Το μαύρο Πάσχα των Ελλήνων της Θράκης... 6 Απριλιου 1914: Οι νεότουρκοι του σφαγέα Κέμάκ εξαπολύουν βάρβαρη επίθεση και πνίγουν στο αίμα τρεις επαρχίες

Στις 6 Απριλίου 1914, κατά το Μαύρο Πάσχα για τους Θρακιώτες, οι Νεότουρκοι του σφαγέα Μουσταφά Κεμάλ εκδίωξαν τους Έλληνες πολλών χωριών ...

Στις 6 Απριλίου 1914, κατά το Μαύρο Πάσχα για τους Θρακιώτες, οι Νεότουρκοι του σφαγέα Μουσταφά Κεμάλ εκδίωξαν τους Έλληνες πολλών χωριών της επαρχίας της Αρκαδιούπολης, της Βιζύης και άλλων περιοχών της Θράκης.





Το ίδιο έτος πραγματοποιήθηκαν διωγμοί, δολοφονίες, απελάσεις, διαρπαγές, εμπρησμοί και λεηλασίες κατά των Ελλήνων των περιοχών της Ηράκλειας, των Μαλγάρων και της Κεσσάνης. Από τον Απρίλιο του 1915 περί τους 150.000 Θρακιώτες από τη Μακρά Γέφυρα, τη Μάδυτο, την Καλλίπολη, τις Σαράντα Εκκλησιές, τη Ραιδεστό, το Σκοπό και άλλες περιοχές της Ανατολικής Θράκης εκτοπίστηκαν από τους Νεότουρκους στη Μικρά Ασία και ελάχιστοι από αυτούς επέζησαν από τις πορείες στα τάγματα εργασίας, όπως και χιλιάδες άλλοι Μικρασιάτες και Πόντιοι.

Ο συνολικός πληθυσμός των εξόριστων Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης που εκτοπίστηκαν μέχρι και το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου έφτασε τελικά τις 220.000 ψυχές, σύμφωνα με στοιχεία του Οικουμενικού Πατριαρχείου Κωνσταντινούπολης. Μέσα σε αυτούς και δεκάδες εθνομάρτυρες που η Ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία τους συγκαταλέγει στους Νεομάρτυρες του γένους.

Ο ξεριζωμός των Ελλήνων της Ανατολικής Θράκης ολοκληρώθηκε το 1923 με την Ανταλλαγή των πληθυσμών.

Είναι ανάγκη να τονιστεί ότι η Θρακική Γενοκτονία είναι ιστορικά αποδεδειγμένη και επιστημονικά τεκμηριωμένη, αν και αποσιωπημένη και ελάχιστα μνημονευμένη από την ελληνική ιστοριογραφία, όπως αναφέρει ο ιστορικός Κωνσταντίνος Βακαλόπουλος, Καθηγητής του Α.Π.Θ. Ο ίδιος καθηγητής σημειώνει με έμφαση ότι “η αφετηρία των διωγμών και της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Μ. Ασίας και αργότερα του Πόντου υπήρξε ο χώρος της Ανατολικής Θράκης. Εκεί δοκίμασαν και εφάρμοσαν για πρώτη φορά το μοντέλο των μετατοπίσεων (και διωγμών) των Ελληνικών πληθυσμών και των εθνικών εκκαθαρίσεων, εκεί επέβαλαν τη γενοκτονική τους συμπεριφορά και εκεί αξιοποίησαν τα θλιβερά αποτελέσματα των πειραμάτων τους, ώστε να τα επεκτείνουν σχεδόν αμέσως (και με μεγαλύτερη επιτυχία) στη Δυτική Μικρασία και αργότερα σε κραυγαλέο βαθμό (και μεγαλύτερη αγριότητα) στον Πόντο”.

Η γενοκτονική συμπεριφορά των Νεοτούρκων του σφαγέα των Ελλήνων Μουσταφά Κεμάλ ήταν αποτέλεσμα ενός σατανικά οργανωμένου και μεθοδικά μελετημένου σχεδίου: Με βίαια μέσα, εμπορικό αποκλεισμό, βαριά φορολογία, λεηλασίες περιουσιών, τρομοκρατικές και δολοφονικές επιθέσεις, υποχρεωτική στράτευση, ατιμώσεις, ομαδικές σφαγές, εκτοπισμούς καταναγκαστική εργασία (τάγματα εργασίας), εξανάγκασαν τους Θρακιώτες να εγκαταλείψουν την Ανατολική Θράκη. Έτσι, την περίοδο 1913 – 1917, 232.000 Θρακιώτες εξαναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τις πανάρχαιες πατρογονικές εστίες και να καταφύγουν στην ελεύθερη Ελλάδα και σε χώρες του εξωτερικού.

Άλλοι 96.000 οδηγήθηκαν στην Μ. Ασία σε καταναγκαστικά έργα. Χωριά ολόκληρα μετακινήθηκαν σε άλλες περιοχές της Θράκης για να εγκαταστήσουν σ’ αυτά οι Νεότουρκοι πρόσφυγες Μωαμεθανούς από τη Βοσνία. Από τους 96.000 εκτοπισθέντες στη Μικρασία επέστρεψαν στις εστίες τους, ζωντανά φαντάσματα, με τη λήξη του Α’ Παγκοσμίου πολέμου μόνο 50.000. Οι 46.000 Ανατολικοθρακιώτες πέθαναν στη Μ. Ασία από τις αγγαρείες, τις ασθένειες, τον υποσιτισμό και τις κακουχίες. Αν λάβουμε υπόψη ότι η Αν. Θράκη το 1910 αριθμούσε 360.000 – 370.000 Έλληνες, εύκολα βγαίνει το συμπέρασμα ότι στην περιοχή της Αν. Θράκης παρέμειναν μέσα στην ερημωμένη – ερειπωμένη Ελληνική γη μόνο 30.000 – 40.000 Έλληνες, οι περισσότεροι γέροι, ανήμποροι και απροστάτευτοι. Κορύφωση των διωγμών σε βάρος του ελληνικού στοιχείου υπήρξε το Μαύρο Πάσχα του 1914 (6η Απριλίου).

Τότε αναγκάστηκε το Οικουμενικό Πατριαρχείο, έπειτα από προηγηθείσες διαμαρτυρίες, να κλείσει τα σχολεία και τις εκκλησίες, να κηρύξει γενικό πένθος και την Μεγάλη του Χριστού Εκκλησία εν διωγμώ και να υψώσει φωνή έντονης διαμαρτυρίας προς την υψηλή Πύλη και τις πρεσβευτικές αρχές των Μεγάλων Δυνάμεων.

Τις απαρχές βέβαια των διωγμών του Θρακικού Ελληνισμού τις βρίσκουμε στο χώρο της Βόρειας Θράκης (Ανατολικής Ρωμυλίας) το 1906. Τότε που οι Βούλγαροι με μανία οργάνωσαν τις σφαγές και τις διώξεις στην Αγχίαλο και σε άλλες πόλεις σε βάρος των Ελλήνων και εξανάγκασαν πολλούς Έλληνες να καταφύγουν στην τουρκοκρατούμενη κατεχόμενη Ανατολική Θράκη και οι περισσότεροι στην ελεύθερη Ελλάδα.


Ζήτω οι Ήρωες της Θράκης μας!

Ζήτω η Ελλάδα μας!