Πρώην διευθυντής της NASA : Ο επόμενος θανατηφόρος ιός θα μπορούσε να είναι εξωγήινος

Ποιος μπορεί να είναι ο υπερ-ιός, τον οποίο δεν έχουν δει ποτέ στη Γη; Ηπαγκόσμια συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τους ιούς, φυσικά. Γ...

Ποιος μπορεί να είναι ο υπερ-ιός, τον οποίο δεν έχουν δει ποτέ στη Γη;

Ηπαγκόσμια συζήτηση περιστρέφεται γύρω από τους ιούς, φυσικά. Για κάποιους συγκεκριμένα, γύρω από τον επόμενο θανατηφόρο ιό. Ένας πρώην διευθυντής της NASA κυκλοφόρησε ένα νέο έγγραφο που προειδοποιεί ότι ο επόμενος φονικός ιός ενδέχεται να μην προέρχεται από νυχτερίδες… εκτός αν υπάρχουν νυχτερίδες στον Άρη. Η ανησυχία του, που ισχυρίζεται ότι συμμερίζονται πολλοί στο διαστημικό πρόγραμμα, είναι ότι τα διαστημόπλοια που επιστρέφουν από τον Άρη μπορεί να είναι γεμάτα με ανθρώπους και αντικείμενα με έναν υπερ-ιό, τον οποίο δεν έχουν δει ποτέ στη Γη. Μπορούμε να το αποτρέψουμε; Μπορούμε να προετοιμαστούμε;

«Κατά τη γνώμη μου, και αυτή της επιστημονικής κοινότητας, η πιθανότητα θραύσματα από τον Άρη που είναι εκατομμυρίων ετών να περιέχουν μια ενεργή μορφή ζωής που θα μπορούσε να μολύνει τη Γη είναι εξαιρετικά χαμηλή. Όμως, τα δείγματα που επιστρέφονται από το MSR θα τεθούν σε καραντίνα και θα αντιμετωπιστούν σαν να είναι ο ιός του Έμπολα μέχρι να αποδειχθούν ασφαλείς. "

Οι αναφορές των μέσων μαζικής ενημέρωσης σχετικά με την παγκόσμια πανδημία του COVID-19 που προκαλείται από τον κοροναϊκό SARS-CoV-2 επισκίασαν τον ιό του Έμπολα, ο οποίος επιτίθεται ταχύτερα (εντός δύο ημερών από την έκθεση) και είναι εξαιρετικά θανατηφόρος (σκοτώνοντας το 25% έως 90% όσων μολύνονται, με μέσο όρο περίπου 50%), γεγονός που καθιστά τη χρήση του ως αναφορά από τον Scott Hubbard, πρώην διευθυντή της NASA Ames και επί του παρόντος αναπληρωτής καθηγητή αεροναυτικής και αστροναυτικής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ, τουλάχιστον ανησυχητική. Σε συνέντευξή του στο Stanford News σχετικά με ένα νέο έγγραφο που δημοσιεύθηκε από τις Εθνικές Ακαδημίες Επιστημών, Μηχανικών και Ιατρικής - ο Χάμπαρντ προειδοποιεί για τους κινδύνους που ενέχουν οι διαστημικές αποστολές γενικά και οι αποστολές του Άρη ειδικότερα, ιδιαίτερα εκείνων που επιστρέφουν στη Γη με δείγματα και ανθρώπους που εκτίθενται στο περιβάλλον του Άρη.


«Παλαιότερες αποστολές με μεγάλους προϋπολογισμούς - όπως οι Βίκινγκ I και II στον Άρη στα μέσα της δεκαετίας του 1970 - κατάφεραν να χρησιμοποιήσουν θερμότητα για να αποστειρώσουν ολόκληρα διαστημόπλοια. Αυτή η προσέγγιση δεν είναι δυνατή σήμερα για διάφορους λόγους. "

Ο Χάμπαρντ μιλά για το «βιολογικό φορτίο» της διατήρησης των μικροβίων και των ασθενειών της Γης από τη μόλυνση άλλου πλανήτη ή αστεροειδούς (που ονομάζεται «εμπρόσθια μόλυνση»), αλλά η κύρια εστίασή του είναι στην «μόλυνση από πίσω». Περιγράφει ένα σχέδιο «διάσπασης της αλυσίδας επαφής» μεταξύ των επιστρεφόμενων διαστημικών σκαφών και των βράχων του Άρη με αυτόνομη σφράγιση και συγκόλληση για τη δημιουργία πολλαπλών επιπέδων συγκράτησης. Ο Χάμπαρντ σημειώνει ότι «οι αστροναύτες του Απόλλο από τις πρώτες σεληνιακές αποστολές σελήνης τίθονταν σε καραντίνα για να διασφαλιστεί ότι δεν έδειξαν σημάδια ασθένειας» έως ότου η NASA ένιωθε ότι δεν υπήρχαν επιβλαβείς μολυσματικές ουσίες στη Σελήνη. Η διαδικασία πρέπει να ξεκινήσει ξανά για αποστολές του Άρη.