TARGO II για τα ελληνικά Rafale και JHMCS II στα F-16: Η φονική ματιά, πραγματικός… πολλαπλασιαστής

Η ενσωμάτωση – πιστοποίηση του προβολικού συστήματος στοχοποίησης επί κάσκας Targo της Elbit, στα ελληνικά Rafale, επιβεβαιώνει την επιμονή...

Η ενσωμάτωση – πιστοποίηση του προβολικού συστήματος στοχοποίησης επί κάσκας Targo της Elbit, στα ελληνικά Rafale, επιβεβαιώνει την επιμονή της Πολεμικής Αεροπορίας στη διασφάλιση απόλυτης αεροπορικής υπεροχής, ακόμη και σε επιχειρήσεις όπου τα μαχητικά της θα χρειαστεί να αντιμετωπίσουν στόχους στον αέρα και στο έδαφος , από σχετικά μικρές αποστάσεις.

Του Στέργιου Δ. Θεοφανίδη

Πρόκειται για σημαντική ενέργεια ομογενοποίησης των επιχειρησιακών δυνατοτήτων του στόλου των ελληνικών μαχητικών, δεδομένου ότι η Πολεμική Αεροπορία ήταν μεταξύ των πρώτων αεροπορικών δυνάμεων του ΝΑΤΟ που υιοθέτησαν συστήματα στοχοποίησης επί κάσκας JHMCS στα F-16C/D Block 52+ και Block 52+ Advanced.

Μέσω του εκσυγχρονισμού των προαναφερόμενων εκδόσεων στο επίπεδο – V , αλλά και της επικείμενης αναβάθμισης των Block 50, ο στόλος των F-16 θα καταστεί συμβατός με το νέας γενιάς σκοπευτικό επι κάσκας JHMCS II.

Το σύστημα απεικόνισης/στοχοποίησης επί κάσκας JHMCS, υπήρξε το πρώτο ευρείας χρήσης τυποποιημένο σύστημα του τύπου που εξόπλισε τα τελευταία 15 χρόνια όλους σχεδόν τους τύπους μαχητικών των ΗΠΑ. Ακόμα και του επιθετικού Α-10!

Η Πολεμική Αεροπορία το ενέταξε σε υπηρεσία επάνω στα F-16C Block 52+ από το 2005, σε συνδυασμό με τον πύραυλο αναζήτησης υπερύθρων, μικρής ακτίνας, IRIS-T. Ελάχιστα μετά την Αμερικανική Αεροπορία δηλαδή που χρησιμοποίησε το ίδιο σύστημα σε συνδυασμό με τον πύραυλο AIM-9X.

Υπήρξε από τα συστήματα που άλλαξαν τις ισορροπίες στο Αιγαίο, μέχρι να αποκτηθεί και από την Τουρκική Αεροπορία αρκετά χρόνια αργότερα. Από το 2010, μέσω του προγράμματος εκσυχρονισμού (CCIP) 104 F-16C/D Block 40 και 76 Block 50 στο επίπεδο Block 50+, μαζί με πυραύλους ΑΙΜ-9Χ. Οι Μοίρες των F-16 της Πολεμικής Αεροπορίας που αξιοποίησαν το JHMCS, δεν περιορίστηκαν μόνο στην εναέρια μάχη, αλλά επεκτάθηκαν και στις επιχειρήσεις αέρος-εδάφους.

Το σύστημα χρησιμοποιήθηκε και σε συνδυασμό με το ατρακτίδιο στοχοποίησης του LANTIRN (AAQ-14) για τον εντοπισμό και εγκλωβισμό στόχων ευκαιρίας. Ο ιπτάμενος δηλαδή κατά την εξέλιξη μίας επιχείρησης μπορούσε στρέφοντας το κεφάλι του προς κάποιο σημείο να καθοδηγήσει τον υπέρυθρο αισθητήρα του ατρακτιδίου, επάνω σε κάποιο στόχο και κατόπιν να τον εγκλωβίσει.

Οι δοκιμές του πυραύλου αέρος – αέρος IRIS-T (ικανότητα προσβολής ενός στόχου σε πολύ μεγάλες γωνίες εκτός του διαμήκη άξονα (off-boresight του μαχητικού – φορέα) από ελληνικά F-16, απαίτησε σειρά εργασιών ενσωμάτωσης και πιστοποίησης. Η γερμανική BGT, η οποία ήταν επικεφαλής της κοινοπραξίας ανάπτυξής του πυραύλου, συνεργάστηκε με τη Lockheed Martin και την VSI τότε.

Το σύστημα JHMCS προσαρμόζεται στην συμβατική κάσκα, την τυποποιημένη HGV-55. Η μονάδα απεικόνισης HDU του συστήματος είναι αποσπώμενη και διασυνδέεται μέσω διάταξης επαφών στο επάνω τμήμα της κάσκας του χειριστή, με έναν αισθητήρα μαγνητικής ιχνηλάτησης, την ηλεκτρονική μονάδα ελέγχου, τον αισθητήρα θέσης του καθίσματος, όπως και με τον κύριο υπολογιστή MMC του αεροσκάφους.

Η ουσιαστική διαφορά του συστήματος αυτού που ανήκει στην τρίτη γενιά HMD, είναι ότι ο ιπτάμενος έχει στη διάθεσή του πληροφορίες στοχοποίησης από τους αισθητήρες του μαχητικού, όπως το ραντάρ, όπου με την ανάλογη συμβολογία, του υποδεικνύεται προς ποια κατεύθυνση να κοιτάξει προκειμένου να δεί άμεσα το στόχο.

ΔΕΙΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΕΔΩ