Κι ο δρόμος δεν είχε γυρισμό... Ήταν 8 Ιουνίου του 2007... όταν η πορεία του Αρχιεπισκόπου «Κεραυνού» βάδισε προς την αθανασία!

Του ΣΩΤΗΡΗ Μ. ΤΖΟΥΜΑ Ήταν 8 Ιουνίου 2007, ημέρα Παρασκευή, όταν ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, μετά την δυσφορία που είχε... αι...

Του ΣΩΤΗΡΗ Μ. ΤΖΟΥΜΑ

Ήταν 8 Ιουνίου 2007, ημέρα Παρασκευή, όταν ο Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, μετά την δυσφορία που είχε... αισθανθεί κατά το ταξίδι του στις Μητροπόλεις Εδέσσης και Βεροίας, είχε μεταβεί μετά από τη συνεδρίαση της ΔΙΣ , στον "Εγκέφαλο", στο Νέο Ψυχικό, προκειμένου να υποβληθεί σε μαγνητικές τομογραφίες σε όλη την κοιλιακή χώρα!Σας μεταφέρουμε για λόγους ιστορικούς το κλίμα που επικρατούσε τις ημέρες εκείνες! Ο Μακαριστός Χριστόδουλος, κατά την περιοδεία που πραγματοποιούσε σε Μητροπόλεις της Μακεδονίας, αισθάνθηκε μία έντονη δυσφορία στην κοιλιακή χώρα, η οποία όμως δεν ανακουφιζότανε παρά τις επανειλημμένες καταφυγές του στον χώρο εκείνο που και οι βασιλείς πάνε μόνοι τους!








Ολοι απέδωσαν το φαινόμενο στην κατανάλωση κερασιών, δεδομένου ότι ευρίσκονταν στην καρδιά της παραγωγής τους! Με την επιστροφή στην Αθήνα, εκλήθησαν αμέσως κάποιοι φίλα προσκείμενοι ιατροί, για να γνωματεύσουν περί της καταστάσεως της υγείας του! Χωρίς να φωτίσουν επαρκώς τονΑρχιεπίσκοπο και τα πνευματικά του τέκνα που αγωνιούσαν διέταξαν να υποβληθεί αμέσως σε Μαγνητική Τομογραφία, η οποία και θα φώτιζε την κατάσταση και θα καθόριζε τα επόμενα βήματα! Οπερ και εγένετο! Ο Αρχιεπίσκοπος μέχρι αργά την Παρακευή 8 Ιουνίου 2007, είχε ΔΙΣ και παρά την αδιαθεσία του ήταν καλόκεφος και όπως πάντα πιστός στο καθήκον!

Ήθελε να διεκπεραιωθούν όλα τα θέματα που υπήρχαν στην ημερήσια διάταξη! Μάλιστα μολονότι είχε προγραμματισθεί η εξέταση της Μαγνητικής Τομογραφίας, για αμέσως μετά την Σύνοδο, ήταν αποφασισμένος, παρά τις περί του αντιθέτου εισηγήσεις των ιατρών, να πραγματοποιήσει το προγραμματισμένο ταξίδι του στο Κάιρο, προκειμένου να εγκαινιάσει την ιστορική πατριαρχική βιβλιοθήκη. Η εξέταση στον ΕΓΚΕΦΑΛΟ, ήταν πολύωρη, δεδομένου ότι ο Μακαριστός Πρωθιεράρχης είχε πάει στις 14,30 το μεσημέρι και ήταν 19.00 και δεν είχε ακόμη τελειώσει! Άρχισε μάλιστα να δυσφορεί με τους ιατρούς, όχι γιατί είχε κουραστεί από την εξέταση, αλλά διότι είχε προγραμματισμένο ραντεβού στην Αρχιεπισκοπική κατοικία στο Παλαιό Ψυχικό, με την κυρία Ντόρα Μπακογιάννη, Υπουργό Εξωτερικών τότε, προκειμένου να κουβεντιάσουν από κοντά, το ανοιχτό ακόμη και σήμερα, θέμα της... αμαρτωλής ΜΚΟ "Αλληλεγγύης". Αυτός ήταν ο Χριστόδουλος! Μέχρι τελευταία στιγμή ενδιαφερότανε για όλα και για όλους! Εκτός από τον εαυτό του! Η εξέταση επερατώθη! Το αποτέλεσμα που πρόκυψε από την Μαγνητική, το γνώριζε, δυστυχώς, μόνο ένα πρόσωπο! Ουδείς άλλος! Και το πρόσωπο αυτό - παρά την αγάπη του και την αφοσίωση που είχε στον κοινό Πνευματικό μας Πατέρα Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο- δεν κατάφερε από τον πανικό που τον κατέλαβε όπως ήταν φυσικό, αλλά και από υπερβάλλοντα εγωισμό, να διαχειριστεί την κατάσταση και να τη μοιραστεί με όλα τα πνευματικά παιδιά του, που αγωνιούσαμε για τη υγεία του Πατέρα μας, χωρίς να γνωρίζουμε τί ακριβώς έχει, ώστε να πάρουμε όλοι μαζί απόφαση για το τί μέλλει γενέσθαι!

Όπως μάθαμε εκ των υστέρων, η Μαγνητική έδειξε ότι στο Αρχιεπισκοπικό σώμα είχαν "φωλιάσει", δύο πρωτογενείς καρκίνοι- πρωτοφανές γεγονός για τα ιατρικά δεδομένα- ένας στα έντερα που εκδηλώθηκε με την αδιαθεσία και ένας στο ήπαρ! Όπως ήταν φυσικό το ταξίδι στο Κάιρο ,παρά την επιμονή του Αρχιεπισκόπου, δεν πραγματοποιήθηκε! Αντιθέτως την επομένη το πρωί ακολούθησε το δεύτερο μεγάλο και μοιραίο, για την όλη έκβαση της υγείας του, λάθος: εισήχθη με συνοπτικές διαδικασίες στο Αρεταίειο! Και προγραμματίστηκε για την Τετάρτη 13 Ιουνίου 2007-- αποφράδα ημέρα-- η επέμβαση στα έντερα!





Οι προσπάθειές μας να αλλάξουμε ρότα και να μεταβούμε πάραυτα στις ΗΠΑ, όπου ήταν όλα έτοιμα στο MEMORIAL HOSPITAL, από επιφανείς ομογενείς, φίλους καρδιάς του αειμνήστου Χριστοδούλου, απέβησαν άκαρπες! Μάλιστα ήταν τέτοιο το μένος εναντίον μου, όλων εκείνων που επέμεναν να μείνουμε εδώ-- λές και θα έκανε κάποια εγχείρηση ρουτίνας, ας πούμε σκωληκοειδούς αποφύσεως- που με έκαναν πρωτοσέλιδο στην" Αυριανή" επί τρείς συνεχείς ημέρες! Δεν πτοήθηκα! Συνέχισα να λέγω αυτά που πιστεύω και έμεινα ένα βήμα πίσω από το κέντρο των αποφάσεων! Έδινα καθημερινά το παρών στο νοσοκομείο, έπαιρνα την ευχή του πονεμένου Πατέρα μας και έφευγα!

