Τι κρύβεται πίσω από τις απειλές της Τουρκίας εναντίον της Ελλάδας, για τα νησιά του Αιγαίου; Η γερμανική θεώρηση…

  Στην ιστοσελίδα της Γερμανικής Ραδιοφωνίας ( Deutschlandfunk) δημοσιεύεται εκτενής ανταπόκριση των Susanne Güsten (Τουρκία) και Ροδοθέας...

 

Στην ιστοσελίδα της Γερμανικής Ραδιοφωνίας (Deutschlandfunk) δημοσιεύεται εκτενής ανταπόκριση των Susanne Güsten (Τουρκία) και Ροδοθέας Σεραλίδου (Ελλάδα) με τίτλο «Τουρκία και Ελλάδα: Τι κρύβεται πίσω από τη διένεξη για τα νησιά του Αιγαίου».

Το κείμενο αναφέρεται στην “ελληνο-τουρκική διένεξη”, σχολιάζοντας αρχικά ότι η κατάσταση είναι τεταμένη και στην Ελλάδα αποτελεί κυρίαρχο θέμα τόσο στην ειδησεογραφία όσο και στις καθημερινές συζητήσεις.

Η ανταπόκριση υπενθυμίζει ότι «ήδη το 1996 εξαιτίας μιας ακατοίκητης βραχονησίδας παρ’ ολίγο να ξεσπάσει πόλεμος ανάμεσα στις δύο χώρες του ΝΑΤΟ».

Προσθέτει ότι αυτή τη φορά η διένεξη αφορά τα ελληνικά νησιά Λέσβος, Χίος, Σάμος και Ικαρία, καθώς και τα Δωδεκάνησα, με την Τουρκία να κατηγορεί την Ελλάδα ότι παραβιάζει τις Συνθήκες με τις οποίες περιήλθαν τα νησιά στην κατοχή της, για αυτό και αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία σε αυτά.


Λόγος γίνεται για τις πρόσφατες δηλώσεις τόσο του Τούρκου Προέδρου Ταγίπ Ερντογάν (Erdogan) όσο και του υπουργού Εξωτερικών Μεβλούτ Τσαβούσογλου (Cavusoglu), που ζητούν την αποστρατιωτικοποίηση των νησιών, επικαλούμενοι τη Συνθήκη της Λωζάνης και αυτή των Παρισίων.

Γίνεται αναφορά και στην αντίδραση της Ελλάδας, που απευθύνθηκε στις 25 Μαΐου με σχετική επιστολή στον ΟΗΕ, στην οποία, όπως σημειώνει η ανταπόκριση, η Ελλάδα επαναλαμβάνει τη θέση της ότι η μόνη διαφορά με την Τουρκία έγκειται στον καθορισμό των θαλασσίων ζωνών και καλεί την Τουρκία να εργαστεί για την εξεύρεση ειρηνικής λύσης, σε πνεύμα καλής γειτονίας.

Ωστόσο, όπως σχολιάζει η Nele Matz–Lück, καθηγήτρια Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο Christian Albrecht του Κιέλου, προκειμένου οι δύο χώρες να διευθετήσουν αυτή τη διαφορά, πρέπει οι κυβερνήσεις τους πρώτα να συμφωνήσουν σε κάποια βασικά ζητήματα:Η Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για το Δίκαιο της Θάλασσας προβλέπει ότι και τα νησιά έχουν δικαίωμα σε αιγιαλίτιδα ζώνη, υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, εξηγεί η καθηγήτρια, ωστόσο η Τουρκία αρνείται ότι τα ελληνικά νησιά έχουν αυτό το δικαίωμα.

Οι δύο χώρες μπορούν είτε να συμφωνήσουν, κάτι που θεωρείται απίθανο αυτή τη στιγμή, σύμφωνα με την κα Matz–Lück, είτε να επιλέξουν τη δικαστική οδό, κάτι που επίσης φαίνεται απίθανο. Και οι δύο επιλογές προϋποθέτουν καλές διμερείς σχέσεις και διαπραγματεύσεις, κάτι που δεν είναι δεδομένο μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας, όπως σχολιάζει.

Επιπλέον, η Τουρκία έχει πλέον μεταφέρει τη διένεξη από τις θαλάσσιες ζώνες στην ελληνική κυριαρχία νησιών όπως είναι η Ρόδος, η Κως, η Λέσβος και η Χίος, και ναι μεν στην πράξη οι διεθνείς συνθήκες προβλέπουν την αποστρατιωτικοποίηση συγκεκριμένων νησιών του Αιγαίου, ωστόσο τίθεται το ερώτημα αν αυτό το αίτημα της Τουρκίας μπορεί πράγματι να συνδεθεί με το θέμα της κυριαρχίας των νησιών:

Η Nele Matz–Lück εκτιμά ότι πρόκειται για δύο διαφορετικά νομικά ζητήματα, δηλαδή από τη μία την παραχώρηση των νησιών στην Ελλάδα και από την άλλη το αίτημα της αποστρατιωτικοποίησης, που η Ελλάδα, όπως λέει η ίδια, ενδεχομένως να μην έχει τηρήσει, κάτι που θα αποτελούσε παραβίαση των Συνθηκών, όχι όμως κατά τρόπον που να καθιστά αναδρομικά άκυρη την παραχώρηση των νησιών από την Ιταλία στην Ελλάδα(…)