Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ – Hellas Journal Εδώ και καιρό, η πόλη της Αλεξανδρούπολης -λόγω της θέσης της και του λιμανιού της- έχει γίνει συνώνυμη...
Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ – Hellas Journal
Εδώ και καιρό, η πόλη της Αλεξανδρούπολης -λόγω της θέσης της και του λιμανιού της- έχει γίνει συνώνυμη της Σούδας σε στρατηγική αξία. Αμερικανοί υπουργοί, ο πρόεδρος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων της Γερουσίας και άλλοι αξιωματούχοι ομιλούν συχνά για τη σημαντικότητα της περιοχής.
Όλα άρχισαν όταν ο πρώην πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών, Τζέφρι Πάιατ, επισκέφθηκε την πόλη και λόγω της εμπειρίας τους από την υπηρεσία του στην Ουκρανία, πρόβλεψε ότι η Αλεξανδρούπολη θα μπορούσε να λύσει πολλά προβλήματα για τους Αμερικανούς στην ευρύτερη περιοχή, με δεδομένο το αρνητικό γεγονός της σχέσης του Ταγίπ Ερντογάν με τον Βλαντιμίρ Πούτιν.
Πρόβλεψε πολύ σωστά και τον δικαιώνει το αποτέλεσμα. Οι αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις πέρασαν την πλειοψηφία του πολεμικού υλικού τους για την Ουκρανία από το λιμάνι της πόλης.
Η δήλωση του γερουσιαστή Ρόμπερτ Μενέντεζ, ότι η Αλεξανδρούπολη θα γίνει η δεύτερη Σούδα, ήταν το αποτέλεσμα αναλύσεων και πραγματικών πληροφοριών της Βουλής και της Γερουσίας από το αμερικανικό Πεντάγωνο και τις αμερικανικές μυστικές υπηρεσίες.
Μετά τη Σούδα, η Αλεξανδρούπολη έβαλε ξανά την Ελλάδα στον χάρτη των αμερικανικών στρατηγικών συμφερόντων και με δεδομένη την αφοσίωση της χώρας στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή.
Το άρθρο του Τζον Σιτιλίδη, ενός συντηρητικού αναλυτή, που έχει ειδική σχέση με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, και το οποίο δημοσίευσε η ιστοσελίδα μας (ΕΔΩ) από το The National Interest, είναι αποκαλυπτικό για τη σημασία της Αλεξανδρούπολης, πρώτα για την Ελλάδα και στη συνέχεια για τους Αμερικανούς και τους λοιπούς δυτικούς συμμάχους.
Και είναι σημαντικό, πιστεύουμε, να προσπαθήσει η κυβέρνηση να έχει μεγάλα οφέλη από αυτή την «ανάγκη» της Δύσης για να ελέγξει την περιοχή, λόγω βασικά της αντιδυτικής στάσης του Ταγίπ Ερντογάν -και ας το λένε ψιθυριστά οι σύμμαχοι μας.
Δεν είναι θέμα να εκβιάσει κανείς τους δυτικούς. Πρέπει να καταλάβουν επιτέλους, ότι δεν γίνεται να δίνει και να δίνει η Ελλάδα και ως αντάλλαγμα να παίρνει έωλες υποσχέσεις.Με τα νέα δεδομένα, μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η Αλεξανδρούπολη είναι ένα χρυσορυχείο. Να το εκμεταλλευθεί η Αθήνα. Και άμεσα τώρα που βράζει το σίδερο και οι Αμερικανοί, λόγω των κακών σχεδιασμών τους με την Τουρκία, έμειναν από επιλογές..
Δεν έπρεπε να είχαν δίλημμα μεταξύ της Ελλάδας και της κατοχικής δύναμης. Η Τουρκία τους εκβιάζει μονίμως και δεν μπορούν να στηριχθούν σε μία χώρα που τους «καρφώνει» στους Ρώσους, και εσχάτως, στους Κινέζους. Και η Ελλάδα είναι πάντα μία πιστή σύμμαχος, που πάντα βάζει πλάτη.
