Πρωτοφανής τουρκική επιθετικότητα, οδηγεί μαθηματικά σε σύγκρουση: Από το «Casus Belli» στην «Αυτοάμυνα»…

    Του ΛΑΖΑΡΟΥ ΚΑΜΠΟΥΡΙΔΗ*, Αντιστράτηγου ε.α. Την 08 Ιουνίου 1995, η Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση ψήφισε το κείμενο με το οποίο απειλούσ...

   

Του ΛΑΖΑΡΟΥ ΚΑΜΠΟΥΡΙΔΗ*, Αντιστράτηγου ε.α.

Την 08 Ιουνίου 1995, η Μεγάλη Τουρκική Εθνοσυνέλευση ψήφισε το κείμενο με το οποίο απειλούσε τη Χώρα μας με πόλεμο σε περίπτωση επέκτασης των Χωρικών Υδάτων στα 12 ν.μ.

Την παρούσα περίοδο η τουρκική πλευρά αναπτύσσει μία «περίεργη» τακτική προκλήσεων σε Έβρο και Αιγαίο, ενώ Τούρκοι αξιωματούχοι κατηγορούν με πρωτοφανή τρόπο ως «επιθετική» τη Χώρα μας και κάνουν λόγο για το δικαίωμα της Τουρκίας στην αυτοάμυνα.

Πως φτάσαμε μέχρις εδώ και πόσο επικίνδυνη είναι η νέα τουρκική τακτική εναντίον της Ελλάδας, με δεδομένη την κρίσιμη προεκλογική περίοδο την οποία πρέπει να διανύσει «προσοδοφόρα» ο προβληματισμένος από τα χαμηλά ποσοστά του κόμματός του Τούρκος Πρόεδρος;

Αναλυτές συνήθιζαν στο παρελθόν να δαιμονοποιούν τις κυβερνήσεις πριν από τη διακυβέρνηση του Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (ΑΚΡ) και να αποδίδουν το «Casus Belli» εναντίον της Χώρας στους κεμαλιστές στους οποίους επίσης χρέωναν και τη λίστα των 152 ελληνικών νησιών, μικρονήσων και βραχονησίδων (EGAYDAAK) την κυριότητα των οποίων αμφισβητεί η Τουρκία.

Τα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης ΑΚΡ δημιουργήθηκε η πεποίθηση ότι θα μπορούσε να βρεθεί κοινός τόπος για την επίλυση των Ελληνοτουρκικών (Ε/Τ) διαφορών.

Οι εξελίξεις δεν δικαίωσαν τις προσδοκίες αφού η τοποθέτηση του Αχμέτ Νταβούτογλου στο Υπουργείο Εξωτερικών το 2010 έδωσε το στίγμα του φιλόδοξου στόχου του «Στρατηγικού Βάθους» που η Τουρκία των νεοοθωμανιστών θα έπρεπε να διαθέτει ως μεγάλη δύναμη εις βάρος της επικράτειας γειτονικών χωρών συμπεριλαμβανομένης και της Χώρας μας αλλά και της Κυπριακής Δημοκρατίας.Διολίσθηση από το «Casus Belli» στο «έμμεσο Casus Belli»

Η πολιτική πόλωση αλλά και ο μεγαλοϊδεατισμός του πανίσχυρου μετά την απόπειρα του πραξικοπήματος Ερντογάν, ανέδειξαν νέες τουρκικές αξιώσεις οι οποίες σκοπό έχουν να «βάλουν στη γωνία» τη Χώρα μας με τρόπο ώστε κάθε ελληνική αντίδραση να οδηγεί σε ένα «έμμεσο Casus Belli».

Ειδικότερα, την τελευταία δεκαετία η κεμαλική αντιπολίτευση κατηγορώντας το κυβερνόν κόμμα για υποχωρητικότητα επινόησε το θέμα των 18 νησιών και μιας βραχονησίδας τα οποία η Ελλάδα κατέλαβε κατά παράβαση των συμφωνιών, ενώ την τελευταία διετία η κυβέρνηση Ερντογάν ανέδειξε το Δόγμα της «Γαλάζιας Πατρίδας» και έφερε στο τραπέζι το θέμα της αποστρατιωτικοποίησης 16 νησιών του Αιγαίου συνδέοντας την αξίωση αυτή ως όρο για την ελληνική κυριαρχία επί αυτών.

Η κατάσταση γίνεται περισσότερο προβληματική το τελευταίο διάστημα, καθώς βλέπουμε την τουρκική πλευρά να κατηγορεί συστηματικά και μεθοδικά τη Χώρα μας για αναθεωρητισμό και επιθετικότητα σε όλους τους τομείς, επικαλούμενη το δικαίωμα της Τουρκίας στην «αυτοάμυνα».

Εξετάζοντας την κλιμάκωση του τουρκικού αναθεωρητισμού σε βάθος χρόνου διαφαίνεται ότι, επειδή η Ελλάδα δεν προχώρησε στην επέκταση των Χ.Υ. στα 12 ν.μ. και δεν έδωσε την ευκαιρία στην τουρκική πλευρά υπό την απειλή του «Casus Belli» να εξαναγκάσει τη Χώρα μας σε διαπραγματεύσεις με τουρκικούς όρους.

Η τουρκική κυβέρνηση υπό την πίεση της αντιπολίτευσης, την ανάγκη αύξησης των ποσοστών του κυβερνόντος κόμματος (ΑΚΡ) ενόψει των εκλογών του 2023 αλλά και επίτευξης στόχων νεοοθωμανικού συμβολισμού, επινόησε μία νέα τακτική ενός «έμμεσου Casus Belli» απειλώντας τη Χώρα μας με έναν ιδιότυπο τρόπο και με μία πρωτοφανή και πονηρή επικοινωνιακή αλλά και επιχειρησιακή τακτική.