Μετά την εγχείρηση άρχισα να δικαιώνομαι δραματικά! Και μόνο το ότι παρέμεινε στην Εντατική πάνω από μήνα, φανερώνει πολύ απλά ότι όλα έγιναν πολύ πρόχειρα ή χωρίς την απαραίτητη εμπειρία! Η φωνή του, η τόσο γλυκειά και οικεία, έκανε μέρες να αποκατασταθεί και ουδέποτε απεκατεστάθη τελείως, στην αρχική της μορφή! Η υγεία του Αρχιεπισκόπου, αντιμετωπίστηκε, δυστυχώς, με βάναυση προχειρότητα! Αν αντιμετωπιζόταν ως κάποιος κοινός θνητός, τότε σήμερα ενδεχομένως και να ζούσε ακόμη! Η μεγαλύτερη ηθική ικανοποίηση για τον υπογράφοντα ήλθε με πολύ πόνο: το ξημέρωμα της ημέρας, που επιχειρήθηκε να γίνει η μεταμόσχευση από τον καθηγητή Τζάκη, και τελικώς εγκαταλείφθηκε η προσπάθεια, αφού ο καρκίνος είχε απλωθεί πλέον σε όλο του το σώμα, όταν τον είδα στην Εντατική, μαζί με τον τότε Αρχιδιάκονό του Ανθιμο, μου είπε: "Είχες δίκαιο πουλάκι μου, που γκρίνιαζες εσύ να έλθουμε από την αρχή εδώ... Κάναμε λάθη! Αλλά τώρα τί να γίνει; Είχε το σχέδιό Του ο καλός Θεός! Δοξασμένο το όνομα του Κυρίου μας! Ευκαιρία τώρα, για προσευχή!".

α μάτια μου έτρεχαν δάκρυα καθώς τον άκουγα! Εκείνος πάντα χαμογελαστός, ψύχραιμος και δοξαστικός προς τον Θεό! Οφείλω πάντως να καταθέσω με πλήρη επίγνωση ότι το διάστημα, από την έξοδο από το νοσοκομείο στις ΗΠΑ, μέχρι την επιστροφή του στην Ελλάδα, στις 26 Οκτωβρίου 2007, ημέρα που επέστρεψε, με το Πρωθυπουργικό αεροπλάνο από το Μαιάμι, ήταν αρκετό για να καταλάβουμε την ειλικρινή διάθεση κάποιων ανθρώπων!Έπεσαν τα προσωπεία και είδαμε τα πραγματικά πρόσωπα όλων εκείνων που πριν ακόμη φύγει από αυτή τη ζωή, ο Χριστόδουλος είχαν ρίξει τον Κάβο τους στον... επόμενο!

Η επιστροφή του κοντά μας, στις 26 Οκτωβρίου 2007, ήταν η πιο δραματική επιβεβαίωση, της αναμονής πλέον, αργά ή γρήγορα, του μοιραίου!Αλλά ακόμη κι εδώ τα ίδια του τα παιδιά, Ιεράρχες που τους πήρε και τους ανέστησε από το πουθενά-- με ελάχιστες εξαιρέσεις-- δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων! Πρόδωσαν τον πατέρα τους και τις αρχές με τις οποίες τους εγαλούχησε και ενήργησαν με εντελώς διαφορετικό τρόπο απ´ αυτόν που θα ενεργούσε αυτός αν ήταν στη ζωή!Και αυτό το έπραξαν, στο όνομα της δικής τους καλοπέρασης, για την.. επόμενη μέρα!

Σημασία έχει πως ακόμη και σήμερα, εξακολουθεί να είναι κοντά μας και να μας λείπει πολύ! Αυτό το... "είμαι ο Χριστόδουλός σας", που μας είπε, εξερχόμενος από το Αρεταίειο, εξακολουθεί να ηχεί στα αυτιά μας και τον κάνει απαραίτητο, περισσότερο από ποτέ! Όπως τότε! Έτσι και τώρα! Ας του σπαντήσουμε όχι με φωνές και ιαχές, αλλά με ένα χαμόγελο στην άκρη των χειλιών μας και μ´ ένα δάκρυ στην άκρη των ματιών μας! Και ας ανάβουμε ένα κερί για τον άνθρωπο που μας αγάπησε, ένα κερί για να διώξει λίγο πέρα, τα παγωμένα χνότα, αυτών που ακόμη και σήμερα, θέλουν να τον ξεχάσουμε!