώ η χρήση της λέξης «μιλλέτ» με τη σημασία του έθνους. O Michael Ursinus, στην «Encyclopedia of Islam», έδειξε ότι το 1807, οι οθωμανικές αρχές αρνούνταν να τη χρησιμοποιήσουν για τους εξεγερμένους Σέρβους, καθώς θεωρούσαν ότι αφορά μόνο ανεξάρτητα κράτη. Ο όρος «έθνος των Ρωμιών» (millet-I Rum) εκτός από τον Γιουσούφ, υπάρχει πολύ συχνά και στα κείμενα του χρονικογράφου Σανί-ζαντέ. Μάλιστα, η διαδικασία αυτή ξεκίνησε ήδη από τον 18ο αιώνα. Τον 16ο και τον 17ο αιώνα, ο Οικουμενικός Πατριάρχης, αναφερόταν ως «Πατριάρχης απίστων» ή «Χριστιανών», ενώ από τον 18ο αιώνα και μετά ως «Πατριάρχης Ρωμιών». Σχετική αναφορά (και απόδειξη…) έχει κάνει ήδη από 1999 ο ParasKevas Konortas, στο έργο «Ottoman Greeks in the Age of Nationalism Politics, Economy and Society in the Nineteenth Century» (επιμ. Dimitri Gondicas – Charles Issawi), Πρίνστον 1999.

Αλήθεια, πόσοι Έλληνες πανεπιστημιακοί ιστορικοί έχουν διαβάσει (ή έστω γνωρίζουν…) το συγκεκριμένο βιβλίο;

Για την ιστορία, ο Γιουσούφ μπέης, αιχμαλωτίστηκε κατά την κατάληψη του Ναυπλίου και αφέθηκε ελεύθερος το 1822, οπότε και έφυγε για την Κωνσταντινούπολη.