Μαθηματικά οδηγεί σε ένοπλη σύγκρουση, ενώ από την άλλη μεριά η Άγκυρα εμφανίζεται ως το «θύμα» – αμυνόμενη πλευρά.Πρωτοφανής τουρκική επιθετική αναθεωρητική τακτική – Κίνδυνος προβοκάτσιας

Με τον Ερντογάν σε απόγνωση ο οποίος βλέπει ότι οδηγεί το κόμμα του με πρωτοφανή χαμηλά ποσοστά στις πιο κρίσιμες εκλογές της πολιτικής του καριέρας και με το χρόνο να πιέζει γιατί θα πρέπει να εκπληρώσει στόχους υψηλού νεοοθωμανικού συμβολισμού μέχρι το 2023 (επέτειος για τα 100 χρόνια από ίδρυσης της Τουρκικής Δημοκρατίας), θα πρέπει το επόμενο διάστημα τα επιχειρησιακά μας αντανακλαστικά να «είναι στο κόκκινο».

Και αυτό, λαμβάνοντας υπόψη ότι, την παρούσα περίοδο πολλά στοιχεία της τουρκικής προκλητικότητας, παρουσιάζουν ασυνήθιστα ανησυχητικά χαρακτηριστικά και ευνοούν μία πιθανή τουρκική προβοκάτσια. Ειδικότερα:

Στον επιχειρησιακό τομέα, με πρωτοφανή συχνότητα και ψευδείς αριθμούς η Άγκυρα κατηγορεί την Ελλάδα ότι:

Εξοπλίζει παράνομα 16 νησιά, υπερεξοπλίζεται και «περικυκλώνει» την Τουρκία η οποία έχει το δικαίωμα της αυτοάμυνας έναντι της επιθετικής Ελλάδας.

Επηρεάζει τη Δύση ώστε να αποκλειστεί η Τουρκία από εξοπλισμούς με σκοπό να κερδίσει χρόνο (η Ελλάδα) και να ανατρέψει την ισορροπία των εξοπλισμών.

Παραχωρεί βάσεις στις ΗΠΑ οι οποίες αποτελούν στοιχεία απειλής για την ίδια.

Αεροσκάφη της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας κλειδώνουν στα ραντάρ τα αντίστοιχα τουρκικά και παραβιάζουν τον τουρκικό Εναέριο Χώρο.

Χρησιμοποιεί απειλητικά τα ρωσικά συστήματα S-300 κλειδώνοντας στα ραντάρ τα τουρκικά μαχητικά αεροσκάφη.

Σκάφη της Ελληνικής Ακτοφυλακής παραβιάζουν τα τουρκικά Χωρικά Ύδατα.

Στον επικοινωνιακό τομέα, η Άγκυρα με πρωτοφανή συχνότητα είτε με δηλώσεις κυβερνητικών αξιωματούχων – ανακοινώσεις Υπουργείων είτε επιστρατεύοντας αναλυτές φιλοκυβερνητικών ΜΜΕ, παρουσιάζει τη Χώρα μας ως τον αναθεωρητικό παράγοντα της περιοχής, παραβάτη του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συμφωνιών και κατηγορώντας την για τον πνιγμό μεταναστών και υπόθαλψης της τρομοκρατίας (ΡΚΚ-FETÖ).

Στο ίδιο πλαίσιο ενός καλά οργανωμένου σχεδίου επικοινωνιακής επίθεσης και προπαγάνδας, η τουρκική πλευρά κατηγορεί τη Χώρα μας ότι, καταπιέζει τη μουσουλμανική (η Άγκυρα την αναφέρει ως τουρκική) μειονότητα της Θράκης και δημοσιεύει μηνύματα «ψυχολογικής επιρροής» Τούρκων κυβερνητικών αξιωματούχων με αποδέκτη τον ελληνικό λαό.

Επίσης η Άγκυρα τελευταία, με την ίδια συχνότητα προβάλλει και αναδεικνύει ως αντίθετες με το Διεθνές Δίκαιο και τις σχετικές Συμφωνίες, τις επισκέψεις Ελλήνων κυβερνητικών και στρατιωτικών αξιωματούχων σε νησιά του ανατολικού Αιγαίου, τις οποίες χαρακτηρίζει προκλήσεις προς την Τουρκία, εστιάζοντας στα νησιά τα οποία κατά την Άγκυρα θα έπρεπε να είναι αποστρατικοποιημένα.

Στο εξωτερικό πεδίο, είναι πλέον χαρακτηριστική η βιασύνη της Άγκυρας να κλείσει τα μέτωπα και να βελτιώσει τις σχέσεις με άλλες χώρες συμπεριλαμβανομένης και της Συρίας, με μόνες εξαιρέσεις τη Χώρα μας και την Κυπριακή Δημοκρατία.

Ο Αντιστράτηγος ε.α. Λάζαρος Καμπουρίδης είναι απόφοιτος της Σχολής Εθνικής Άμυνας, κάτοχος MBA από το Nottinngham Trend University, Πτυχιούχος του Τμήματος Ιστορίας & Εθνολογίας του ΔΠΘ, και υποψήφιος Διδάκτορας του Παντείου Πανεπιστημίου, ενώ διετέλεσε μέλος της Ελληνικής Διπλωματικής Αντιπροσωπείας στην Κωνσταντινούπολη την περίοδο 1995-1999, Ακόλουθος Άμυνας στην Ελληνική Πρεσβεία στην Άγκυρα την περίοδο 2013-2017.