Σύγκριση Ελλάδας-Τουρκίας: Πως «στέκονται» έναντι Ουκρανίας και Ρωσίας, τι κερδίζουν μέχρι τώρα

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έχει προκαλέσει διεθνή αναταραχή και ειδικά στο ευρωπαϊκό πεδίο. Εκεί δηλαδή που όλες οι χώρες κλήθηκαν να α...

Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία έχει προκαλέσει διεθνή αναταραχή και ειδικά στο ευρωπαϊκό πεδίο. Εκεί δηλαδή που όλες οι χώρες κλήθηκαν να αποφασίσουν ποιος θα είναι ο ρόλος τους στη σύγκρουση (από παρατηρητής έως ένθερμος υποστηρικτής μιας πλευράς, κυρίως υπέρ της Ουκρανίας), να υποστούν προφανώς τις ανάλογες συνέπειες, οικονομικές αρχικά αλλά και πολιτικές. Έτσι ο συγκεκριμένος πόλεμος αναβιώνοντας τα χειρότερα σενάρια του Ψυχρού Πολέμου, όπου φόβος των Δυτικών ήταν πως η ΕΣΣΔ θα ξεκινούσε μια εισβολή στα εδάφη τους, έφερε πολλά στο προσκήνιο. Το ρόλο του ΝΑΤΟ, το μέλλον της προσπάθειας της Ευρωπαϊκής Ένωσης για κοινή πολιτική ασφάλειας και τον Ευρωστρατό, τις σχέσεις με τις ΗΠΑ, τις σχέσεις συνεργασίας για να αντιμετωπιστεί η ενεργειακή και οικονομική και τελικά κοινωνική κρίση.

Στο ίδιο κλίμα, η Τουρκία, θεωρητικά στον προθάλαμο της Ε.Ε. (αν και όλοι αποδέχονται σιωπηρά πως η είσοδος της στην Ένωση έχει ακυρωθεί), και γεωπολιτικά ως χώρα με «πάτημα» στην Ευρώπη, ακολούθησε μια διαδρομή ανασκόπησης των σχέσεων της, με Ρωσία και Ουκρανία αλλά και με αρκετές άλλες χώρες. Τίποτα βέβαια δεν μπορεί να θεωρηθεί ως ολοκληρωμένο σε εξελίξεις, αλλά σαφώς αξίζει να κάνουμε τη σύγκριση: Πως δηλαδή Ελλάδα και Τουρκία, εντός της δικής τους αντιπαράθεσης η οποία με τουρκική ευθύνη συνεχώς οξύνεται, αντιμετώπισαν την Ουκρανική κρίση.
Στρατιωτική και ανθρωπιστική βοήθεια

Αρχικά το πιο απλό είναι εξετάσουμε τη βοήθεια που έδωσαν οι δύο χώρες στο Κίεβο. Εδώ η Τουρκία ήταν αρκετά βήματα πιο μπροστά από την Ελλάδα, καθώς είχε ήδη ισχυρές σχέσεις με την Ουκρανία σε επίπεδο στρατιωτικής συνεργασίας. Και πάνω σε αυτές αιτιολόγησε την δική της παροχή, η οποία περιλαμβάνει τουλάχιστον 50 μη επανδρωμένα, Bayraktar TB2, όπως και κάπου 50 τροχοφόρα τεθωρακισμένα Kipri συν άλλα υλικά που δεν έχουν ανακοινωθεί. Με τις παραδόσεις να ανακοινώνεται πως είναι «προϋπάρχουσες παραγγελίες», οπότε έτσι εξευμενίζει και τη Ρωσία.

Στην πράξη; Τα τουρκικά όπλα και ειδικά τα Bayraktar ΤΒ2 προσέφεραν σημαντικά στην ουκρανική άμυνα και σε κρίσιμες φάσεις της, έχοντας βέβαια μεγάλες απώλειες. Αν υπολογίσουμε μάλιστα τις φήμες ότι τέτοια μη επανδρωμένα παραπλάνησαν το ρωσικό καταδρομικό Moskva πριν αυτό βυθιστεί, ή πως έχουν αξιοποιηθεί για σημαντικά -από πλευράς εντυπώσεων- ουκρανικά χτυπήματα σε Κριμαία αλλά και σε άλλα σημεία ρωσικής «παρουσίας», είναι εμφανές πως η τουρκική βοήθεια στην Ουκρανία έχει αξιολογηθεί ως πολύ σοβαρή

