«Δώσε τόπο στην οργή» (εκτός κι αν πρόκειται για ανθέλληνες) : Πώς προέκυψε η φράση

Με την φράση δώσε τόπο της οργής, καλούμε κάποιον να υποχωρήσει και να ανεχθεί τις διαθέσεις και τις αντιδράσεις κάποιου άλλου. Η φρά...

Με την φράση δώσε τόπο της οργής, καλούμε κάποιον να υποχωρήσει και να ανεχθεί τις διαθέσεις και τις αντιδράσεις κάποιου άλλου.

Η φράση συναντάται σε επιστολή του Αποστόλου Παύλου προς τους Ρωμαίους και συγκεκριμένα στο κεφάλαιο 12: «Μὴ ἑαυτοὺς ἐκδικοῦντες, ἀγαπητοί, ἀλλὰ δότε τόπον τῇ ὀργῇ· γέγραπται γάρ· ἐμοὶ ἐκδίκησις, ἐγὼ ἀνταποδώσω, λέγει Κύριος. ἐὰν οὖν πεινᾷ ὁ ἐχθρός σου, ψώμιζε αὐτόν, ἐὰν διψᾷ, πότιζε αὐτόν· τοῦτο γὰρ ποιῶν ἄνθρακας πυρὸς σωρεύσεις ἐπὶ τὴν κεφαλὴν αὐτοῦ. 21 μὴ νικῶ ὑπὸ τοῦ κακοῦ, ἀλλὰ νίκα ἐν τῷ ἀγαθῷ τὸ κακόν».

Υπάρχει, όμως, και πολύ παλαιότερα. Στην «Αντιγόνη» του Σοφοκλή βρίσκουμε σχετικό στίχο: «είκε θυμώ και μετάστασιν δίδου». Αυτά τα λόγια λέει ο Αίμωνας στον πατέρα του τον Κρέοντα , που επιμένει να τιμωρήσει την Αντιγόνη, γιατί δεν υπάκουσε στη διαταγή του και έθαψε τον αδελφό της Πολυνείκη.

«Είκε» = υποχώρησε, «θυμώ και» αντί «και θυμώ μετάοτασιν δίδου» = και άλλαξε γνώμη, δηλαδή, δώσε τόπο στην οργή.

Στις «Ευμενίδες» του Αισχύλου λέει η θεά Αθηνά στο Χορό (των Ευμενίδων): «οργάς ξυνοίσω σοι· γεραιτέρα γαρ ει». Η λέξη οργή έχει και τη σημασία: διάθεσης, των αισθημάτων, όπως κι εδώ «θα δώσω τόπο στην οργή», θα υποχωρήσω και θα ανεχθώ τις διαθέσεις σου, γιατί είσαι γεροντότερη.