Ο Ρώσος συγγραφέας Βλαντιμίρ Σορόκιν λέεί πώς ο Πούτιν μεταμορφώθηκε σε «τέρας» και ότι είναι καταδικασμένος

 Ο τελικός στόχος του Βλαντίμιρ Πούτιν δεν είναι η Ουκρανία, αλλά ο δυτικός πολιτισμός, καθώς φουντώνει το μίσος του από το μαύρο γάλα που ή...

 Ο τελικός στόχος του Βλαντίμιρ Πούτιν δεν είναι η Ουκρανία, αλλά ο δυτικός πολιτισμός, καθώς φουντώνει το μίσος του από το μαύρο γάλα που ήπιε από τη θηλή της KGB, σχολιάζει, έξω από τα δόντια, ο διάσημος Ρώσος συγγραφέας Βλαντίμιρ Σορόκιν, εξηγώντας πώς ο Ρώσος πρόεδρος αποκάλυψε την εικόνα ενός αδίστακτου στις αποφάσεις του τέρατος, που όμως δεν ξέρει τι τον περιμένει.

Όπως αναφέρει ο Σορόκιν, στο άρθρο του που φιλοξενούν ο Guardian και η Sueddeutsche Zeitung, ο Πούτιν εξελίχθηκε σταδιακά σε τέρας ενισχύοντας χρόνο με το χρόνο τις εξουσίες του, την αυτοκρατορική του επιθετικότητα, το μίσος για τη δυτική δημοκρατία και μια κακία τροφοδοτούμενη από τη δυσαρέσκεια για την κατάρρευση της ΕΣΣΔ. Τώρα, η Ευρώπη θα πρέπει να αντιμετωπίσει, όχι τον πρώην Πούτιν, - έναν ελπιδοφόρο «πεφωτισμένο αυταρχικό ηγέτη», αλλά το νέο Πούτιν, που έχει παραμερίσει τη μάσκα της «επιχειρηματικής συνεργασίας» και της «ειρηνικής συνεργασίας».

Πώς και γιατί εξελίχθηκε ο Πούτιν σε «τέρας»

Όπως αναφέρει ο Σορόκιν, από τους δημοφιλέστερους μεταμοντέρνους συγγραφείς και δραματουργούς στη Ρωσία, όταν ο Πούτιν ανέλαβε τα ηνία της χώρας από τον Μπόρις Γέλτσιν το 1999, έδειχνε συμπαθητικός με μια υγιή ρητορική. «Πολλοί αποκόμισαν την εντύπωση ότι ο άνθρωπος που ανελισσόταν στη ρωσική πυραμίδα εξουσίας ήταν ένας έξυπνος αξιωματούχος, χωρίς περηφάνια και αλαζονεία, ένας σύγχρονος άνθρωπος που κατανούσε ότι μόνον ένας δρόμος, εκείνος της δημοκρατίας, ανοιγόταν για τη μετασοβιετική Ρωσία». Άλλωστε ο Πούτιν μιλούσε για τη δημοκρατία στις συνεντεύξεις, υποσχόταν μεταρρυθμίσεις, ελεύθερες εκλογές, ελευθερία λόγου, σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, συνεργασία με τη Δύση και εναλλαγή της ηγεσίας, διαμηνύοντας ότι δεν σκόπευε να θρονιαστεί στην εξουσία. Ορισμένοι πολιτικοί, διανοούμενοι και θεωρητικοί της πολιτικής τέχνης, που είναι σήμερα δριμείς επικριτές του Πούτιν, τον στήριξαν και ορισμένοι μάλιστα τον βοήθησαν να κερδίσει τις εκλογές για να εξελιχθεί τελικά σε ένα «αυτοκρατορικό τέρας».

Η ρωσική πυραμίδα της εξουσίας

Η εξουσία στη Ρωσία είναι μια πυραμίδα, εξηγεί ο συγγραφέας του «Πίσω από το μεγάλο ρωσικό τείχος», μια πυραμίδα που έχτισε ο στυγνός, παρανοϊκός τσάρος του ΙΣΤ΄αι. Ιβάν ο Τρομερός με τη βοήθεια του προσωπικού του στρατού, χωρίζοντας το ρωσικό κράτος σε εξουσία και λαό, φίλους και εχθρούς. Οι σχέσεις του με τη μογγολική Χρυσή Ορδή τον έπεισαν ότι ο μόνος τρόπος να κυβερνήσει την αχανή Ρωσία ήταν διά της κατοχής με μια ισχυρή, ωμή, απρόβλεπτη και ακατανόητη δύναμη για έναν λαό που δεν είχε άλλη επιλογή από το να υπακούει και να τη λατρεύει. Και στην κορυφή της πυραμίδας αυτής βρίσκεται ένα άτομο που έχει την απόλυτη εξουσία.