«Ψιτ, ρε κληρούχα, έχεις φωτιά ρε;»... Η επιθεώρηση του Βασιλιά Κωνσταντίνου σε Αντιτορπιλικό και ο λουφαδόρος ναύτης!

Σε ανάρτηση του ο Φαήλος Κρανιδιώτης περιγράφει μια ιστορία με τον νεαρό τότε Βασιλιά Κωνσταντίνο, χαρακτηριστική για το ήθος και την απλότη...

Σε ανάρτηση του ο Φαήλος Κρανιδιώτης περιγράφει μια ιστορία με τον νεαρό τότε Βασιλιά Κωνσταντίνο, χαρακτηριστική για το ήθος και την απλότητα που τον διέκρινε...

«Πατέρας φίλου, από την Καστέλλα, υπηρετούσε την θητεία του ναύτης σε αντιτορπιλικό του Στόλου κάπου στην δεκαετία του 1960. Είχαν επιθεώρηση από τον Βασιλιά. Ολοι σε πανικό, για όποιον ξέρει τι εστί στρατιωτική επιθεώρηση.

Ο ναύτης, μάγκας Πειραιώτης, βρήκε στα έγκατα του πλοίου μια μικρή αποθήκη να λουφάρει, φουμάροντας κανένα τσιγαράκι. Έχει αράξει βγάζει τσιγάρο, ψάχνεται, δεν είχε φωτιά. Βγαίνει στον σκοτεινό διάδρομο, βλέπει να ανοίγει μια πόρτα και μπαίνει μια σκιά. Σκέφτηκε, "κι άλλος λουφαδόρος". "Ψιτ, ρε κληρούχα, έχεις φωτιά ρε;" του είπε σιγά. "Έχω αλλά θα μου δώσεις τσιγάρο;", απάντησε ο άλλος στο σκοτάδι.

Ανοίγει το πακέτο του δίνει τσιγάρο, βγάζει ο άλλος τον αναπτήρα κι όπως σκύβουν κι οι δυο να ανάψουν, στο φως του αναπτήρα βλέπει πρώτα τις "κλάρες" στον γείσο του πηλήκιου του ....κληρούχα και όπως σήκωσε το κεφάλι τραβώντας ρουφηξιά κοιτώντας τον στο πρόσωπο, έμεινε κάγκελο, αναγνωρίζοντας τον ...Κωνσταντίνο! Χτύπησε προσοχή ο ναύτης και έβλεπε ήδη τον ζωντανό εφιάλτη, πως θα υπηρετήσει φυλακή στο μπαλαούρο μέχρι βαθύ γήρας.

Ο Άναξ γελώντας τον καθησύχασε, του έδωσε ανάπαυση, φουμάρανε το τσιγαράκι τους, τα είπανε και μετά του είπε "άντε πάω γιατί θα με ψάχνουν κι εμένα", άνοιξε την πόρτα και βγήκε, αφήνοντας ενεό τον πατέρα του φίλου μου, που το αφηγείτο δεκαετίες μετά στον γιο του...»

Στην ανάρτηση του Φαήλου, έταιρος Πειραιώτης σχολίασε το εξής:

«Λοιπόν, ως πάππου προς πάππου Πειραιώτης, θα σου πω, πως ο Κωνσταντινος, τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '60 κατέβαινε στο Πασαλιμάνι, στο Ρολόι, με το κάμπριο αμάξι του, μαζευοταν όλη η μαρίδα - πιτσιρικαρια της περιοχής και έμπαινε μπουγιο μέσα, για να τους κάνει τσάρκα ο τότε διάδοχος Πειραϊκή, Καστέλλα, Τουρκολίμανο, με γέλια και χαρές. Αυτός ηταν ο Κωνσταντίνος ως ανθρωπος. Και στη Νομική ακόμη, όπου παρακολουθούσε μαθήματα Δημοσιου Δικαίου, ήταν, όπως γνωριζω από την μητέρα μου, φοιτητρια εκείνης της εποχής, πρόσχαρος, απλός και καταδεκτικος. Καμμία σχέση με τους σημερινούς μυτούδες του Κολωνακίου.»