Τι σημαίνει η αποχώρηση της Ρωσίας από τη Συνθήκη για τα Συμβατικά Όπλα;

  Την Τετάρτη, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν υπέγραψε διάταγμα που ορίζει την αποχώρηση της χώρας του από τη Συνθήκη για τα συμβατικά ό...

 

Την Τετάρτη, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν υπέγραψε διάταγμα που ορίζει την αποχώρηση της χώρας του από τη Συνθήκη για τα συμβατικά όπλα στην Ευρώπη, τερματίζοντας τη δέσμευση της Μόσχας στις τελευταίες συνθήκες ελέγχου των όπλων στην ευρωπαϊκή ήπειρο, γράφει σε ανάλυσή της η αραβική «Μέση Ανατολή».

Αν και το έργο αυτής της συμφωνίας έχει πρακτικά παγώσει, από το 2007, στο πλαίσιο της απόκλισης των θέσεων μεταξύ Μόσχας και ΝΑΤΟ, το ρωσικό διάταγμα αντικατόπτριζε μια επίσημη δήλωση του «θανάτου» του εγγράφου που τα μέρη καθυστέρησαν τη νομική επικύρωση για πολλά χρόνια.

Το ρωσικό προεδρικό διάταγμα περιελάμβανε την ανάθεση στον υφυπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Ριαμπκόφ, ο οποίος είναι υπεύθυνος στο υπουργείο για το φάκελο εξοπλισμών και στρατηγικής ασφάλειας, να διαχειριστεί τον φάκελο αποχώρησης από τη συνθήκη κατά τη διάρκεια των συζητήσεων που αναμένεται να διεξαχθούν από το ρωσικό κοινοβούλιο προκειμένου να θεσπιστεί νόμο για αυτή την απόφαση.Στιγμιότυπο από την στρατιωτική παρέλαση στη Μόσχα στις 9 Μαΐου 2023

Ιστορικές διαφορές

Η συνθήκη υπογράφηκε στο Παρίσι το 1990, αλλά οι διαφωνίες για αυτήν συνεχίστηκαν και μετά. Το 1999, τα μέρη υπέγραψαν μια ενημερωμένη έκδοση της συμφωνίας στη Σύνοδο Κορυφής του ΟΑΣΕ, που πραγματοποιήθηκε στην Κωνσταντινούπολη.

Παρά τη συμφωνία για την τελική διατύπωση του εγγράφου, τα σημεία αντιπαράθεσης παρέμειναν εκκρεμή και εμπόδισαν την ευρεία έγκρισή του.

Επικυρώθηκε από τα νομοθετικά σώματα μόνο 4 χωρών: Ρωσία, Λευκορωσία, Καζακστάν και Ουκρανία.

Καθώς οι συζητήσεις συνεχίστηκαν τα επόμενα χρόνια, η Μόσχα ανακοίνωσε, το 2007, την αναστολή της συμμετοχής της στη Συνθήκη σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη μη επικύρωσή της στα κοινοβούλια των ευρωπαϊκών χωρών.

Η απόφαση να παγώσει το έργο του εγγράφου ανέφερε ότι η Μόσχα «είναι έτοιμη να συνεχίσει τον διάλογο, αλλά αναστέλλει τη συμμετοχή της εν αναμονή της επικύρωσης της συνθήκης στα κράτη μέλη και για τα μέρη να αρχίσουν να εφαρμόζουν αυτό το έγγραφο καλόπιστα».

Η ρωσική απόφαση ήρθε, την Τετάρτη, αφού πέρασαν χρόνια κατά τα οποία η συνθήκη δεν αναθεωρήθηκε και συζητήθηκαν μηχανισμοί πληρωμής και ενεργοποίησής της.

Ως εκ τούτου, ρωσικοί κύκλοι χαρακτήρισαν το προεδρικό διάταγμα ως «τίποτε άλλο παρά ένα βήμα προς την έκδοση πιστοποιητικού θανάτου για μια συμφωνία που ουσιαστικά έφυγε από τη ζωή πριν από πολλά χρόνια».

