Ο Δεσπότης που τίμησε το ράσο του... Σαν σήμερα το 2010 σίγησε η φωνή του Ελληνόψυχου Αγουστίνου Καντινιώτη...

Ο μητροπολίτης της Φλώρινας Αυγουστίνος Καντιώτης ήταν ακατάλληλος για τον πλανήτη Γη, όπως είναι ακατάλληλοι όλοι οι ανυποχώρητοι και ασυμ...

Ο μητροπολίτης της Φλώρινας Αυγουστίνος Καντιώτης ήταν ακατάλληλος για τον πλανήτη Γη, όπως είναι ακατάλληλοι όλοι οι ανυποχώρητοι και ασυμβίβαστοι αγωνιστές, που βοηθούν αλλά ΚΑΙ ΤΡΟΜΑΖΟΥΝ εμάς τους ηθικά μέτριους ή (ακριβέστερα) νάνους. Ήταν κυριολεκτικά "Νεκρός για τον κόσμο", δηλαδή ελεύθερος από τον κόσμο, δεν τον ένοιαζε η γνώμη του κόσμου προκειμένου να τηρήσει την εντολή του Χριστού "Αγαπήσεις τον Θεόν και τον πλησίον".






Γι' αυτό σε πολλούς φαινόταν οπισθοδρομικός, ακόμη και τρελός, ένας "παπάς" τυλιγμένος στα μαύρα του ράσα, που γκαρίζει για το Χριστό και για την ηθική. Βλέποντάς τον, είδαμε πώς μάλλον θα ήταν κάποιοι από τους παλαιούς Πατέρες της Εκκλησίας: ασκητές, αρνητές κάθε άνεσης για τον εαυτό τους, ηθικά αδαμάντινοι, ανυποχώρητοι αγωνιστές, επιθετικοί ενάντια στις αιρέσεις (για να ΣΩΣΟΥΝ τους αιρετικούς, όχι για να τους ρίξουν σε καμιά πυρά), επιθετικοί ενάντια στην κοινωνική & πολιτική αδικία (για να ΣΩΣΟΥΝ τους πλούσιους και τους άδικους -όπως ΚΑΙ τους φτωχούς- κι όχι για να τους λυντσάρουν) και ακούραστοι κήρυκες με ομιλίες, βιβλία και έργα.

Χτυπούσαν την καμπάνα σε σημείο να γίνονται ΕΝΟΧΛΗΤΙΚΟΙ, για να ξυπνήσουν τον κόσμο, να μη ζει μια μέτρια ζωή, αλλά μια αγία ζωή, να μην αρκείται σε μια ρηχή πίστη, αλλά να προοδεύσει σε μια γιγαντιαία πίστη γεμάτη φωτιά -φωτιά αγάπης προς το Χριστό (το Θεό) και τον πλησίον. Ο Αυγουστίνος πάντα βουτούσε μέσα στο λαό, γι' αυτό φαινόταν χοντροκομμένος, μονοκόμματος, "δε μας έκανε". Ευτυχώς τον κρύβαμε κάτω από το χαλί και δεν πολυφαινόταν, να μη μας κατηγορούν και οι άθεοι όλων των αποχρώσεων ότι συντηρούμε τέτοιους δεινόσαυρους και συνεπώς "δεν είμαστε εκσυγχρονισμένοι" ως Εκκλησία...

Το 1943 κατά τη διάρκεια της κατοχής διοργάνωσε συσσίτια στην Κοζάνη που εξυπηρετούσαν καθημερινά περίπου 8000 άτομα ενώ μετέπειτα ίδρυσε πληθώρα φιλανθρωπικών ιδρυμάτων. Από το 1942 ως το 1947 έδρασε στη Μακεδονία ως απεσταλμένος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος για να ανασχέσει την επιρροή των αριστερών δυνάμεων στην περιοχή. Κατά τον συμμοριτοπόλεμο έδρασε ως στρατιωτικός ιερέας και ιεροκήρυκας στις εμπόλεμες περιοχές. Και βέβαια λόγω της εθνικής του δράσης εκεί στην Φλώρινα που υπήρχαν σφηγκοφωλιές γυφτοσκοπιανών, τον μισούσαν οι πράκτορες της εχθρικής προπαγάνδας.