ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ της Ανατολικής Θράκης και ανακατάληψη Ίμβρου Τενέδου προτεραιότητα των Ενόπλων Δυνάμεων! Το δόγμα του πρώτου πλήγματος και τι λέει ο Κονδύλης!

Το 1997 κυκλοφόρησε στα ελληνικά ένα από τα σημαντικότερα έργα του κορυφαίου Έλληνα φιλοσόφου Παναγιώτη Κονδύλη, Θεωρία του Πολέμου (εκδ. Θ...

Το 1997 κυκλοφόρησε στα ελληνικά ένα από τα σημαντικότερα έργα του κορυφαίου Έλληνα φιλοσόφου Παναγιώτη Κονδύλη, Θεωρία του Πολέμου (εκδ. Θεμέλιο).





Στην ελληνική έκδοση προστέθηκε ένα Επίμετρο τριάντα μία σελίδων με τίτλο Γεωπολιτικές και Στρατηγικές Παράμετροι ενός Ελληνοτουρκικού Πολέμου, στο οποίο διατυπώνει το δόγμα του «πρώτου χτυπήματος» από ελληνικής πλευράς.

Το δόγμα αυτό προκύπτει από την στρατηγική ανάλυση των τότε δεδομένων που σήμερα έχουν εξελιχθεί εις βάρος της Ελλάδας. Ειδικότερα, ο Κονδύλης επισημαίνει το μειονέκτημα του κατακερματισμένου ελληνικού χώρου, γεγονός που επιτρέπει στον εχθρό να καταλάβει ορισμένα νησιά, δημιουργώντας τετελεσμένα γεγονότα σε σύντομο χρονικά διάστημα.

Ο Κονδύλης επισημαίνει τέσσερις παράγοντες που μπορούν να αντισταθμίσουν τα ελληνικά μειονεκτήματα, ο συνδυασμός των οποίων μπορεί να οδηγήσει σε «αξιόλογες πιθανότητες νίκης» την ελληνική πλευρά:

I. Δεδομένου ότι η ελληνική πλευρά θα έχει εδαφικές απώλειες, δεν θα πρέπει να εξαντληθεί στην προσπάθεια ανακατάληψής τους, αλλά στην κατάληψη τουρκικών εδαφών είτε ως αντιστάθμισμα, είτε για τη μετέπειτα διαπραγμάτευση. Η ελληνική δυνατότητα είναι κυρίως στον Έβρο και την ανατολική Θράκη, όπου παρά την υψηλή συγκέντρωση στρατευμάτων και από τις δύο πλευρές, εάν καταφέρει να διασπάσει τις αντίπαλες δυνάμεις και με ένα κυκλωτικό ελιγμό να τις αποκόψει από τις εφεδρείες και να αποκομίσει εδαφικά κέρδη προς διαπραγμάτευση.

Στο θέατρο του Αιγαίου, ο Κονδύλης τονίζει ότι δεν έχει κανένα νόημα η δημιουργία προγεφυρωμάτων στη μικρασιατική ακτή και μόνο η Ίμβρος και η Τένεδος μπορούν να αποτελούν στόχο, εφόσον το ελληνικό ναυτικό και η αεροπορία μπορούν να καλύψουν την άμυνα. Στο μέτωπο της Κύπρου, ο Κονδύλης υπογραμμίζει πως δεν υπάρχει πια νότος, όπως το 1974, και ότι είναι καθοριστικής σημασίας για «παλλαϊκή αντίσταση μέχρις εσχάτων» του κυπριακού πληθυσμού, κάτι που δεν έγινε με τον Αττίλα.

II. Είναι ιδιαίτερα κρίσιμη η αποφυγή του κατακερματισμού των ελληνικών δυνάμεων και η συγκέντρωση των ελληνικών δυνάμεων σε συγκεκριμένους στόχους. Ειδικά η αεροπορία, δεν πρέπει να αναλωθεί με την προάσπιση πόλεων και άμαχων πληθυσμών, αλλά να επικεντρωθεί στα καίρια επιχειρησιακά σημεία και στην συντριβή των εχθρικών δυνάμεων.

III. Για να αντισταθμίσει τα γεωγραφικά της μειονεκτήματα, η ελληνική πλευρά, πέρα από τα θέατρα του πολέμου, πρέπει να είναι σε θέσει να ενεργεί σε όλη την τουρκική επικράτεια, ώστε να αποτρέψει την απόσυρση σημαντικών δυνάμεων του εχθρού στο βάθος της Τουρκίας, από όπου θα μπορεί να πλήξει ελληνικούς στόχους με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς.

IV. Ο πλέον κρίσιμος παράγοντας που μπορεί να αποτελέσει το βασικό κριτήριο για τη νίκη είναι για την ελληνική πλευρά «η αποφασιστικότητα να καταφέρει το πρώτο (μαζικό) πλήγμα, αιφνιδιάζοντας τον εχθρό».

 Το πρώτο πλήγμα «είναι μια συντονισμένη και ακαριαία ενέργεια όλων των κλάδων των ενόπλων δυνάμεων προς εκμηδενίσει των ζωτικών σημείων του εχθρικού πολεμικού δυναμικού, ιδίων όσων εμφανίζονται κρίσιμα μέσα στη δεδομένη συγκυρία».-