Είχαμε και μία άλλη εξέλιξη χθες: Με αφορμή την υπερψήφιση της τροπολογίας για την Ελλάδα που κατέθεσε η βουλευτής Γκρέις Μενγκ στο νομοσχέδιο για τον αμυντικό προϋπολογισμό (NDAA) της αμερικανικής Βουλής, διαβάσαμε ανόητες αναλύσεις από κάθε είδους γραφιάδες, που αποφασίζουν από 6 χιλιάδες μίλια μακριά, αν κάτι που επιχειρεί η Ομογένεια είναι καλό ή όχι.
Για να είναι ορθή μία ανάλυση, πρέπει αυτός που την γράφει να γνωρίζει τα γεγονότα και -το πιο σημαντικό- να ξέρει το παρασκήνιο.
Η βουλευτής Μενγκ, μία νέα «προσθήκη» στο δυναμικό της φιλελληνικής ομάδας στο αμερικανικό Κογκρέσο, θα έλεγα ότι δήλωσε «παρουσία». Τι εννοώ; Θέλησε να δει τις διαθέσεις και της αμερικανικής κυβέρνησης και της Γερουσίας, σε ένα σημαντικότατο ζήτημα, που είναι η δημιουργία βάσεων σε ελληνικά νησιά.
Απ’ εκεί και πέρα, μαζί με άλλους νομοθέτες, θα δράσουν ανάλογα. Και θα έλεγα ότι επενδύουν για το μέλλον, όχι τόσο για τη φετινή χρονιά, αν και δεν γνωρίζουμε τι θα προκύψει στη διάρκεια της «διαιτησίας».Μπορεί οι γερουσιαστές να αποδεχθούν αυτήν την επιθετική κίνηση που προκάλεσε κινητικότητα, όπως γράψαμε χθες, και να ξεκινήσουν οι διαδικασίες, οι οποίες είναι χρονοβόρες.
Αλλά πρέπει, οι λεγόμενοι εξ αποστάσεως αναλυτές, να ρωτούν πριν αποφασίζουν αν κάτι είναι καλό ή κακό για την Ελλάδα. Και δεν είναι εύκολη η απάντηση σε ένα ερώτημα αν συμφέρει ή όχι.
Πιθανότατα, μία αμερικανική βάση σε νησί του Αιγαίου, να αναγκάσει την Τουρκία να κάνει δύο βήματα πίσω. Μπορεί και να θυμώσει τον Ερντογάν και να θυμηθεί τον παλαιό κάκιστο εαυτό του. Μπορεί η βάση, αν και όποτε κατασκευαστεί, να αποδειχθεί και «Δούρειος Ίππος», όπως αποφάνθηκαν οι ψεκασμένοι.
Επειδή βρισκόμαστε μόνο στο πρώτο στάδιο, ηρεμήστε. Η υπόθεση της Αλεξανδρούπολης προέχει, και εκεί πρέπει να εστιαστεί η κυβέρνηση και οι ομογενείς που βοηθούν αμισθί την Ελλάδα.
Οι τελευταίοι, βέβαια, αυτό το διάστημα, έχουν στο πιάτο τους τα F-16 που ΔΕΝ πρέπει να αποκτήσει η Τουρκία, ανεξάρτητα από τις βλακείες που εκστομίζουν τα μέλη της Ελίτ των Αθηνών.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Έλαβα μηνύματα ότι δεν σχολίασα το κείμενο των καθηγητών στην Καθημερινή, που υποστηρίζουν αναφανδόν τον διάλογο μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας για τις παράνομες διεκδικήσεις της Άγκυρας, που χαρακτηρίζονται εσχάτως διαφορές. Γνωρίζω τους καθηγητές και σέβομαι την έκφραση γνώμης, και βεβαίως εκτιμώ τη διαφορετική θέση και άποψη. Απ’ εκεί και πέρα πιστεύω ότι βιάστηκαν και δυστυχώς έδωσαν επιχειρήματα στους ψεκασμένους. Εάν ο ελληνοτουρκικός διάλογος παράξει αποτελέσματα θα τα αναλύσουμε και ο καθένας θα αποφασίσει πως θα τοποθετηθεί. Αλλά, το κείμενο τους δικαιολογημένα αντιμετωπίστηκε με σκεπτικισμό.
