ΓΔΑΕΕ: Στέλνει στο Ισραήλ έγγραφο για Spyder της Rafael, αλλά και Barak 8 LRAD & ER της ΙΑΙ

   defence-point.gr_Η υπόθεση της ελληνικής αεράμυνας είναι πολύ πιο σημαντική από το μερίδιο που έχει αποσπάσει στην ελληνική “αμυντική δημ...

  

defence-point.gr_Η υπόθεση της ελληνικής αεράμυνας είναι πολύ πιο σημαντική από το μερίδιο που έχει αποσπάσει στην ελληνική “αμυντική δημοσιότητα”. Είναι κατανοητό ότι τον πρώτο λόγο έχουν τα πιο “φαντεζί” μαχητικά αεροσκάφη και πολεμικά πλοία. Το διαφαινόμενο τέλος των ρωσικών συστημάτων αντιαεροπορικής προστασίας στο ελληνικό οπλοστάσιο κλιμακώνει περαιτέρω ένα σοβαρό πρόβλημα για την ελληνική άμυνα, η προτεραιοποίηση κάλυψης του οποίου δεν έχει λάβει ανάλογη προσοχή της σημασίας του, παρόλο που οι εν εξελίξει διαδικασίες και συζητήσεις έχουν καλυφθεί από το DP. Φαίνεται ότι έστω με καθυστέρηση, εξελίξεις βρίσκονται επί θύραις…

Στις 2 Απριλίου 2023, η κεντρική ανάρτηση του παρόντος ιστοχώρου απεκάλυπτε ότι: “Αποκλειστικές πληροφορίες του DP αναφέρουν ότι υφίσταται σχέδιο των Ηνωμένων Πολιτειών να συνεισφέρουν οικονομικά στην “ανοικοδόμηση” της ελληνικής αεράμυνας, κατά τρόπον που θα οδηγήσει στην αντικατάσταση των σοβιετικής και ρωσικής προέλευσης συστημάτων (S-300, TOR M1, OSA/AK) που επιχειρούν με τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις! Το σχέδιο αυτό τελεί υπό διαπραγμάτευση, όμως οι ίδιες πληροφορίες το φέρουν τόσο προχωρημένο, που πλέον η ευνοϊκή έκβαση για την Ελλάδα θεωρείται εξαιρετικά πιθανή.”

Όπως είχε αναφερθεί σε προηγούμενο δημοσίευμα, τα συστήματα που έχουν τραβήξει την προσοχή των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων, είναι το Spyder της Rafael Defence Systems και το Barak 8 LRAD & ER της ΙΑΙ. Όπως είχαμε τότε αναφέρει, “σε μια πρώτη εκτίμηση, φαίνεται πως η πιθανή επιλογή των δύο συστημάτων θα μπορούσε να καλύψει το σύνολο των απαιτήσεων τόσο του Ελληνικού Στρατού όσο και της Πολεμικής Αεροπορίας, αφού καλύπτουν συμπληρωματικά τις ανάγκες, χρησιμοποιώντας όμως το ίδιο ραντάρ έρευνας μεγάλης εμβέλειας EL/M-2084 MMR της ΙΑΙ/ELTA.

Θα περίμενε κανείς η υπόθεση να έχει προχωρήσει με γοργό ρυθμό και να υπάρχουν απτά αποτελέσματα τέσσερις μήνες μετά, καθώς πρόκειται για μια λύση η οποία θα κάλυπτε τις ανάγκες. Οι διμερείς επαφές ανάμεσα στις αρμόδιες υπηρεσίες του Ισραήλ και της Ελλάδας συνεχίστηκαν. Όπως λοιπόν πληροφορείται το DP, τις επόμενες ημέρες θα αποσταλεί στην SIBAT, το ισραηλινό αντίστοιχο της ελληνικής ΓΔΑΕΕ, επίσημο έγγραφο που να ζητά πληροφορίες για τη διαθεσιμότητα των συστημάτων και την τιμή τους.

