Γιατί τα τουρκικά drones Bayraktar οπλισμένα με πυραύλους αέρος-αέρος δεν είναι... σοβαρή υπόθεση

Η Τουρκία πρόκειται να σημειώσει ένα ακόμη ορόσημο στο πρόγραμμα UCAV, καθώς σχεδιάζει να ενσωματώσει στο τελευταίο της drone Bayraktar Aki...

Η Τουρκία πρόκειται να σημειώσει ένα ακόμη ορόσημο στο πρόγραμμα UCAV, καθώς σχεδιάζει να ενσωματώσει στο τελευταίο της drone Bayraktar Akinci έναν εγχώριο πύραυλο αέρος-αέρος

Αναφορές ισχυρίζονται ότι το υπό ανάπτυξη Beyond Visual Range (BVR) AAM Gokdogan θα ενσωματωθεί στο Akinci, το οποίο θα λειτουργεί ως σημαντικός πολλαπλασιαστής δύναμης, υποστηρίζοντας άλλες αποστολές αεροπορικής απαγόρευσης και αεράμυνας.

Οι Bozdogan και Gokdogan είναι μια οικογένεια μέσων αέρος-αέρος και BVR AAM που αναπτύχθηκαν από μια συνεργασία των τουρκικών κυριότερων αμυντικών τεχνολογιών Defense Industries Research and Development Institute (SAGE) και του Συμβουλίου Επιστημονικής και Τεχνολογικής Έρευνας της Τουρκίας (TUBITAK).

Το δημοφιλές TB-2 Bayraktar και το Akinci έχουν αναπτυχθεί από την Baykar Defense.

Ο Gürcan Okumuş, Γενικός Διευθυντής της TUBITAK-SAGE, μίλησε στη Daily Sabah, «Με αυτούς τους πυραύλους, στοχεύουμε να βλέπουμε χωρίς να μας εντοπίζουν και να μπορούμε να χτυπήσουμε από μακριά. Θα είναι πολύ πιο εύκολο για εμάς να το κάνουμε αυτό με τους πυραύλους μας. Η υψηλή τεχνολογία δεν μοιράζεται εύκολα μεταξύ των χωρών. Δεν είναι δυνατόν να αποκτηθούν εύκολα από το εξωτερικό μέσω μεταφοράς τεχνολογίας. Επομένως, το αποτέλεσμα κάθε έργου εδώ είναι ένα νέο επίτευγμα».

Ωστόσο, εκτός από τις χώρες μικρής και μεσαίας δύναμης με ασθενέστερες αντιλήψεις για στρατιωτικές απειλές και πιθανώς να πολεμούν μη κρατικούς παράγοντες με φθηνά drones, οι πιο σημαντικοί στρατοί θα βρουν ελάχιστη χρήση για drones με AAM μεγάλης εμβέλειας.

Αρχικά, σε έναν εξαιρετικά αμφισβητούμενο εναέριο χώρο, ένα drone που λειτουργεί με σταθμό ελέγχου εδάφους μπορεί να εκτελέσει μερικές δύσκολες αποστολές που απαιτούν πολύπλοκους ελιγμούς.

Η υστέρηση ελέγχου από τον σταθμό και η εξάρτηση από την απομακρυσμένη ανθρώπινη παρέμβαση για τη λειτουργία εξασφαλίζει μια σταθερή ζωντανή ζεύξη δορυφόρου-ραδιοφώνου που μπορεί να χακαριστεί με συστήματα Ηλεκτρονικού Πολέμου (EW).

Το drone πρέπει να έχει εξαιρετικά αυτόνομες δυνατότητες για να ξεπεράσει αυτή την ευπάθεια. Οι μεγάλες αεροδιαστημικές εταιρείες μπορούν να θεωρηθούν τέτοιες μόνο εάν διαθέτουν μετρίως επιτυχημένες διαστημικές δυνάμεις με συστήματα δορυφορικής πλοήγησης.

Η Τουρκία που πιθανώς εξαρτάται από το αμερικανικό παγκόσμιο σύστημα εντοπισμού θέσης (GPS), το Russian Glonass, το Ευρωπαϊκό Galileo και το κινεζικό BeiDou για την καθοδήγηση των πυραύλων και των drones της, θα μπορούσε επίσης να γίνει ένα σημαντικό μειονέκτημα.

