«Πόσο ανόητο είναι να λέμε ότι όλες οι θρησκείες είναι ίδιες!»... Λίγες σκέψεις για να νιώσουμε τη Μεγάλη Εβδομάδα

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Αθανασίου Πολ. Τύμπα, Θεολόγου-Μουσικού Ο Χριστός δέχτηκε να σώσει το ανθρώπινο γένος από την αμαρτία με το «εκούσιον ...

Του Πρωτοπρεσβυτέρου Αθανασίου Πολ. Τύμπα, Θεολόγου-Μουσικού

Ο Χριστός δέχτηκε να σώσει το ανθρώπινο γένος από την αμαρτία με το «εκούσιον πάθος», ένα πάθος δηλαδή με την θέλησή Του. Ποια ανθρώπινη λογική μπορεί να ζυγίσει αυτήν την Αγάπη; Ο Θεός θυσιάζεται για το δημιούργημά Του! Πόσο ανόητο είναι να λέμε ότι όλες οι θρησκείες είναι ίδιες! Πόσο άδικοι και αχάριστοι είμαστε όταν λέμε ότι το ίδιο είναι ο Χριστός με τον Βούδα, τον Μωάμεθ ή κάποιον φιλόσοφο!

Για να νιώσουμε τον Σταυρό της Αγάπης πρέπει να αγαπήσουμε και μεις περισσότερο από τον εαυτό μας τα αγαπημένα μας πρόσωπα. Να μάθουμε να ανεχόμαστε τα ελαττώματά τους. «Όποιος θέλει να γίνει πρώτος», λέγει ένα τροπάριο της Μεγάλης Τετάρτης, «ας γίνει πάντων διάκονος».

Ας αγαπήσουμε τους εχθρούς μας συγχωρώντας τους για όσα μας έχουν κάνει. Ας ζητήσουμε μια ειλικρινή συγνώμη απ’ όσους αδελφούς μας αδικήσαμε. Δεν μπορούμε να κατανοήσουμε την αγάπη του Χριστού μας εάν δεν λέμε μια ζεστή καλημέρα στον γείτονά μας.

Πώς να νιώσουμε τα δώρα του Σταυρού όταν εμείς δεν ανεχόμαστε «μύγα στο σπαθί μας»! Δεν ανεχόμαστε τις δυσκολίες της ζωής, τον Σταυρό της φτώχειας, τον Σταυρό κάποιες αρρώστιας. Αρνούμαστε τον Σταυρό της πολυτεκνίας, τον Σταυρό της ατεκνίας, τον Σταυρό των ανήμπορων γονέων μας και τους πετάμε στα γηροκομεία. Ακόμη και τον Σταυρό της Συνειδήσεώς μας αρνούμαστε γι’ αυτό καταντήσαμε ασύδοτοι και ατομιστές!

Ας τελειώνουμε αυτή την εβδομάδα με όλες μας της δουλειές ώστε ελεύθεροι από την Κυριακή των Βαΐων μέσα στους κατανυκτικούς μας ναούς να φιλοσοφήσουμε πάνω στα μεγάλα γεγονότα των παθών του Κυρίου μας που οι αμαρτίες μας τον ανέβασαν στον Σταυρό.

Λίγα σηκώνουν οι δικές μας πλάτες! Όμως οι ώμοι του Χριστού σηκώνουν όλα όσα του φορτώνουν οι σταυρωτές Του, όσα του φορτώνουν οι προ Χριστού, οι σύγχρονοί Του, όλοι οι αιώνες, όλοι εμείς! Είναι: «ο αίρων την αμαρτία του κόσμου» (Ιωαν. 1,29).

Σε Θαυμάζουμε Κύριε για την αντοχή Σου, για την ανοχή Σου, αλλά περισσότερο σε Θαυμάζουμε για την παροχή Σου. Σταυρώθηκες «ο παρέχων τω κόσμω το μέγα έλεος». Η ζωή σου Κύριε δόθηκε αντιπαροχή για να πάρουμε εμείς την Σωτηρία, για να κληρονομήσουμε εμείς την αιώνιο βασιλεία, τον Παράδεισο!

Χωρίς λύπη θα μπορούσαμε να νιώσουμε την χαρά; Χωρίς σκοτάδι θα μπορούσαμε να νιώσουμε το φως; Χωρίς Σταυρό θα μπορούσαμε να ζήσουμε την χαρά της Αναστάσεως; Η λέξη Ανάσταση είναι σύνθετη από την πρόθεση ανά και στάση. Θάνατε σταμάτα! Κάνε την τελική σου στάση! «Θανάτου εορτάζομεν νέκρωσιν, Άδου την καθαίρεσιν, άλλης βιοτής, της αιωνίου, απαρχήν».

Νέα στάση ζωής λοιπόν μετά την Ανάσταση Του Κυρίου μας για όσους την ζουν. Νέα παράσταση ζωής για όσους μιμηθούν τα έργα και την ζωή του Κυρίου μας. Νέα διάσταση παίρνει ο κόσμος γύρω μας αφού «νυν πάντα πεπλήρωται φωτός, ουρανός τε, γη και τα καταχθόνια».

Υπάρχει μεγαλύτερη Επανάσταση από την Ανάσταση; Η Ανάσταση είναι το πιο δυναμικό γεγονός στην ιστορία. Αυτή είναι που συνέτριψε τον φόβο του Θανάτου, τον φόβο της αμαρτίας και τον φόβο του διαβόλου. Είναι η μοναδική επανάσταση που σέβεται την ελευθερία του κάθε ανθρώπου. Είναι ειρηνική επανάσταση, εσωτερική αθόρυβη. Είναι επανάσταση κατά των παθών. Είναι επανάσταση που δημιουργεί Αγίους.

Όλες οι επαναστάσεις στην ιστορία του ανθρώπου σκορπούν στους ηττημένους την θλίψη. Όλοι οι πόλεμοι έχουν νεκρούς και ηττημένους. Μόνον η νίκη Του Χριστού δεν αφήνει κανέναν λυπημένο.

Καλή συσταύρωση με τον Χριστό!

Καλή συνανάσταση με τον Χριστό!