* Ο Μιχάλης Ιγνατίου είναι διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, και συγγραφέας. Είναι ο ιδρυτής της ιστοσελίδας Hellas Journal
Εδώ και καιρό, η πόλη της Αλεξανδρούπολης -λόγω της θέσης της και του λιμανιού της- έχει γίνει συνώνυμη της Σούδας σε στρατηγική αξία. Αμερικανοί υπουργοί, ο πρόεδρος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων της Γερουσίας και άλλοι αξιωματούχοι ομιλούν συχνά για τη σημαντικότητα της περιοχής.
Όλα άρχισαν όταν ο πρώην πρέσβης των Ηνωμένων Πολιτειών, Τζέφρι Πάιατ, επισκέφθηκε την πόλη και λόγω της εμπειρίας τους από την υπηρεσία του στην Ουκρανία, πρόβλεψε ότι η Αλεξανδρούπολη θα μπορούσε να λύσει πολλά προβλήματα για τους Αμερικανούς στην ευρύτερη περιοχή, με δεδομένο το αρνητικό γεγονός της σχέσης του Ταγίπ Ερντογάν με τον Βλαντιμίρ Πούτιν.
Πρόβλεψε πολύ σωστά και τον δικαιώνει το αποτέλεσμα. Οι αμερικανικές Ένοπλες Δυνάμεις πέρασαν την πλειοψηφία του πολεμικού υλικού τους για την Ουκρανία από το λιμάνι της πόλης.
Μετά τη Σούδα, η Αλεξανδρούπολη έβαλε ξανά την Ελλάδα στον χάρτη των αμερικανικών στρατηγικών συμφερόντων και με δεδομένη την αφοσίωση της χώρας στους σχεδιασμούς των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην ευρύτερη περιοχή.
Το άρθρο του Τζον Σιτιλίδη, ενός συντηρητικού αναλυτή, που έχει ειδική σχέση με το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, και το οποίο δημοσίευσε η ιστοσελίδα μας (ΕΔΩ) από το The National Interest, είναι αποκαλυπτικό για τη σημασία της Αλεξανδρούπολης, πρώτα για την Ελλάδα και στη συνέχεια για τους Αμερικανούς και τους λοιπούς δυτικούς συμμάχους.
Και είναι σημαντικό, πιστεύουμε, να προσπαθήσει η κυβέρνηση να έχει μεγάλα οφέλη από αυτή την «ανάγκη» της Δύσης για να ελέγξει την περιοχή, λόγω βασικά της αντιδυτικής στάσης του Ταγίπ Ερντογάν -και ας το λένε ψιθυριστά οι σύμμαχοι μας.
Δεν είναι θέμα να εκβιάσει κανείς τους δυτικούς. Πρέπει να καταλάβουν επιτέλους, ότι δεν γίνεται να δίνει και να δίνει η Ελλάδα και ως αντάλλαγμα να παίρνει έωλες υποσχέσεις.Με τα νέα δεδομένα, μετά τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, η Αλεξανδρούπολη είναι ένα χρυσορυχείο. Να το εκμεταλλευθεί η Αθήνα. Και άμεσα τώρα που βράζει το σίδερο και οι Αμερικανοί, λόγω των κακών σχεδιασμών τους με την Τουρκία, έμειναν από επιλογές..
Δεν έπρεπε να είχαν δίλημμα μεταξύ της Ελλάδας και της κατοχικής δύναμης. Η Τουρκία τους εκβιάζει μονίμως και δεν μπορούν να στηριχθούν σε μία χώρα που τους «καρφώνει» στους Ρώσους, και εσχάτως, στους Κινέζους. Και η Ελλάδα είναι πάντα μία πιστή σύμμαχος, που πάντα βάζει πλάτη.
Είχαμε και μία άλλη εξέλιξη χθες: Με αφορμή την υπερψήφιση της τροπολογίας για την Ελλάδα που κατέθεσε η βουλευτής Γκρέις Μενγκ στο νομοσχέδιο για τον αμυντικό προϋπολογισμό (NDAA) της αμερικανικής Βουλής, διαβάσαμε ανόητες αναλύσεις από κάθε είδους γραφιάδες, που αποφασίζουν από 6 χιλιάδες μίλια μακριά, αν κάτι που επιχειρεί η Ομογένεια είναι καλό ή όχι.