Δεύτερον, το οπτικό πεδίο, τόσο οπτική όσο και κάλυψη ραντάρ, του drone θα ήταν ελάχιστο. Τα drones χρησιμοποιούνται παραδοσιακά για αποστολές αέρος-εδάφους, ρόλος που θα παραμείνει κυρίαρχος για τις επόμενες δεκαετίες.

Ένα προηγμένο αερομεταφερόμενο ραντάρ, ειδικά ένα Active Electronically Scanned Array (AESA), θα συνεπάγεται εκτεταμένες τεχνικές προκλήσεις σε μια σχετικά ελαφριά πλατφόρμα όπως ένα drone.

Οι περιορισμοί σχεδιασμού του αεροσκάφους δεν μπορούν να φιλοξενήσουν συστήματα ελέγχου πυρός που εκτελούν αποστολές αέρος-αέρος, αναγνώριση, επιτήρηση και επίθεση αέρος-εδάφους. Ένα UAV/UCAV μεταφέρει ήδη δέκτες GPS, δορυφορικές συνδέσεις και βαριά ηλεκτρο-οπτικά συστήματα.

Συνεπώς, το καλύτερο που μπορεί να κάνει ένα UCAV με ικανότητα AAM είναι να αναλάβει έναν ρόλο αντι-drone, αλλά το να είναι σε θέση να αμφισβητήσει τα αεροσκάφη που πετούν γρήγορα είναι ακόμα αρκετές δεκαετίες μακριά.

Ακόμη και τα πιστά συστήματα πτερυγίων που αναπτύσσονται από πολλές αεροπορικές δυνάμεις προορίζονται κυρίως για την απομάκρυνση από το μεγαλύτερο αεροσκάφος ελέγχου ρουτίνας, εναέριας αναζήτησης, σύνδεσης/κοινής χρήσης δεδομένων και επίγειας επίθεσης. Η Τεχνητή Νοημοσύνη (AI) είναι επίσης πολύ εκκολαπτόμενη για να μπορεί να πετάει σύνθετους ελιγμούς μαχητικών.

Ο υπό ανάπτυξη κινητήρας τζετ Kizelelma Combat θα μπορούσε να είναι πιο κατάλληλος για το σκοπό αυτό. Ωστόσο, με τη σχετικά άπειρη αεροδιαστημική βιομηχανία της Τουρκίας, θα πάρει καιρό μέχρι το ίδιο το Kizelelma να ωριμάσει σε προηγμένες παραλλαγές. Το Kizelelma, επίσης, κατασκευάζεται από την Baykar Defense.

Η αναβάθμιση που προσφέρει το Akinci

Το Akinci εξακολουθεί να είναι μια σημαντική βελτίωση σε σχέση με το Bayraktar, με την Τουρκία να έχει διδαχθεί από τις αδυναμίες του φθηνού μη επανδρωμένου αεροσκάφους μαζικής παραγωγής TB-2 Bayraktar που αποκαλύφθηκαν στον πόλεμο του Ναγκόρνο-Καραμπάχ του Σεπτεμβρίου 2020 και στον συνεχιζόμενο πόλεμο στην Ουκρανία.

Αν και σημείωσε αρκετές τακτικές επιτυχίες εναντίον επίγειων στόχων, το drone καταρρίφθηκε επίσης σε μεγάλους αριθμούς στην Ουκρανία, με τις Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις (UAF) να μην επιθυμούν να το χρησιμοποιήσουν περαιτέρω ενάντια στη βελτιωμένη ρωσική αεράμυνα.

Νωρίτερα αυτό το μήνα, το Akinci εκτόξευσε έναν πύραυλο LGK-82 που κατευθυνόταν με λέιζερ – στην πραγματικότητα, ένα κιτ καθοδήγησης βομβών που μετέτρεψε τις απλές βόμβες σε βλήματα.

Ο κατευθυνόμενος με λέιζερ πύραυλος, που αναπτύχθηκε από την Aselsan, επισημάνθηκε με λέιζερ στον στόχο του 30 χιλιόμετρα μακριά από ένα TB-2 Bayraktar.

Η πτήση στα 30.000 πόδια επικύρωσε επίσης την τηλεμετρική καθοδήγηση και τα ηλεκτροοπτικά της συστήματα. Η δοκιμή πραγματοποιήθηκε ημέρες αφότου το Akınci ολοκλήρωσε μια δοκιμή βολής με τα εγχώρια εξελιγμένα πυρομαχικά KGK-SIHA-82 (φτερού-υποβοηθούμενο κιτ καθοδήγησης) – επίσης σχεδιασμένο από την TUBITAK-SAGE. pentapostagma.gr/