Αυτή είναι η Ιστορία του ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ... ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΙΣΤΗ ΑΓΙΟΥ ΜΑΣ που προστατεύει την ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΚΑΙ ΛΑΤΡΕΥΟΥΝ οι Θεσσαλονικείς...!!!

Λίγες πόλεις έχουν τόσο στενή σχέση με τον προστάτη Άγιο τους όπως έχει η Θεσσαλονίκη με τον Άγιο Δημήτριο. Ο αριστοκράτης που απαρνήθ...

Λίγες πόλεις έχουν τόσο στενή σχέση με τον προστάτη Άγιο τους όπως έχει η Θεσσαλονίκη με τον Άγιο Δημήτριο.

Ο αριστοκράτης που απαρνήθηκε τις τιμές, για να θυσιαστεί στην αρένα επειδή δεν αρνήθηκε την χριστιανική πίστη όπως του ζητήθηκε είναι ένα πρόσωπο ιερό για την Θεσσαλονίκη.

Καθημερινά εκατοντάδες πιστοί απ’ ολόκληρη την Ελλάδα προσέρχονται στον Ναό του για να προσκυνήσουν το ιερό του λείψανο και να πάρουν λίγες σταγόνες από το ιερό μύρο που αναβλύζει η λάρνακά του.

Σύμφωνα με τους ιστορικούς ο πολιούχος άγιος της Θεσσαλονίκης Δημήτριος γεννήθηκε περί το 280 - 284 μ.Χ. Ήταν γόνος αριστοκρατικής οικογένειας ενώ του είχε δοθεί ο τίτλος του Δούκα. Ο αυτοκράτορας Μαξιμιανός Ερκούλιος, τον είχε ανακηρύξει ανθύπατο όλης της Ελλάδος.

Επι Διοκλητιανού όμως τα πράγματα άλλαξαν. Η χριστιανική ταυτότητα του Δημητρίου ήταν αρκετή για να θεωρηθεί εχθρός της αυτοκρατορίας και να φυλακιστεί στην Θεσσαλονίκη το 303 μ.Χ., αφού αγνόησε το διάταγμα «περί αρνήσεως του χριστιανισμού».

Ο Δημήτριος συνέδεσε το όνομα του με έναν ακόμη Χριστιανό μάρτυρα, τον Νέστορα, με τον οποίο γνωρίστηκαν στην φυλακή.

Ο Νέστορας θα αντιμετώπιζε έναν ονομαστό μονομάχο της εποχής, τον Λυαίο ο οποίος ήταν αήττητος. Ζήτησε από τον Δημήτριο να προσευχηθεί γι αυτόν.

Το αποτέλεσμα της μονομαχίας δεν ήταν τελικά το αναμενόμενο. Ως άλλος Δαυίδ, ο Νέστορας νίκησε τον έμπειρο μονομάχο προκαλώντας όμως την οργή του Αυτοκράτορα ο οποίος διέταξε την εκτέλεση τους.

Δημήτριος και Νέστωρας μαρτύρησαν μαζί, δια λογχισμού όπως σημειώνεται στις πηγές
Η παρέμβαση του Δημητρίου υπέρ του Νέστωρα έχει αποτυπωθεί σε αρκετές αγιογραφίες όπου ο Άγιος παρουσιάζεται ως καβαλάρης με κόκκινο άλογο να πατά τον άπιστο Λυαίο.

Μεταγενέστεροι εκκλησιαστικοί συγγραφείς-βιογράφοι του Αγίου Δημητρίου, αναφέρουν ότι το σώμα του τάφηκε στον τόπο που μαρτύρησε.

Από το σημείο εκείνο άρχισε να αναβλύζει μύρο, ως σημάδι της αγιότητας του μάρτυρα. Η Εκκλησία του προσέδωσε το προσωνύμιο «Μυροβλύτης» και όπως πολλοί προσκυνητές διαπιστώνουν, ακόμη και σήμερα, αίωνες μετά το μαρτύριο, η λάρνακα όπου φυλάσσονται τα ιερά λείψανα εξακολουθεί να εκπέμπει την ίδια μυρωδιά.