Η απίστευτη ιστορία του βρετανικού ναυτικού αποκλεισμού της Ελλάδας το μακρινό 1847 με αφορμή το… κάψιμο του Ιούδα το Πάσχα

    Αρκετές φορές κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα η θαλασσοκράτειρα Μεγάλη Βρετανία προέβαινε σε επίδειξη ισχύος, αλλά η ενέργειά της το 18...

   

Αρκετές φορές κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα η θαλασσοκράτειρα Μεγάλη Βρετανία προέβαινε σε επίδειξη ισχύος, αλλά η ενέργειά της το 1850 να αποκλείσει με τον στόλο τη μικρή και πρόσφατα ανεξαρτητοποιηθείσα Ελλάδα επί 41 ολόκληρες ημέρες, επειδή κάποιοι Αθηναίοι επιτέθηκαν στο σπίτι ενός Άγγλου τυχοδιώκτη με αφορμή την… απαγόρευση του εθίμου του καψίματος του Ιούδα το Πάσχα, είναι ανήκουστη. Πρόκειται για μια ιστορία εν πολλοίς ξεχασμένη, αλλά ενδεικτική του τρόπου που ασκούνταν η διπλωματία εκείνη την εποχή.

Ο μεγαλοτραπεζίτης Ρότσιλντ στην Αθήνα

Όλα ξεκίνησαν το 1841 καθώς εκείνη τη χρονιά ιδρύεται η Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος με κύριο χρηματοδότη τον οίκο των πάμπλουτων Γερμανοεβραίων Ρότσιλντ. Ως μεγαλομέτοχοι συμβάλλουν στη δημιουργία του σύγχρονου χρηματοπιστωτικού και νομισματικού συστήματος της χώρας, επενδύοντας παράλληλα σε πλειάδα επιχειρήσεων. Θα μου πείτε τί σχέση έχουν όλα αυτά με όσα προαναφέραμε. Συνεχίστε την ανάγνωση και θα καταλάβετε.

Έξι χρόνια αργότερα, Απρίλιο του 1847, η ελληνική κυβέρνηση υπό τον πρωθυπουργό Ιωάννη Κωλέττη αναμένει στην Αθήνα τον τραπεζίτη Τζέιμς Μάγιερ Ρότσιλντ προκειμένου να μας χορηγηθεί ένα ακόμη δάνειο. Υπάρχει όμως ένα μικρό πρόβλημα. Η επίσκεψη θα πραγματοποιηθεί προς τα τέλη της Μεγάλης Εβδομάδας και σύμφωνα με το έθιμο που ισχύει μέχρι τις μέρες μας, οι πιστοί μετά την Ανάσταση θα έκαιγα τον «Ιούδα» ή τον «Εβραίο» όπως τον αποκαλούσαν εκείνη την εποχή. «Ένα τέτοιο θέαμα προφανώς και δεν θα αρέσει καθόλου στον σημίτη Ρότσιλντ» σκέφτηκαν στην κυβέρνηση που δεν ήθελε για κανέναν λόγο να μείνει ανικανοποίητος. Θα μπορούσε να τιναχτεί στον αέρα η σύναψη του δανείου. Έτσι εκδίδεται διάταγμα που… απαγορεύσει την τήρηση του εθίμου για εκείνη τη χρονιά.

Η απόφαση προκαλεί θύελλα αντιδράσεων καθώς ο λαός της ευάριθμης ακόμα πρωτεύουσας αρνείται να αναστείλει τα βαθιά ριζωμένα έθιμα και παραδόσεις. Στην βυζαντινή εκκλησία των Αγίων Ασωμάτων, στο Θησείο, αλλά και στον γειτονικό ναό του Αγίου Φιλίππου, οι «ανυπάκουοι» πιστοί ετοίμασαν κανονικά το ομοίωμα του Ιούδα ώστε να του βάλουν φωτιά το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα 4 Απριλίου 1847, τιμωρώντας για μια ακόμα φορά συμβολικά τον φιλάργυρο μαθητή που πρόδωσε τον Ιησού. Έτσι, πήραν ανδρικά παλιόρουχα, τα παραγέμισαν με βαμβακόσπορο και βρεγμένο μπαρούτι, ετοίμασαν και ένα ομοίωμα κεφαλιού σχηματίζοντας με μαύρο καπνό τα γένια και τα μαλλιά του και αφού το κρέμασαν με χοντρό σκοινί, περίμεναν ανυπόμονα να έρθει η ώρα να το λαμπαδιάσουν.