Και η συγκεκριμένη παροχή έχει λάβει και την αντίστοιχη ουκρανική αναγνώριση: Τα Bayraktar έχουν γίνει μέχρι δημοφιλές τραγούδι και σύμβολο αντίστασης εκεί, ενώ εντός του Σεπτεμβρίου ο Ζελένσκι απένειμε στον διευθύνοντα σύμβουλο της κατασκευάστριας Baykar, τον Haluk Bayraktar, το παράσημο πρώτης τάξης του Ουκρανικού Τάγματος της Τιμής. Ταυτόχρονα ο Selcuk Bayraktar (αδερφός του Haluk, συνδιοικούν την εταιρία), δήλωνε σε συνέντευξη του σε αμερικανικά ΜΜΕ πως «δεν θα πουλήσουμε μη επανδρωμένα στη Ρωσία, στηρίζουμε την Ουκρανία».

Σε ανθρωπιστική βοήθεια επίσης υπήρξε συνεισφορά, μέσω της τουρκικής Πολιτικής Προστασίας (AFAD), η οποία έστειλε ποσότητες τροφίμων και φαρμακευτικών υλικών, έστησε κινητές κουζίνες στα σύνορα με τη Ρουμανία κ.ο.κ. Συνολικά η Τουρκία και έδωσε σημαντική στρατιωτική και ανθρωπιστική βοήθεια στην Ουκρανία, και τη «μασκάρεψε» κατάλληλα -με την ανοχή της Ρωσίας όπως θα εξηγήσουμε παρακάτω- και κέρδισε τις διεθνείς εντυπώσεις για την συνεισφορά της. Και μάλλον θα συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο.

Από τη δική μας πλευρά, με την έναρξη της εισβολής η ελληνική κυβέρνηση δήλωσε πως θα στηρίξει την Ουκρανία. Μάλιστα σε ελάχιστο χρόνο, την τρίτη μέρα του πολέμου, στις 27 Φεβρουαρίου, είχαμε ξεκινήσει τις αεροπορικές αποστολές ανθρωπιστικού και πολεμικού υλικού προς τα εκεί. Άρα από αντανακλαστικά η δική μας έναρξη ήταν αξιοπρόσεκτη. Το ζήτημα είναι πως η διαχείριση του όλου θέματος έπασχε, κυρίως από ένα φοβικό σύνδρομο. Να βοηθήσουμε την Ουκρανία αλλά κρατώντας στο σκοτάδι τι ακριβώς προσφέρουμε.

Το έχουμε ξαναγράψει και το επαναλαμβάνουμε. Εφόσον είναι πολιτική μας απόφαση η βοήθεια αυτή, γνωρίζοντας ότι θα οξύνει τις σχέσεις μας με την Ρωσία, δεν υπήρχε κανείς ειδικός και σοβαρός λόγος να παίζουμε ένα «διπλωματικό κρυφτό». Το τι υλικό στέλνουμε στην Ουκρανία η Ρωσία έχει τις πηγές της να το μάθει αργά ή γρήγορα, άρα η μεταξύ μας ένταση δεν αποσοβείται. Ενώ η απόκρυψη των αποστολών απλώς υποβαθμίζει και την όποια διεθνή θετική εντύπωση θα αποκομίσουμε.

------------------------------------------

ΕΣΥ ΤΗΝ 28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΘΑ ΣΗΚΩΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ Ή «ΚΙΝΕΖΙΚΗ»; ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
------------------------------------------

Έτσι αν και τις πρώτες μέρες υπήρξαν διαρροές ότι η Ελλάδα στέλνει 20.000 Καλάσνικοφ (από κατασχέσεις), συν ποσότητες πυρομαχικών από παλαιά αποθέματα, εκτοξευτές RPG και άλλα, στις 24 Μαρτίου ο υπουργός Αμύνης κ. Παναγιωτόπουλος σε κοινοβουλευτικό έλεγχο, ενημέρωσε ότι έχουμε στείλει (έως τότε) μόλις 400 Καλάσνικοφ και κάποια πυρομαχικά.

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