1913: Συνθήκη του Λονδίνου, λήξη Α' Βαλκανικού Πολέμου. Μεγάλη κερδισμένη η Ελλάδα που ενσωματώνει Ήπειρο, Μακεδονία και νησιά του Ανατολικού Αιγαίου

  Η Συνθήκη του Λονδίνου (30 Μαΐου 1913) ήταν το αποτέλεσμα από τη Διάσκεψη του Λονδίνου (1912-1913) λεγόμενης και Συνδιάσκεψη Ειρήνης, που...

 

Η Συνθήκη του Λονδίνου (30 Μαΐου 1913) ήταν το αποτέλεσμα από τη Διάσκεψη του Λονδίνου (1912-1913) λεγόμενης και Συνδιάσκεψη Ειρήνης, που έγινε στο Λονδίνο, για τον τερματισμό του Α΄ Βαλκανικού πολέμου. Αυτή η Συνθήκη συνομολογήθηκε μεταξύ των Βαλκανικών Συμμάχων (Βουλγαρίας, Ελλάδας, Μαυροβουνίου και Σερβίας) αφενός, και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας αφετέρου. Έμεινε γνωστή και ως Βαλκανο-Τουρκική Συνθήκη.

Σύμφωνα με τη Συνθήκη αυτή παραχωρούνταν στους νικητές (στα Βαλκανικά κράτη) όλα τα εδάφη που βρίσκονταν δυτικά της γραμμής Αίνου - Μηδείας, εκτός της Αλβανίας, που όπως αναφέρθηκε παραπάνω δημιουργούνταν ως ανεξάρτητη Ηγεμονία. Συγκεκριμένα το κείμενο της συνθήκης, το οποίο συντάχθηκε οριστικά, προέβλεπε (άρθρο 2) να παραχωρήσει η Οθωμανική αυτοκρατορία όλα τα Ευρωπαϊκά εδάφη που βρίσκονταν δυτικά της γραμμής Αίνος - Μήδεια, εκτός της Αλβανίας. 

Οι Σύμμαχοι και η Τουρκία (άρθρο 3) ανέθεταν στις έξι Μεγάλες Δυνάμεις (υπό την Πρεσβευτική Συνδιάσκεψη που συνέχιζε τις συνομιλίες), τη χάραξη των συνόρων και το διακανονισμό των ζητημάτων που αφορούσαν την Αλβανία, καθώς τους παρείχαν τη δυνατότητα (άρθρο 5) να αποφανθούν για την τύχη των ελληνικών νήσων του Αιγαίου, εκτός της Κρήτης (άρθρο 4) για την οποία η Πύλη παραιτείτο "υπέρ των συμμάχων Ηγεμόνων πάντων των επί της Νήσου κυριαρχικών δικαιωμάτων της".

Η Ελλάδα υπέγραψε αυτή τη συνθήκη λαμβάνοντας υπόψη τις υποχρεώσεις της στο νέο ζήτημα συνόρων της Ηπείρου που θα της εξασφάλιζε την αναγνώριση της κυριαρχίας επί των ελληνικών νήσων του Αιγαίου (και της Δωδεκανήσου) παράλληλα με τις διαβεβαιώσεις της αγγλικής κυβέρνησης επί των προκειμένων της υποστήριξής της.

Παρά ταύτα τρία ζητήματα που ενδιέφεραν την Ελλάδα έμειναν τελικά άλυτα: το Βορειοηπειρωτικό, το Νησιωτικό και το Αγιορείτικο. Έτσι για το Βασίλειο της Ελλάδας και την Οθωμανική Αυτοκρατορία η Συνθήκη κανένα ζήτημα εξ αυτών δεν επέλυσε. Πριν όμως η συνθήκη αυτή να επικυρωθεί, ξέσπασε ο Β΄ Βαλκανικός Πόλεμος μεταξύ των συμμάχων νικητριών Χωρών του Α' Βαλκανικού Πολέμου, για τον τερματισμό του οποίου συνομολογήθηκε μεταξύ των εμπλεκομένων Χωρών η Συνθήκη Βουκουρεστίου (1913). Παρά ταύτα οι Μεγάλες Δυνάμεις συνέχισαν να θεωρούν δεσμευτικούς τους όρους της παρούσας, αφού αφορούσαν πρώτιστα τα συμφέροντά τους.