Ελληνικός Στρατός: Η ύψιστη προτεραιότητα για νέα φορητά αντιαρματικά όπλα, οι διαθέσιμες επιλογές

Στον αμυντικό αγώνα που διεξάγει ο Ουκρανικός Στρατός έναντι του Ρωσικού με κύρια έμφαση τον αγώνα σε αστικό έδαφος και κατοικημένους τόπους...

Στον αμυντικό αγώνα που διεξάγει ο Ουκρανικός Στρατός έναντι του Ρωσικού με κύρια έμφαση τον αγώνα σε αστικό έδαφος και κατοικημένους τόπους πρωτοστατούν τα αντιαρματικά όπλα. Η παρούσα ανάλυση καταδεικνύει την αναγκαιότητα απόκτησης νέων φορητών αντιαρματικών όπλων για το Όπλο του Πεζικού καθώς και τις Ειδικές Δυνάμεις.

Ένα από τα πολύ σημαντικά ζητήματα αναβάθμισης του Ελληνικού Στρατού και συγκεκριμένα των βαρέων όπλων του Πεζικού αλλά και των Ειδικών Δυνάμεων αναφέρεται στα φορητά αντιαρματικά (ΑΤ) όπλα, που ανεβάζουν κατακόρυφα την ισχύ πυρός της ομάδας μάχης και προσδίδουν δυνατότητες για καταστροφή στόχων δυσανάλογης αξίας.

Σήμερα ο ΕΣ διαθέτει μια ευρεία γκάμα ΑΤ όπλων, πολλά από τα οποία όμως θεωρούνται παρωχημένα και δεν ανταποκρίνονται στις νέες εξελίξεις του σύγχρονου πεδίου της μάχης, στις οποίες θα κληθεί να πολεμήσει ο Έλληνας στρατιώτης. Ως εκ τούτου κρίνεται αναγκαία η εξέταση των υφιστάμενων επιλογών προς απόκτηση νέων ΑΤ όπλων.

Τα περισσότερα φορητά αντιαρματικά του ΕΣ χρήζουν αντικατάστασης, με έμφαση στα 10.841 Μ72 LAW και στα 18.706 RPG-18. Το μεγάλο πρόβλημα είναι πως τα Μ72 LAW που είναι και μιας χρήσης ενδεχομένως να έχουν λήξει εξαιτίας παλαιότητας και συνεπώς να μην είναι επιχειρησιακά. Η κατάσταση με τα RPG- 18 είναι θετικότερη αλλά και αυτά χρήζουν αντικατάστασης.H ομάδα μάχης διαθέτει φορητά αντιαρματικά όπλα μιας χρήσης όπως τα Μ72 LAW και τα RPG 18. Αμφότερα είναι παρωχημένα και χρήζουν άμεσης αντικατάστασης.

Τα φορητά ΑΤ μπορούν να προσφέρουν σημαντικές υπηρεσίες στον αμυντικό αγώνα, στα μέτωπα του Δ’ ΣΣ και της ΑΣΔΕΝ. Και στις δύο περιπτώσεις η άμυνα επί του πατρίου εδάφους θα σημαίνει είτε την καταστροφή του εχθρού είτε την επιβράδυνσή του. Τα φορητά ΑΤ εντοπίζονται πολύ δυσκολότερα από οποιοδήποτε άλλο οπλικό σύστημα, έχουν μεγάλη ισχύ πυρός και παρουσιάζουν υψηλή αποδοτικότητα (σχέση κόστους- αποτελέσματος). Ένα φορητό ΑΤ κοστίζει εκατοντάδες φορές λιγότερο από ένα άρμα μάχης, του οποίου όμως μπορεί να εξασφαλίσει την ακινητοποίηση, ή και την εξουδετέρωση.

Επομένως η απόκτηση ενός σύγχρονου φορητού ΑΤ είναι μια ιδιαίτερα αποδοτική επιλογή για τον αμυντικό αγώνα, είτε αυτός διεξάγεται σε φυσικό περιβάλλον είτε σε αστικό.

Να τονίσουμε πως οι μονάδες μηχανοκίνητου και μηχανοποιημένου πεζικού διαθέτουν ενταγμένα οργανικά στις ομάδες πεζικού φορητά αντιαρματικά όπλα όπως τα M72 LAW και τα RPG 18 ενω σε επίπεδο Τάγματος Πεζικού διατίθεται τα αντιαρματικά όπλα υπό τον Λόχο Υποστήριξης και τη Διμοιρία αντιαρματικών όπλων με TOW και MILAN. Επίσης, οι Μοίρες Καταδρομών καθώς και τα Τάγματα Πεζοναυτών διαθέτουν φορητά ΑΤ τύπου STRIM καθώς και MILAN.

