Οι Έλληνες της Κύπρου δεν ξεχνούν και δεν αποδέχονται χαμένες πατρίδες: Η εμμονική επιδίωξη του υπάλληλου της Τουρκίας

Της ΛΟΡΙΑΣ ΜΑΡΚΙΔΗ* Η ρητορική αποχαλίνωση του νεο-Οθωμανού Τατάρ εκτοξεύεται στα ύψη όσο και ο υδράργυρος στην πολύπαθη νήσο μας. Για τον ...

Της ΛΟΡΙΑΣ ΜΑΡΚΙΔΗ*

Η ρητορική αποχαλίνωση του νεο-Οθωμανού Τατάρ εκτοξεύεται στα ύψη όσο και ο υδράργυρος στην πολύπαθη νήσο μας. Για τον Ερσίν Τατάρ αυτή η γη, αυτά τα χώματα ανήκουν στους Τούρκους και δεν θα επιτρέψουν να γίνει η Κύπρος ελληνικό νησί.

Τους ανήκουν γιατί από το 1571 οι πρόγονοι του, ισχυρίζεται, εγκαταστάθηκαν εδώ και έβαλαν τη σφραγίδα τους. Αυτή είναι η δική του ανάγνωση της ιστορίας.

Οι ορδές των βάρβαρων νομάδων προγόνων του, υπό τον Λαλά Μουσταφά Πασά, εισέβαλαν στην Κύπρο, την κατέλαβαν σχεδόν αμαχητί, με εξαίρεση τη μαρτυρική Αμμόχωστο, που αντιστάθηκε ηρωικά για να πέσει τελικά στα χέρια τους.

Οι πολεμοχαρείς πρόγονοι του δεν ήλθαν απλώς και εγκαταστάθηκαν σε αυτά τα χώματα αλλά με σφαγές αμάχων, βιασμούς, πλιάτσικο και εξισλαμισμό επέβαλαν τον οθωμανικό ζυγό στον λαό.

Επιλέγει ο Τατάρ να διαγράφει τη μακραίωνη ιστορία της Κύπρου που έχει τις ρίζες της στη λιθίνη εποχή, ενώ τα αρχαιολογικά ευρήματα χρονολογούνται από την 9η χιλιετία προ Χριστού. Επιλέγει συνειδητά να παρασιωπά το γεγονός ότι αυτή η γη ανήκει σε ένα λαό που την αγάπησε και μόχθησε και δημιούργησε αξιοζήλευτο Ελληνικό πολιτισμο.

Παραλείπει να μιλήσει για τους αγροίκους τουρκομάνους προγόνους του που ξεκίνησαν από τις στέππες των Αλτάιων οροπεδίων, τους αγρίους και απολίτιστους νομάδες οι οποίοι προέλασαν προς δυσμάς και , ως μαινόμενοι λύκοι , κατέστρεψαν πολιτισμένους λαούς στο πέρασμα τους. Στην αρχαία Ελληνική Ιωνία και τη Βυζαντινή αυτοκρατορία εισέβαλαν γύρω στον 11μ.Χ αιώνα και επέβαλαν την κατοχή τους δια πυρός και σιδήρου.

Άξεστοι και αγροίκοι έμαθαν πώς να τρώνε και να πλένονται από τους κατακτημένους Βυζαντινούς. Οι πρόγονοι του Τατάρ για τους οποίους επαίρεται, έχουν τη σφραγίδα των γενοκτόνων, στοιχειώνονται από τη γενοκτονία των Αρμενίων το 1915, τη γεκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού, την εθνοκάθαρση των Ελλήνων το 1922, τη σφαγή των Κούρδων και των Αλεβιτών. Με το ξίφος και το σαρίκι.

Όσο για τα μεχμετσίκ του Τατάρ, το 1974 το προδοτικό πραξικόπημα και οι ξένες δυνάμεις που υποστήριξαν τον Ετζεβίτ στην πραγματοποίηση της χειρότερης καταστροφής που βίωσε ποτέ ο Ελληνικός Κυπριακός λαός, άνοιξαν τις κερκόπορτες για να εισβάλουν στο νησί.

Και, όπως και οι βάρβαροι πρόγονοι τους, επιδόθηκαν σε εγκλήματα πολέμου, καταστροφές, βιασμούς, συλήσεις εκκλησιών και βεβηλώσεις ιερών μνημείων. Ubi desertum faciunt, pacem appellant. Όπου προκαλούν ερήμωση, το ονομάζουν ειρήνη.

Είναι στα χώματα μας τα ιερά, τα ποτισμένα με το αίμα των αμούστακων παιδιών μας που έστησαν οι νεο-οθωμανοί το ψευδοκράτος τους για το οποίο τώρα κόπτεται ο Τατάρ και πιέζει να γίνει αποδεκτό.

Τώρα μας προκύπτει και το τουρκικό ΕΦΚΑΦ που διεκδικεί τη γη μας και απειλεί με προσφυγή και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.Το ιδιοκτησιακό καθεστώς των περιουσιών, μετά το 1878, έχει διευθετηθεί τελεσίδικα από τους Βρετανούς αποικιοκράτες οι οποίοι κατέβαλαν το ποσό του ενός εκατομμυρίου στερλινών προς την Τουρκοκυπριακή κοινότητα, εκ του οποίου πεντακόσιες χιλιάδες στερλίνες κατατέθηκαν στους τραπεζικούς λογαριασμούς των ΤΚ ηγετών τους, Φαζίλ Κουτσιούκ και Ραούφ Ντενκτάς. Και υπάρχουν αποδείξεις.

Σαρανταοκτώ χρόνια μετά την παράνομη τουρκική εισβολή και συνεχιζόμενη κατοχη, η Κύπρος πενθεί και τιμά τους ήρωες της οι οποίοι, δίχως τον κατάλληλο εξοπλισμό και υποστήριξη, στάθηκαν θαρραλαία απέναντι από τα μεχμετσίκ για να προασπίσουν την πατρίδα.

Αυτός ο λαός δεν ξεχνά και δεν αποδέχεται χαμένες πατρίδες. Η εμμονική επιδίωξη της Άγκυρας και του Τατάρ για αναγνώριση των τετελεσμένων της εισβολής δεν θα κάμψει το φρόνημα του λαού

Λόρια Μαρκίδη
Πρέσβης ε.τ.