«Ανοιχτή επιστολή» στον Πρωθυπουργό, απο τις μάνες των δολοφονημένων αστυνομικών: «Πατήσια- Ρέντης, ο ίδιος εφιάλτης για εμάς»

Το διπλό ένοπλο περιστατικό στα Κάτω Πατήσια με δυο τραυματίες αστυνομικούς και τρείς, νεκρούς σεσημασμένους Αλβανούς, ανέσυρε σκοτεινές μν...

Το διπλό ένοπλο περιστατικό στα Κάτω Πατήσια με δυο τραυματίες αστυνομικούς και τρείς, νεκρούς σεσημασμένους Αλβανούς, ανέσυρε σκοτεινές μνήμες από την ένοπλη συμπλοκή στου Ρέντη στις οικογένειες των δολοφονημένων αστυνομικών, Γιάννη Ευαγγελινέλη και Γιώργου Σκυλογιάννη

Ανοιχτή επιστολή μεσω του “propago” απευθύνουν στον Πρωθυπουργό, οι μάνες των δολοφονημένων Ειδικών Φρουρών Γιάννη Ευαγγελινέλη και Γιώργου Σκυλογιάννη, απο Ρωσοποντιους κακοποιούς σε ένοπλη ενέδρα κατα τη διάρκεια καταδίωξης στου Ρέντη.

Η Σεβαστιανή Ευαγγελινέλη, και Λεμονιά Παπαναστασίου, με αφορμή την αιματηρή συμπλοκή στα Κάτω Πατήσια ζητούν παρέμβαση απο τον Πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, για τη δικαίωση των παιδιών τους.

Αναφέρουν στην επιστολή τους οινδυο γυναίκες, «Δεν περνά μέρα, που να μη σκεφτόμαστε τα παιδιά μας, τον Γιάννη και τον Γιώργο μας, δεν υπάρχει μέρα που να μην πονά η καρδιά μας από την έλλειψη τους και από το γεγονός ότι έφυγαν από τη ζωή τόσο άκαιρα, χωρίς να την έχουν χαρεί… Ειδικά όμως χθες, 3 Ιουλίου 2022, αισθανθήκαμε για μια ακόμη φορά, ότι μας ξανασκότωσαν τα παιδιά μας.

Σφίχτηκε η καρδιά μας, παγώσαμε ολόκληρες, στο άκουσμα των ειδήσεων, ότι, στη Λεωφόρο Δημοκρατίας, στους Αγίους Αναργύρους, στον εξωτερικό χώρο ενός μπαρ, κάποιος από τους εμπλεκόμενους καταδιωκόμενους κακοποιούς πυροβόλησε τους συναδέλφους των παιδιών μας. Το μόνο που μας κράτησε όρθιες, ήταν ότι ευτυχώς, Δόξα τω Θεώ, τα παιδιά ήταν ζωντανά, χωρίς να είναι σε κίνδυνο.…
Ακούσαμε, επίσης, χθες, από ανθρώπους της Υπηρεσίας του Γιάννη και του Γιώργου μας, ότι οι συνάδελφοι τους, σώθηκαν ευτυχώς, από τους πυροβολισμούς γιατί φορούσαν αλεξίσφαιρα. Μας ήταν αδύνατον, κατόπιν αυτών των ειδήσεων να μην έρθουν με λεπτομέρεια στο νου μας, όλα τα γεγονότα που οδήγησαν στο θάνατο τα παιδιά μας, ένεκα της υπηρεσίας τους.

Η μοιραία διαδρομή προς τον θάνατο, των παιδιών μας, εκείνη την τελευταία μέρα της ζωής τους ξεκίνησε από μια ληστεία σε περίπτερο, στη Λεωφόρο Δημοκρατίας 320, στο Μενίδι και έφθασε, κόπηκε απότομα μετά, στη συμβολή των οδών Περικλέους και Νικολαΐδη, στον Άγιο Ιωάννη Ρέντη.

