Τεράστια μέρα για την Αρχαιολογία και την Ελλάδα... 3 Ιουλίου 1908... Ανακαλύπτεται ο «Δίσκος της Φαιστού» στο υπόγειο του δωματίου XL-101 του Μινωικού παλατιού της Φαιστού

1908: O Ιταλός αρχαιολόγος, Λουίτζι Περνιέρ, ανακαλύπτει τον «Δίσκο της Φαιστού» στο υπόγειο του δωματίου XL-101 του Μινωικού παλατιού της Φ...

1908: O Ιταλός αρχαιολόγος, Λουίτζι Περνιέρ, ανακαλύπτει τον «Δίσκο της Φαιστού» στο υπόγειο του δωματίου XL-101 του Μινωικού παλατιού της Φαιστού, κοντά στην Αγία Τριάδα, στη νότια Κρήτη.

Ο Δίσκος της Φαιστού είναι δίσκος ψημένου πηλού, που αποτελεί αρχαιολογικό εύρημα από τη Μινωική πόλη της Φαιστού στη νότια Κρήτη και χρονολογείται πιθανώς στην μέση ή ύστερη Μινωική Εποχή του Χαλκού (Δεύτερη π.Χ. χιλιετία). Αποτελεί ένα από τα γνωστότερα μυστήρια της αρχαιολογίας, αφού ο σκοπός της κατασκευής του παραμένει άγνωστος. Άγνωστο είναι μέχρι σήμερα και το νόημα των αναγραφόμενων σε αυτόν.

Ο δίσκος ανακαλύφθηκε στις 3 Ιουλίου 1908 από τον Ιταλό αρχαιολόγο Λουίτζι Περνιέ (Luigi Pernier) και φυλάσσεται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου.

Βρέθηκε στο κύριο κελί ενός υπόγειου "αποθετηρίου ναού". Αυτά τα βασικά κελιά, προσβάσιμα μόνο από πάνω, καλύπτονταν τακτοποιημένα με ένα στρώμα λεπτού σοβά. Το περιεχόμενό τους ήταν φτωχό σε πολύτιμα αντικείμενα, αλλά πλούσιο σε στάχτη, αναμεμειγμένα με καμένα οστά βοοειδών. Στο βόρειο τμήμα του κυρίου κελιού, στην ίδια μαύρη στρώση, λίγα εκατοστά νοτιοανατολικά του δίσκου και περίπου 20 εκατοστά (51 εκατοστά) πάνω από το δάπεδο, βρέθηκε επίσης ένα πλακίδιο σε Γραμμική Α', το οποίο αριθμήθηκε ως PH 1. Ο χώρος προφανώς κατέρρευσε ως αποτέλεσμα σεισμού, ενδεχομένως συνδεόμενου με την έκρηξη του ηφαιστείου της Σαντορίνης που έπληξε μεγάλα τμήματα της περιοχής της Μεσογείου κατά τη διάρκεια της μέσης δεύτερης χιλιετίας π.Χ.

Ο Υβ Ντου (1977) χρονολογεί το δίσκο μεταξύ 1850 π.Χ. και 1600 π.Χ. με βάση την έκθεση του Περνιέ, η οποία λέει ότι ο δίσκος ήταν σε ένα μεσομινωικό ανενόχλητο πλαίσιο. Ο Τζεπεσεν (1963) τον χρονολογεία από το 1400 π.Χ.. Αναφορικά με τη βιωσιμότητα της έκθεσης του Περνιέ, ο Λούις Γκονταρτ (1990) παραιτείται από την παραδοχή ότι, αρχαιολογικά, ο δίσκος μπορεί να χρονολογηθεί σε οπουδήποτε στη Μέση ή την Υστερομινωική εποχή (Που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της δεύτερης χιλιετίας π.Χ.). Ο Υζ. Μπεστ προτείνει μια ημερομηνία στο πρώτο μισό του δέκατου τέταρτου αιώνα π.Χ. με βάση τη χρονολόγηση της ταμπλέτας PH 1.


Στις δύο όψεις του βρίσκονται 45 διαφορετικά σύμβολα, πολλά από τα οποία αναπαριστούν εύκολα αναγνωρίσιμα αντικείμενα, όπως ανθρώπινες μορφές, ψάρια, πουλιά, έντομα, φυτά κ.α. Συνολικά υπάρχουν 241 σύμβολα, 122 στην 1η πλευρά και 119 στη 2η, τοποθετημένα σπειροειδώς. Τα σύμβολα είναι χωρισμένα σε ομάδες με τη χρήση μικρών γραμμών που κατευθύνονται προς το κέντρο του δίσκου.