Σε απόγνωση η μητέρα της Μυρτούς Παπαδομιχελάκη, καθώς ο δράστης της σεξουαλικής επίθεσης και βαρύτατου τραυματισμού της έφηβης τότε κόρης ...
Σε απόγνωση η μητέρα της Μυρτούς Παπαδομιχελάκη, καθώς ο δράστης της σεξουαλικής επίθεσης και βαρύτατου τραυματισμού της έφηβης τότε κόρης της, αιτείται άδειας απο τις Φυλακές και καταθέτει αίτημα υφ όρων απόλυσης
Όπως αναφέρει η Μαίρη Κοτρώτσου, απευθύνοντας “ανοιχτή επιστολή” με αναφορά στην κορη της, γράφει:
«Μυρτω μου, 10 χρόνια… απο την ημερα που ήρθες αντιμέτωπη με ενα δράκο και επεζησες…
10 χρόνια.. απο την μέρα που σταματησε η ζωη σου γιατί υπάρχεις αλλά στην ουσία δεν ζεις…
10 χρόνια… απο την μέρα που σε ειδα όρθια για τελευταία φορα σταθηκες, μου μίλησες και προχώρησες.Η εικονα σου αυτη θα με στοιχειώνει παντα!
10 χρονια… απο την μέρα που σταμάτησες να ζεις οπως ζουν τα παιδιά της ηλικίας σου
10 χρόνια… ατελειωτου πόνου και 8 χειρουργείων μετα και το τελευταίο πριν 6 μήνες
10 χρόνια…δυστυχίας και θλίψης για ολους εμάς που σε βλέπουμε ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι και δεν ακούμε την φωνή σου
10 χρόνια… που μου αρκει η ανάσα σου το φωτεινό σου χαμογελο και η ζεστασιά του κορμιού σου
10 χρόνια… που έμαθα ποσο πολύτιμη είναι η ανάσα, γιατι ειναι ζωη!
10 χρόνια… που περιμένω για λίγη βελτίωση και πιέζω τον εαυτό να ελπίζει!
10 χρονια… υπομονής επιμονής ελπίδας και ατελείωτου αγώνα!!!
Και όλα αυτά δεν είναι λόγια απλα είναι λόγια ψυχής που στάζουν πόνο! γιατί κάθε μέρα κάθε μήνας κάθε χρόνος μετράει και βαραίνει περισσότερο….
Και το ΤΕΡΑΣ ζητάει …. ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ- ΑΔΕΙΑ και δεν ξερω τι αλλο!
Εσυ ούτε αποφυλάκιση απο την κατασταση που σε καταδίκασε μπορεις να έχεις, ούτε κάν 3 η 5 μερες μονο για να σταθείς όρθια και να μιλήσεις.
Δώστε του μια δεύτερη ευκαιρία για να το ξανακάνει ( αφού σ αυτό το στάδιο τα κτηνη δεν θεραπευονται) και το κρίμα στο λαιμό σας… Εγώ ότι ήταν να χάσω το έχασα…
Αλλα είπαμε οι θύτες έχουν δικαιώματα. Τα θύματα δεν έχουν. Δε θα σταματήσω ΠΟΤΕ να παλεύω για εσένα είτε ζωντανή είτε νεκρή παρα μονο οταν σε δω ΟΡΘΙΑ, και αυτο ειναι υπόσχεση!!!
Όπως αναφέρει η Μαίρη Κοτρώτσου, απευθύνοντας “ανοιχτή επιστολή” με αναφορά στην κορη της, γράφει:
10 χρόνια.. απο την μέρα που σταματησε η ζωη σου γιατί υπάρχεις αλλά στην ουσία δεν ζεις…
10 χρόνια… απο την μέρα που σε ειδα όρθια για τελευταία φορα σταθηκες, μου μίλησες και προχώρησες.Η εικονα σου αυτη θα με στοιχειώνει παντα!
10 χρονια… απο την μέρα που σταμάτησες να ζεις οπως ζουν τα παιδιά της ηλικίας σου
10 χρόνια… ατελειωτου πόνου και 8 χειρουργείων μετα και το τελευταίο πριν 6 μήνες
10 χρόνια…δυστυχίας και θλίψης για ολους εμάς που σε βλέπουμε ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι και δεν ακούμε την φωνή σου
10 χρόνια… που μου αρκει η ανάσα σου το φωτεινό σου χαμογελο και η ζεστασιά του κορμιού σου
10 χρόνια… που έμαθα ποσο πολύτιμη είναι η ανάσα, γιατι ειναι ζωη!
10 χρόνια… που περιμένω για λίγη βελτίωση και πιέζω τον εαυτό να ελπίζει!
10 χρονια… υπομονής επιμονής ελπίδας και ατελείωτου αγώνα!!!
Και όλα αυτά δεν είναι λόγια απλα είναι λόγια ψυχής που στάζουν πόνο! γιατί κάθε μέρα κάθε μήνας κάθε χρόνος μετράει και βαραίνει περισσότερο….
Και το ΤΕΡΑΣ ζητάει …. ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΗ- ΑΔΕΙΑ και δεν ξερω τι αλλο!
Εσυ ούτε αποφυλάκιση απο την κατασταση που σε καταδίκασε μπορεις να έχεις, ούτε κάν 3 η 5 μερες μονο για να σταθείς όρθια και να μιλήσεις.
Δώστε του μια δεύτερη ευκαιρία για να το ξανακάνει ( αφού σ αυτό το στάδιο τα κτηνη δεν θεραπευονται) και το κρίμα στο λαιμό σας… Εγώ ότι ήταν να χάσω το έχασα…
Αλλα είπαμε οι θύτες έχουν δικαιώματα. Τα θύματα δεν έχουν. Δε θα σταματήσω ΠΟΤΕ να παλεύω για εσένα είτε ζωντανή είτε νεκρή παρα μονο οταν σε δω ΟΡΘΙΑ, και αυτο ειναι υπόσχεση!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.