Επί δέκα οκτώ (18) χιλιόμετρα, παρακολουθούσαν, σύμφωνα με τις εντολές της Υπηρεσίας τους, εν γνώση της Υπηρεσίας τους, βαριά οπλισμένους ληστές και λέγοντας βαριά οπλισμένους ληστές, εννοούμε ληστές με καλάσνικοφ∙ και τα δικά μας παιδιά, που ήταν εκτεθειμένα, πάνω στις μηχανές τους φορούσαν αλεξίσφαιρα γιλέκα και κράνη, όμως δεν εξήγησαν ποτέ δημόσια, οι αρμόδιοι, τα κράνη και τα αλεξίσφαιρα που φορούσαν γατί δεν έσωσαν τα δικά μας παιδιά; Μήπως γιατί τα πυρά των Καλάσνικοφ, δεν μπορούν να συγκρατηθούν από τον εξοπλισμό που γνώριζαν πολύ καλά ότι τους παρείχαν και έφεραν; Μήπως για αυτό;

Έχουν αναλογιστεί ποτέ, το μέγεθος των ευθυνών που τους αναλογεί για το θάνατο των παιδιών μας, όσοι αποφάσισαν για την τύχη τους;

Θα ζητούσαν από τα δικά τους, παιδιά, κατά τη διάρκεια αυτής της κατ’ ευφημισμό διακριτικής παρακολούθησης να λάβουν μέτρα αυτοπροστασίας απέναντι στα καλάσνικοφ; Φυσικά δεν μας απάντησε ποτέ, κανένας τους, τί είδους μέτρα αυτοπροστασίας μπορούσαν να λάβουν πάνω στις μηχανές τους, σε απόσταση λίγων μέτρων από το όχημα των ληστών και μετέπειτα δολοφόνων τους, εκτεθειμένοι, απέναντι στα καλάσνικοφ!! Ούτε μας απάντησαν γιατί τους στείλαν, χωρίς όχημα της ΕΛ.ΑΣ, ανάμεσα στις μηχανές και το όχημα των κακοποιών, όπως προστάζει η παγκόσμια πρακτική. Είναι στο πλαίσιο της Υπηρεσίας των αρμοδίων να γνωρίζουν και ασφαλώς γνώριζαν, ότι το δραστικό βεληνεκές του καλάσνικοφ, ξεπερνά τα 600 μέτρα…. Πώς θα προστατεύονταν από αυτό τα παιδιά μας ; Μήπως από τα αλεξίσφαιρα γιλέκα τους και τα κράνη τους, που γνώριζε και αποδεχόταν η Υπηρεσία, ότι δεν ήταν ικανά να συγκρατήσουν τη δύναμη πυρός των Καλάσνικοφ,υποστηρίζοντας μάλιστα ανενδοίαστα, ότι τα κατάλληλα για την απορρόφηση πυρών καλάσνικοφ αλεξίσφαιρα γιλέκα, χορηγούνται με φειδώ (!) λόγω της δυσχερούς συντήρησής τους; Εάν επρόκειτο για τα δικά τους παιδιά, θα τα στέλνανε έτσι με ελαφρά τη καρδία στο θάνατο όπως, εστάλησαν τα δικά μας παιδιά;

Δε φταίει η επικινδυνότητα του αστυνομικού επαγγέλματος, που διατυμπανίζεται ότι ευθύνεται για το θάνατο και τον τραυματισμό των αστυνομικών εν γένει και ο αστάθμητος παράγοντας, ευθύνεται ενίοτε και η επικινδυνότητα των εντολών που λαμβάνουν. Αναρωτιόμαστε, βέβαια, πως η Υπηρεσία, των παιδιών μας, επικαλείται κατά το δοκούν την επικινδυνότητα του Αστυνομικού επαγγέλματος όταν αυτή δεν έχει αναγνωριστεί από την επίσημη Πολιτεία, ότι συντρέχει.

Η αυτοθυσία των παιδιών που τραυματίστηκαν χθες και στα οποία ευχόμαστε από τα βάθη της ψυχής μας, ταχεία ανάρρωση και σύντομα να επιστρέψουν και πάλι όρθια στις οικογένειες τους, στις αγκαλιές των μανάδων τους, είναι βέβαιη. Η αυτοθυσία των δικών μας παιδιών που χάθηκαν και όσων ζήσαν τα γεγονότα στου Ρέντη, την 1η Μαρτίου 2011, είναι αδιαμφισβήτητη. Η αυτοθυσία, όσων αστυνομικών είναι ταγμένοι να κυνηγούν το έγκλημα είναι δεδομένη. Η δική μας εμπειρία όμως, εγείρει ανυποχώρητα ερωτηματικά για το κατά πόσο η Υπηρεσία, είχε λάβει τότε μέτρα και εάν και σήμερα λαμβάνει κάθε είδους μέτρα, για να προστατεύσει αυτούς τους αστυνομικούς που με αυτοθυσία υπηρετούν, για να μην χαθούν άλλες ζωές όπως του Γιάννη και του Γιώργου μας.