Οι αρχές όμως ξεκαθαρίζουν για μια ακόμη φορά ότι δεν πρόκειται να επιτρέψουν την τήρηση του εθίμου. Και πράγματι, το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα προκαλείται ένταση. Οι πιστοί οργίζονται. Νιώθουν ότι καταπιέζεται η θρησκευτική τους ελευθερία. Δεν στρέφονται όμως κατά του πρωθυπουργού ή του βασιλέα Όθωνα. Άλλος θα την πληρώσει.

Ο Πατσίφικο αντιδρά στο «κάψιμο του Εβραίου»

Μόλις 80 μέτρα μακριά από την εκκλησία των Αγίων Ασωμάτων, στη συμβολή Σαρρή και Λεωκορίου ζει ένας διπλωμάτης, εβραίος σεφαραδίτης (δηλαδή ιουδαίος με καταγωγή από την Ιβηρική χερσόνησο), μαζί με τους δυο του κόρες. Πρόκειται για τον 37χρονο Δαυίδ Μπονιφάτσιο Πατσίφικο που φέρεται να έχει γεννηθεί από Πορτογάλους γονείς στο αγγλοκρατούμενο Γιβραλτάρ, άρα ήταν τυπικά Βρετανός υπήκοος. Είχε εγκατασταθεί στην Αθήνα από το 1836 ως πρόξενος της Πορτογαλίας, ωστόσο το 1842 ανακαλύφθηκε ότι εμπλεκόταν σε οικονομικές καταχρήσεις και παύθηκε από τα καθήκοντά του. Κατόπιν προσκολλήθηκε στον κύκλο της ευκατάστατης Αμερικανογαλλίδας δούκισσας της Πλακεντίας, Σοφίας ντε Μαρμπουά Λεμπρέν. Για καιρό ζούσε από τα χρήματά της, ενώ δεν άργησε να επιδοθεί και στην τοκογλυφία με κεφάλαια άγνωστης προέλευσης.

Το απόγευμα της Κυριακής του Πάσχα, οι πιστοί πέρασαν κάτω από το σπίτι του, πηγαίνοντας να κάψουν το ομοίωμα του εβραίου Ιούδα. Ο Πατσίφικο βγαίνει εκνευρισμένος στο μπαλκόνι και αρχίζει να τους κατηγορεί για την τήρηση του εθίμου, που όπως τους τόνισε, αποτελεί προσβολή για τα θρησκευτικά του πιστεύω. Κατά μια άλλη εκδοχή, οι Αθηναίοι τον θεώρησαν υπαίτιο της απαγόρευσης του εθίμου, λόγω της επιρροής που ασκούσε σε κυβερνητικά κλιμάκια. Όπως και να ‘χει, ο όχλος επιτέθηκε με μένος εναντίον του. Το ανεξέλεγκτο πλήθος εισέβαλλε στο σπίτι και το λεηλάτησε. Άρπαξε όποια αντικείμενα θεωρούσε ότι είχαν κάποια αξία και άρχισε να πετάει από το παράθυρο εκατοντάδες μικροαντικείμενα, καρέκλες, στρώματα, τραπέζια, κεριά… Ο ιδιοκτήτης μαζί με τις κόρες του είχαν κλειδαμπαρωθεί στη σοφίτα. Ευτυχώς η χωροφυλακή έφθασε λίγο πριν καταφέρουν να σπάσουν το λουκέτο και μπουν μέσα να λιντσάρουν πατέρα και κόρες. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