Τι προέβλεπε η Συνθήκη

Η συνθήκη προέβλεπε τη μείωση των συμβατικών δυνάμεων των δύο στρατιωτικών σχηματισμών (Βαρσοβία και ΝΑΤΟ) και την ανάπτυξη δυνάμεων στη γραμμή επαφής των δύο συμμάχων, με στόχο την αποτροπή αιφνιδιαστικής επίθεσης και επιθέσεων μεγάλης κλίμακας στην Ευρώπη.

Η «Σύνοδος Κορυφής της Κωνσταντινούπολης του Οργανισμού για την Ασφάλεια και τη Συνεργασία στην Ευρώπη» τον Νοέμβριο του 1999 υπήρξε μάρτυρας της υπογραφής συμφωνίας για την τροποποίηση της συνθήκης.

Αυτό οφείλεται στην αλλαγή της πολιτικοστρατιωτικής κατάστασης στην Ευρώπη μετά την κατάρρευση του «Συμφώνου της Βαρσοβίας» και τη διάλυση της «Σοβιετικής Ένωσης» το 1991.

Ωστόσο, η τροποποιημένη συνθήκη δεν τέθηκε ποτέ σε ισχύ, καθώς οι χώρες του ΝΑΤΟ δεν την επικύρωσαν και συνέχισαν να συμμορφώνονται με τις διατάξεις της έκδοσης του 1990, που έθεσε πρότυπα για τα συμβατικά όπλα με βάση τις προηγούμενες ισορροπίες μεταξύ του ΝΑΤΟ και του Συμφώνου της Βαρσοβίας.

Επιπλέον, το ΝΑΤΟ συνέχισε να επεκτείνεται προς τα ανατολικά και η Πολωνία, η Τσεχία και η Ουγγαρία εντάχθηκαν σε αυτό το 1999, ακολουθούμενη από τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία, τη Λετονία, τη Λιθουανία, την Εσθονία, τη Σλοβακία και τη Σλοβενία ​​το 2004, προτού η Κροατία και η Αλβανία αποκτήσουν πλήρη ένταξη στο το 2009.

Ανισορροπία δυνάμεων

Υπό το πρίσμα της ανισορροπίας δυνάμεων λόγω της επέκτασης του ΝΑΤΟ και της πρόθεσης των Ηνωμένων Πολιτειών να αναπτύξουν στοιχεία του συστήματος πυραυλικής άμυνας τους σε ευρωπαϊκές χώρες, η ρωσική πλευρά υπέβαλε αίτημα τροποποίησης της Συνθήκης στη συνάντηση που ζήτησε η Μόσχα από τα υπογράφοντα μέρη στη συνθήκη της Βιέννης, τον Ιούλιο του 2007.

Αφού απορρίφθηκε το ρωσικό αίτημα, ο Πούτιν έκανε το πρώτο βήμα προς την αναστολή της συμμετοχής της Ρωσίας στη συνθήκη, από τις 12 Δεκεμβρίου 2007, και τα μέρη της συνθήκης δεν κατάφεραν να βρουν μια οριστική διευθέτηση για το ζήτημα.

Αργότερα το 2011, οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακοίνωσαν την αναστολή της συμμετοχής τους σε ορισμένες διατάξεις της συμφωνίας στην προηγούμενη έκδοσή της, ανοίγοντας το δρόμο για την επιτάχυνση των εξοπλιστικών επιχειρήσεων στην Ευρώπη και την ανάπτυξη δυνάμεων σε περιοχές κοντά στα ρωσικά σύνορα.

Η κλιμάκωση της έντασης μεταξύ Ρωσίας και ΝΑΤΟ ήρθε το 2015, ένα χρόνο αφότου η Ρωσία ανακοίνωσε την προσάρτηση της Κριμαίας, ωθώντας τη Μόσχα να αναστείλει οριστικά τη συμμετοχή της στους γύρους διαπραγματεύσεων της συνθήκης.

Ρώσοι διπλωμάτες επιβεβαίωσαν τότε ότι η Συνθήκη για τις Συμβατικές Ένοπλες Δυνάμεις στην Ευρώπη, η οποία συντάχθηκε κατά την ύπαρξη του «Συμφώνου της Βαρσοβίας», είναι ξεπερασμένη, δεν είναι πλέον συμβατή με την τρέχουσα πραγματικότητα και ότι δεν υπάρχει τρόπος να επιστρέψουμε σε αυτήν .