Χθες παρατηρούσαμε ότι βγαίναν όλοι και χαίρονταν, όπως και εμείς βέβαια πρώτες από όλους, που δε θρηνήσαμε θύματα και προέβαλαν το γεγονός αυτό, συνδέοντάς το, με το ότι όλα εξελίχθηκαν άψογα με βάση τη σωστή προετοιμασία της Υπηρεσίας. Εάν, όμως δεν είχαν εξελιχθεί κατά αυτόν τον τρόπο τα γεγονότα και δεν είχαμε μείνει στους τραυματισμούς, τότε τί θα έκανε η Υπηρεσία; Θα εμφανιζόταν και αυτή τη φορά στα αρμόδια Δικαστήρια με ισχυρισμούς προκλητικούς, όμοιους με αυτούς που αντέτειναν σε εμάς εκ των οποίων κάποιοι αναφέρονται στην παρούσα ανοικτή επιστολή μας, αποποιούμενη πάσα ευθύνη;

Αξιότιμε, κύριε Πρωθυπουργέ, απευθύνουμε έκκληση δημόσια, προσωπικά σε Εσάς, να μεριμνήσετε άμεσα, ώστε να λαμβάνονται όλα τα μέτρα προστασίας αναφορικά με τους αστυνομικούς που έχουν ταχθεί με αυτοθυσία να υπηρετούν την Πολιτεία ενάντια στο έγκλημα.

Απευθυνόμαστε με πόνο καρδιάς προσωπικά σε Εσάς, ώστε να μεριμνήσετε σε αυτά τα μέτρα προστασίας, εκτός από τον κατάλληλο και ικανό εξοπλισμό των αστυνομικών για να προστατεύονται από τα πυρά των εγκληματιών, να συμπεριληφθεί και η ορθή διαχείριση γεγονότων και αντιμετώπιση τους, με βάση την κοινή λογική και τους παγκόσμιους κανόνες και πρακτικές, καθώς μπορεί να προβλέπεται ότι τα αρμόδια, για το συντονισμό επιχείρησης, όργανα έχουν τη δυνατότητα και υποχρέωση να χρησιμοποιούν το προσωπικό της ΕΛ.ΑΣ, κατ’ ελεύθερη εκτίμηση όπως, διατείνονται ότι έπραξαν και στα γεγονότα που χάθηκαν και τα δικά μας παιδιά, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτή η διακριτική ευχέρεια επέτρεπε να θεωρηθούν τα παιδιά μας αναλώσιμα, γιατί αυτό αισθανόμαστε ότι συνέβη.

Αξιότιμε, κύριε Πρωθυπουργέ, παρακαλούμε να ενημερωθείτε προσωπικά, λαμβάνοντας γνώση όλα τα υφιστάμενα στοιχεία και τις αποδείξεις, για τις συνθήκες, κάτω από τις οποίες έχασαν τα παιδιά μας τις ζωές τους και να μεριμνήσετε έστω και καθυστερημένα, με την πάροδο 11 χρόνων να αποδοθούν ευθύνες.

Αξιότιμε, κύριε Πρωθυπουργέ, η ζωή των Ελλήνων Αστυνομικών, δε μετρά σε αξία λιγότερο, από τη ζωή οποιουδήποτε άλλου πολίτη, που έχει πληγεί αυτός και η οικογένειά του ανεπανόρθωτα, από παράνομες πράξεις των ιθυνόντων της Υπηρεσίας του και ακριβώς για αυτό το ζήτημα απευθυνόμαστε σε Εσάς, ώστε να λάβετε μέτρα για να αποδοθεί και να αποδίδεται η Δικαιοσύνη, μέσω των ευθυνών που αναλογούν στον καθένα, όσο ψηλά και εάν βρίσκεται στο χώρο της Αστυνομίας, όταν από αυτόν και τις Αποφάσεις του, εξαρτώνται ανθρώπινες ζωές και υφίστανται απώλειες ζωών και σοβαροί τραυματισμοί, όπως ακριβώς έγινε και με τα παιδιά μας».

Αθήνα 04.7.2022

Με Σεβασμό,

Οι μητέρες των αδικοχαμένων Ειδικών Φρουρών Ιωάννη Ευαγγελινέλη-Γεωργίου Σκυλογιάννη, Σεβαστιανή Ευαγγελινέλη, Λεμονιά Παπαναστασίου