Το θαυμαστό, πρωτοποριακό τυφέκιο Kalthoff: 50 βολές ανά λεπτό το 1659…

history-point.gr/Το επαναληπτικό τυφέκιο Kalthoff υπήρξε ένα καθόλα πρωτοποριακό όπλο που θα μπορούσε να έχει αλλάξει τη μορφή του πολέμου...

history-point.gr/Το επαναληπτικό τυφέκιο Kalthoff υπήρξε ένα καθόλα πρωτοποριακό όπλο που θα μπορούσε να έχει αλλάξει τη μορφή του πολέμου. Ο εφευρέτης του παραμένει άγνωστος ωστόσο λόγω του ότι κατασκευάστηκε από τη γνωστή, από τον 16ο αιώνα οικογένεια οπλουργών Kalthoff έμεινε γνωστό με αυτό το όνομα.




Οι Kalthoff υπηρέτησαν τους βασιλείς της Δανίας για πολλά χρόνια. Πιθανότατα ένας από τους γιους του γενάρχη και πρώτου οπλουργού της οικογένειας Χέρμαν ήταν ο εφευρέτης του τυφεκίου. Το τυφέκιο ήταν επαναληπτικό. Διέθετε μια «γεμιστήρα» όπου αποθηκεύονταν οι βολίδες και μια όπου βρισκόταν η πυρίτιδα.


Με μια κίνηση του μοχλού όπλισης που ήταν και υποφυλακτήρας της σκανδάλης – όπως αργότερα σε ορισμένα τυφέκια και αραβίδες του 19ου αιώνα – μια βολίδα και η πρέπουσα ποσότητα πυρίτιδας εισέρχονταν σε ένα είδος κλείστρου και το όπλο ήταν έτοιμο για βολή. Τα πρώτα όπλα του τύπου όπλιζαν με σύστημα πυροδότησης με τροχό αλλά σύντομα εφοδιάστηκαν με πυριτόλιθο.

Τα τυφέκια διέθεταν έξι βολίδες και την ανάλογη πυρίτιδα αρχικά. Ορισμένες πηγές αναφέρουν ότι διέθετε 30 «βολές». Θεωρητικά το τυφέκιο μπορούσε να βάλλει 50 βολές ανά λεπτό. Ήταν ένα εξαιρετικό, άκρως πρωτοποριακό για την εποχή του όπλο που όμως κόστιζε πολύ καθώς η κατασκευή τους απαιτούσε ακρίβεια, άριστες πρώτες ύλες και πολλές εργατοώρες.



Με τα μέσα της εποχής δεν μπορούσε να τεθεί σε μαζική παραγωγή, αντίθετα με τα κοινά, φτηνά, αλλά όχι αξιόλογα μουσκέτα της εποχής, που όμως μπορούσαν να παραχθούν μαζικά ακόμα και από μη ιδιαίτερα εξειδικευμένους τεχνίτες.



Αν κάποιο απάρτιο έσπαζε ή παρουσίαζε πρόβλημα το τυφέκιο αχρηστευόταν και μόνο έμπειρος οπλουργός μπορούσε να το επισκευάσει. Ακόμα και η πυρίτιδα που χρησιμοποιείτο για το γέμισμά του έπρεπε να είναι άριστης ποιότητας σε άριστα «μετρημένες δόσεις».

Περί τα 100 τυφέκια διατέθηκαν στους Δανούς βασιλικούς φρουρούς οι οποίοι τα χρησιμοποίησαν, από ότι φαίνεται, με καλά αποτελέσματα στην πολιορκία και τη μάχη της Κοπεγχάγης το 1658-59 και στον Μικρό Βόρειο Πόλεμο.