Για να είναι ορθή μία ανάλυση, πρέπει αυτός που την γράφει να γνωρίζει τα γεγονότα και -το πιο σημαντικό- να ξέρει το παρασκήνιο.
Η βουλευτής Μενγκ, μία νέα «προσθήκη» στο δυναμικό της φιλελληνικής ομάδας στο αμερικανικό Κογκρέσο, θα έλεγα ότι δήλωσε «παρουσία». Τι εννοώ; Θέλησε να δει τις διαθέσεις και της αμερικανικής κυβέρνησης και της Γερουσίας, σε ένα σημαντικότατο ζήτημα, που είναι η δημιουργία βάσεων σε ελληνικά νησιά.
Απ’ εκεί και πέρα, μαζί με άλλους νομοθέτες, θα δράσουν ανάλογα. Και θα έλεγα ότι επενδύουν για το μέλλον, όχι τόσο για τη φετινή χρονιά, αν και δεν γνωρίζουμε τι θα προκύψει στη διάρκεια της «διαιτησίας».Μπορεί οι γερουσιαστές να αποδεχθούν αυτήν την επιθετική κίνηση που προκάλεσε κινητικότητα, όπως γράψαμε χθες, και να ξεκινήσουν οι διαδικασίες, οι οποίες είναι χρονοβόρες.
Αλλά πρέπει, οι λεγόμενοι εξ αποστάσεως αναλυτές, να ρωτούν πριν αποφασίζουν αν κάτι είναι καλό ή κακό για την Ελλάδα. Και δεν είναι εύκολη η απάντηση σε ένα ερώτημα αν συμφέρει ή όχι.
Πιθανότατα, μία αμερικανική βάση σε νησί του Αιγαίου, να αναγκάσει την Τουρκία να κάνει δύο βήματα πίσω. Μπορεί και να θυμώσει τον Ερντογάν και να θυμηθεί τον παλαιό κάκιστο εαυτό του. Μπορεί η βάση, αν και όποτε κατασκευαστεί, να αποδειχθεί και «Δούρειος Ίππος», όπως αποφάνθηκαν οι ψεκασμένοι.
Επειδή βρισκόμαστε μόνο στο πρώτο στάδιο, ηρεμήστε. Η υπόθεση της Αλεξανδρούπολης προέχει, και εκεί πρέπει να εστιαστεί η κυβέρνηση και οι ομογενείς που βοηθούν αμισθί την Ελλάδα.
Οι τελευταίοι, βέβαια, αυτό το διάστημα, έχουν στο πιάτο τους τα F-16 που ΔΕΝ πρέπει να αποκτήσει η Τουρκία, ανεξάρτητα από τις βλακείες που εκστομίζουν τα μέλη της Ελίτ των Αθηνών.
ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Έλαβα μηνύματα ότι δεν σχολίασα το κείμενο των καθηγητών στην Καθημερινή, που υποστηρίζουν αναφανδόν τον διάλογο μεταξύ της Ελλάδας και της Τουρκίας για τις παράνομες διεκδικήσεις της Άγκυρας, που χαρακτηρίζονται εσχάτως διαφορές. Γνωρίζω τους καθηγητές και σέβομαι την έκφραση γνώμης, και βεβαίως εκτιμώ τη διαφορετική θέση και άποψη. Απ’ εκεί και πέρα πιστεύω ότι βιάστηκαν και δυστυχώς έδωσαν επιχειρήματα στους ψεκασμένους. Εάν ο ελληνοτουρκικός διάλογος παράξει αποτελέσματα θα τα αναλύσουμε και ο καθένας θα αποφασίσει πως θα τοποθετηθεί. Αλλά, το κείμενο τους δικαιολογημένα αντιμετωπίστηκε με σκεπτικισμό.
* Ο Μιχάλης Ιγνατίου είναι διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, και συγγραφέας. Είναι ο ιδρυτής της ιστοσελίδας Hellas Journal
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.