Η εξέλιξη αυτή έρχεται σε μια στιγμή κατά την οποία φουντώνει η συζήτηση για το ενδεχόμενο αμερικανικού “εξοπλιστικού πακέτου” προς την Ελλάδα, ως μια μορφή “αποζημίωσης” σε περίπτωση που βρεθεί στις ΗΠΑ ο τρόπος αποδέσμευσης των μαχητικών αεροσκαφών F-16 στην πλέον προηγμένη τους έκδοση (Block 70 για την Τουρκία της οποίας τα μαχητικά του τύπου φέρουν κινητήρες GE – General Electric / ως Block 72 τυποποιούνται όταν φέρουν κινητήρες R&A – Pratt & Whitney).

Η συζήτηση αυτή συμπίπτει και με τον προφανή ετεροχρονισμό στην υλοποίηση σειράς πολύ σημαντικών για την ελληνική αποτρεπτική αξιοπιστία εξοπλιστικών προγραμμάτων, μεταξύ των οποίων η αναβάθμιση των φρεγατών MEKO 200HN και η ναυπήγηση 3+1 κορβετών, λόγω ελλείψεως πιστώσεων, για το οποίο το DP είχε επίσης προειδοποιήσει, καθώς η προτεραιότητα εξασφάλισης της επενδυτικής βαθμίδας στο αξιόχρεο της χώρας είναι όντως κορυφαίας σημασίας. Άρα, η υλοποίηση μιας σειράς προγραμμάτων, μεταξύ των οποίων και η απόκτηση νέων συστημάτων αντιαεροπορικής και αντιβληματικής προστασίας, δείχνει να εξαρτάται από τη βούληση της αμερικανικής πλευράς να ενεργοποιήσει προγράμματα FMF (Foreign Military Funding) για την Ελλάδα.

Υπενθυμίζεται, ότι η απροθυμία ή/και αδυναμία υποστήριξης των ρωσικών συστημάτων εντάσσεται στη συμμαχική πολιτική απέναντι στη Ρωσία. πρόθεση εξασφάλισης συμβατότητας των συστημάτων που εντάσσονται στην αντιαεροπορική και αντιβληματική “ομπρέλα” του ΝΑΤΟ, υπήρχε και πριν τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία και μάλιστα η Ελλάδα είχε γίνει δέκτης ισχυρών πιέσεων.

Ο ελληνικός αντίλογος, παρά την επιθυμία ευθυγράμμισης με τη συμμαχική στρατηγική, ήταν πάντα η αδυναμία εξεύρεσης κονδυλίων για την αντικατάσταση. Να σημειωθεί επίσης, ότι ο λόγος που δεν θέτουμε ζήτημα διενέργειας διαγωνισμού ανάμεσα σε υποψήφιους προμηθευτές είναι η προοπτική χρηματοδότησης της προμήθειας στο πλαίσιο των προγραμμάτων FMF. “Money talks bullshit walks”… όπως συνηθίζουμε να αναφέρουμε συχνά πυκνά.

Εάν ισχύουν τα ανωτέρω, τα ερωτήματα που χρήζουν απάντησης είναι σημαντικά. Το βασικότερο όλων είναι το πόσο “ανελαστική” είναι ως προϋπόθεση η αποδέσμευση των F-16 για την Τουρκία για να δικαιούται η Ελλάδα το “αντισταθμιστικό εξοπλιστικό πακέτο”! Διότι όπως εξηγήθηκε μόλις, η απαίτηση απομάκρυνσης των ρωσικής προέλευσης α/α συστημάτων από το ελληνικό οπλοστάσιο δεν σχετιζόταν με τις αμερικανικές επιλογές απέναντι στην Τουρκία, αλλά με την πολιτική απέναντι σε αυτό που αξιολογείται ως “ρωσική απειλή“.

