Η τουρκική «νομική» ερμηνεία για το «άσπρο-μαύρο» και τις υπερπτήσεις στο Αιγαίο

    Το think tank τουρκικών συμφερόντων SETA (Siyaset, Ekonomi ve Toplum Araştırmaları Vakfı) είναι γνωστό για την ανθελληνική προπαγάνδα π...

   

Το think tank τουρκικών συμφερόντων SETA (Siyaset, Ekonomi ve Toplum Araştırmaları Vakfı) είναι γνωστό για την ανθελληνική προπαγάνδα που ασκεί, αποτελώντας κατά κοινή ομολογία το μακρύ χέρι της εξωτερικής πολιτικής του Ερντογάν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Του Χρήστου Μαζανίτη

Είναι επίσης γνωστή η αγωνιώδης προσπάθεια της Τουρκίας, ιδιαίτερα την τελευταία χρονική περίοδο που οι αμερικανοτουρκικές σχέσεις βρίσκονται σε «βαρομετρικό χαμηλό», να επηρεάσει θετικά τα αμερικανικά κέντρα αποφάσεων κάνοντας το άσπρο-μαύρο.

Όταν όμως σε αυτήν τη διαστρέβλωση της πραγματικότητας για το ποιος είναι επιθετικός και ποιος όχι, επιχειρείται να δοθεί και επίφαση νομιμότητας, τότε το θέμα καταντάει τουλάχιστον… κλαυσίγελος. Ούτε λίγο ούτε πολύ λοιπόν, το ανεξάρτητο – υποτίθεται – think tank πραγματοποίησε τον περασμένο μήνα μια ανάλυση για τις ελληνοτουρκικές διαφορές χρησιμοποιώντας τον τίτλο: «Διαφωνίες στο Αιγαίο: Η πολιτική της Ελλάδας και οι νομικές διαστρεβλώσεις» .

Ο συγγραφέας μάλιστα αυτής της ανάλυσης YÜCEL ACER είναι καθηγητής δικαίου στο πανεπιστήμιο Yıldırım Beyazıt της Άγκυρας και εξειδικεύεται στο δίκαιο της θάλασσας σύμφωνα με το βιογραφικό του. Οι προσδοκίες που δημιουργούνται από ένα ουδέτερο αναγνώστη είναι υψηλές, διαβάζοντας όμως κανείς αυτήν την ανάλυση και έχοντας ελάχιστες γνώσεις για την κατάσταση στο Αιγαίο, μπορεί εύκολα να αντιληφθεί ότι τα επιχειρήματα που χρησιμοποιεί ο «καθηγητής δικαίου» για να νομιμοποιήσει την τουρκική θεώρηση είναι τουλάχιστον ανυπόστατα.

Όταν λόγου χάριν ο συγγραφέας της ανάλυσης αποδίδει τις υπερπτήσεις των τουρκικών μαχητικών πάνω από κατοικημένα ελληνικά νησιά σε «εσφαλμένους χειρισμούς» των πιλότων που παρενοχλούνται από τα ελληνικά μαχητικά, δεν ξέρεις εάν πρέπει να κλάψεις ή να γελάσεις. Προφανώς τέτοιοι ισχυρισμοί δεν έχουν νομική βάση, αλλά πολύ περισσότερο στερούνται και λογικής! Θα μπορούσε κάποιος ενδεχομένως να δεχθεί ότι όντως έγινε κάτι τέτοιο σε μεμονωμένες περιπτώσεις, όταν όμως επαναλαμβάνονται σε τακτική βάση, και μάλιστα σε μία μόνο ημέρα υπερέβησαν τις 40, τότε «επαναλαμβανόμενη σύμπτωση παύει να είναι σύμπτωση» που λέει και ο θυμόσοφος λαός μας. Αφήστε που ο εν λόγω κύριος ουσιαστικά επιχειρεί ότι για τις τουρκικές υπερπτήσεις τελικά φταίμε… εμείς.

Αποστρατιωτικοποίηση

Σε άλλο σημείο της ανάλυσης γίνεται επανάληψη των γνωστών ανυπόστατων τουρκικών αιτιάσεων για τη δήθεν μη τήρηση από την ελληνική πλευρά της υποχρέωσης αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου, όπως έχουν κατά καιρούς διατυπώσει όλοι οι Τούρκοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι μη εξαιρουμένου φυσικά του Προέδρου Ερντογάν. Εκείνο, όμως, που έχει σημασία είναι ότι επιχειρείται να αναδειχθεί μια υποτίθεται ελληνική παρατυπία από τον συντάκτη της ανάλυσης, με επίκληση αληθοφανών νομικών επιχειρημάτων.

Η νομική λοιπόν «σημαία» που χρησιμοποιεί εκτενώς ο αναλυτής για να υποστηρίξει το αφήγημά του είναι η Συνθήκη της Βιέννης του 1969 για το δίκαιο των συνθηκών και συγκεκριμένα το άρθρο 60 αυτής, σύμφωνα με το οποίο εάν κάποιο από τα συμβαλλόμενα μέρη αθετήσει τη μεταξύ τους Σύμβαση, το άλλο (πληττόμενο) μέρος μπορεί να θεωρήσει αυτήν την Σύμβαση άκυρη. Δεν μας εκπλήσσει επομένως από πού παίρνει οδηγίες αυτό το κατά τ’ άλλα «ανεξάρτητο» think tank, αφού η συγκεκριμένη θέση αποτελεί τη μόνιμη επωδό των Τούρκων Υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας για το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης των νησιών του Αιγαίου. «Αν δεν αποσύρετε τα στρατεύματα από τα νησιά, θα θέσουμε θέμα κυριαρχίας αυτών» απειλεί ο λαλίστατος κ. Τσαβούσογλου όλο το προηγούμενο χρονικό διάστημα, παρουσιάζοντας μάλιστα και σχετικούς χάρτες.

Οι Συνθήκες

Η «λεπτομέρεια» που διαφεύγει όμως από τον «έγκριτο» Τούρκο νομικό όσο και από τον «εντολέα» του, είναι ότι πέραν του ήδη γνωστού γεγονότος ότι τα νησιά μπορούν βάσει της Συνθήκης της Λωζάνης να διαθέτουν «συνήθη αριθμό στρατευμάτων, τα οποία δύνανται να εκγυμνάζονται επί τόπου», η Συνθήκη της Βιέννης του 1969 που επικαλούνται με τόση «θέρμη» οι Τούρκοι δεν αφορά τις προγενέστερες συνθήκες, όπως είναι αυτή της Λωζάνης του 1923 και των Παρισίων του 1947, αφού σύμφωνα με το άρθρο 4 αυτής «εφαρμόζεται αποκλειστικά σε συνθήκες που συνάπτονται μετά τη θέση της σε ισχύ»!

Αντιλαμβανόμενοι ότι δεν βρίσκονται σε θέση ισχύος, με τέτοιου είδους παντελώς ανυπόστατα νομικά «τερπίπια», που προέρχονται μάλιστα από «καθηγητές δικαίου», προσπαθούν οι Τούρκοι να υποστηρίξουν τα αφηγήματά τους.

Θα ήταν ενδιαφέρον, ωστόσο, αφού τόσο κόπτονται για το διεθνές δίκαιο, επιτέλους ας το εφαρμόσουν, σταματώντας τις υπερπτήσεις πάνω από τα ελληνικά νησιά, τις παράνομες διεκδικήσεις σε βάρος των γειτονικών τους κρατών καθώς και τις σοβαρότατες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο εσωτερικό τους.

Όλη την«ανάλυση» του Τούρκου καθηγητή μπορείτε να την διαβάσετε εδώ