Να τονιστεί πως κάθε Μηχανοκίνητη Ταξιαρχία του Έβρου ή της ΑΣΔΕΝ διαθέτει ξεχωριστό Λόχο Αντιαρματικών με KORNET σε επίπεδο ταξιαρχίας.

Οφείλουμε ως εκ τούτων να διαχωρίσουμε την ανάγκη για την αντικατάσταση των φορητών αντιαρματικών όπλων σε επίπεδο ομάδας πεζικού – διμοιρία και σε επίπεδο Τάγματος.

Ο στρατός της Ομοσπονδιακής (Δυτικής) Γερμανίας που αντιμετώπιζε την τεράστια απειλή των μαζικών τεθωρακισμένων σχηματισμών του Συμφώνου της Βαρσοβίας κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, είχε δώσει μεγάλη έμφαση στα φορητά αντιαρματικά δημιουργώντας και τις μονάδες «κυνηγών αρμάτων».

Το συγκεκριμένο δόγμα ταιριάζει με την γκάμα των απειλών που αντιμετωπίζει η πατρίδα μας. Σήμερα, τα φορητά αντιαρματικά δεν προορίζονται αποκλειστικά για την καταστροφή αρμάτων ή οχημάτων μάχης, αλλά με τη χρήση διάφορων τύπων πολεμικών κεφαλών έχουν την δυνατότητα να βάλουν και κατά χαμηλά ιπτάμενων στόχων, κατά προσωπικού με βλήματα εναέριας διάρρηξης, κατά οχυρών θέσεων και κτιρίων, ή να παρέχουν προπέτασμα καπνού ή φωτισμό.

Το υφιστάμενο οπλοστάσιο

Τη δεκαετία του 1990, ο ΕΣ απέκτησε μεγάλες ποσότητες PRG-18 (σύμφωνα με τα πρακτικά του γερμανικού Κοινοβουλίου, 21.625 μονάδες) από τη Γερμανία και συγκεκριμένα από τα αποθέματα του πρώην ανατολικογερμανικού στρατού. Η παραχώρηση αυτή αποτέλεσε μια πολύ καλή και κυρίως άνευ κόστους ευκαιρία για την προμήθεια ενός μεγάλου αριθμού αντιαρματικών όπλων, που για να αποκτηθούν σε μεγάλους αριθμούς θα χρειάζονταν μεγάλες εθνικές δαπάνες. Το RPG-18 είναι αντίγραφο του Μ72 LAW, έχει βάρος 2,6 κιλά, διαμέτρημα 64 mm και αποδεικνύεται αποτελεσματικό κατά σταθερού στόχου μέχρι τα 200 μέτρα και κατά κινητού μέχρι τα 150.

Η διατρητική επίδοση είναι ίδια με αυτή του LΑW, όμως το εξαιρετικά μικρό βεληνεκές ελαχιστοποιεί τη δυνατότητα χρήσης του όπλου εναντίων αρμάτων μάχης σε ένα σύγχρονο πεδίο μάχης. Σήμερα σε υπηρεσία βρίσκονται 18.706 συστήματα. Το χαμηλό βάρος των RPG-18 και Μ72Α2 LAW επιτρέπει να μεταφέρεται μεγάλος αριθμό ΑΤ βλημάτων μιας χρήσης από μια διμοιρία πεζικού. Ενδεικτικά αναφέρεται ότι μία διμοιρία φέρει περί τα δέκα βλήματα μιας χρήσης, τα οποία συμπληρώνονται από αντιαρματικές οπλοβομβίδες.

Τη δεκαετία του 1970 άρχισαν να εισέρχονται στο ελληνικό οπλοστάσιο τα πρώτα αντιαρματικά όπλα μιας χρήσεως. Τα Μ72Α2 LΑW (Light Αntitank Weapon) αποκτήθηκαν σε μεγάλους αριθμούς, που ανέρχονται στις 10.841 μονάδες. Το Μ72Α2 των 66 mm είναι μίας χρήσεως όπλο, με βάρος που δεν ξεπερνά τα 2,36 κιλά για το βλήμα και τον εκτοξευτή, τα οποία είναι ενσωματωμένα και συσκευασμένα.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