Αυτό ασφαλώς είναι θέμα διαπραγμάτευσης και διπλωματικών συνεννοήσεων της ελληνικής πλευράς με την αμερικανική. Το μόνο βέβαιο είναι, ότι η Ελλάδα που έχει παράσχει όσες διευκολύνσεις επιθυμούν οι αμερικανικές ένοπλες δυνάμεις σε ελληνικό έδαφος, δικαιούται να λάβει κάποιο απτό αντάλλαγμα, πέραν των πιο “θεωρητικών” περί ενίσχυσης της αποτροπής απέναντι στην Τουρκία, που δεν θα έπρεπε καν να χρησιμοποιείται από εχέφρονα διαπραγματευτή για λογαριασμό της Ελλάδας, καθώς συνιστά αυτοκτονική διαπραγματευτική στρατηγική…

Ειδικά στο θέμα των αντιαεροπορικών και αντιβαλλιστικών συστημάτων όμως, η καθυστέρηση είναι ήδη πολύ μεγάλη. Ακόμα και όλα να πάνε κατ’ ευχήν, από την επίσημη εκδήλωση ενδιαφέροντος ως την απόκτηση και επιχειρησιακή ένταξη ενός συστήματος, μεσολαβούν αρκετά χρόνια. Με απλά λόγια: Έχουμε κάνει σωστά τον λογαριασμό; Έως ότου τελεσφορήσει η ελληνική επιθυμία αντικατάστασης των ρωσικής προέλευσης συστημάτων, είναι εξασφαλισμένο έστω το επίπεδο κάλυψης που εξασφαλίζαμε με τα ρωσικά συστήματα ή θα ανοίξει ένα ακόμα επικίνδυνο “παράθυρο τρωτότητας” (window of vulnerability) στον ελλαδικό αμυντικό μηχανισμό;

Και ένα τελευταίο όμως… Έστω ότι η βέλτιστη εξέλιξη, αυτή της χρηματοδότησης από αμερικανικά προγράμματα FMF δεν ευοδωθεί. Υπάρχει εναλλακτικό σχέδιο; Διότι ο επείγον χαρακτήρας της εν λόγω επιχειρησιακής ανάγκης δεν ακυρώνεται! Η υπόμνηση αυτή κρίνεται σημαντική, καθώς παραμένει ως ερώτημα το πως οι Ηνωμένες Πολιτείες θα δεχθούν να χρηματοδοτήσουν την απόκτηση συστημάτων που έχουν αναπτυχθεί σε άλλη χώρα (βλ. Ισραήλ), παρόλο που είναι γνωστό ότι στην ανάπτυξη πολλών εξ αυτών έχουν συμμετάσχει αμερικανικές εταιρίες και έχουν χρηματοδοτηθεί από την πλουσιοπάροχη δωρεάν αμερικανική βοήθεια.

Στην περίπτωση που τελικά προχωρήσει η προμήθεια νέων συστημάτων αντιαεροπορικής άμυνας, η ελληνική πλευρά καλείται να επιδείξει και ασυνήθιστα ισχυρό πολιτικό κυνισμό για τα δεδομένα της. Όπως αποδείχτηκε και στο πεδίο της Ουκρανίας, η ύπαρξη πολυδιάστατης αεράμυνας (UAV, αντιβαλλιστικές δυνατότητες) η οποία θα μπορεί να ανταπεξέλθει σε όλες τις σήμερα γνωστές, αλλά και τις μελλοντικές απειλές, αποτελεί ύψιστη προτεραιότητα για τις εξοπλιστικές ανάγκες της χώρας.

Λόγω της συνεχιζόμενης σύρραξης στην Ουκρανία και της αυξημένης “ζήτησης,” η αξία των σοβιετικής και ρωσικής προέλευσης συστημάτων (S-300, TOR M1, OSA/AK) που επιχειρούν με τις ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις έχει αυξηθεί. Οπότε θα πρέπει να σταθμιστούν τα οφέλη και τα μειονεκτήματα της πώλησης ή μη πώλησης σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο. Σε τελική ανάλυση τα ρωσικά συστήματα μέλλον δεν έχουν, καθότι δεν αναβαθμίστηκαν όταν έπρεπε. “Τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα”…