Το ξέρουν ότι Ερχόμαστε... Τι Λέει Η Τουρκική Προφητεία Για Την Επιστροφή Της Πόλης Στους Έλληνες!

Ο Bartolomej Georgijevic καταγράφει την τουρκική προφητεία για την επανάκτηση της Πόλης από τους Έλληνες (1545) Ιωάννης Βατάτζης (Αυτοκρ...

Ο Bartolomej Georgijevic καταγράφει την τουρκική προφητεία για την επανάκτηση της Πόλης από τους Έλληνες (1545)

Ιωάννης Βατάτζης (Αυτοκράτωρ Βυζαντίου 1222 – 1254)

Δημοσίευμα του 1634 για τον θρύλο που υιοθετούν και οι Τούρκοι για τον Μαρμαρωμένο Βασιλιά

Η τουρκική προφητεία κάνει λόγο για το ξίφος των Χριστιανών που θα γυμνωθεί και θα διώξει τους Τούρκους

«Ο Βασιλιάς έφερε πλήρη πολεμική εξάρτυση της εποχής και είχε το χέρι του στο ξίφος το οποίο ήταν βγαλμένο σχεδόν όλο απέμεναν δε λίγα εκατοστά για να αποσπαστεί»

Η διήγηση που ακολουθεί περιγράφει την επίσκεψη ενός καθηγητού του Πανεπιστημίου στην Κωνσταντινούπολη μέσα στη δεκαετία του ’70…

Εκεί είχε φίλους δύο Τούρκους καθηγητές του Πανεπιστημίου της Πόλης. Σε συζήτηση πού είχε μαζί τους για τα επερχόμενα ήρθε και το θέμα της επανάκτησης της Βασιλεύουσας.

Τότε οι Τούρκοι καθηγητές (που απ΄τη συνέχεια φαίνεται ότι ήταν κρυπτοχριστιανοί) του είπαν: ” Θέλεις να σε πάμε να δεις κάτι μοναδικό, με την προϋπόθεση ότι θα σου δέσουμε τα μάτια καθ΄όλη την διαδρομή, ώστε να μην μπορείς να εντοπίσεις το μέρος. Γιατί αυτό που θα αντικρίσεις, αποτελεί επτασφράγιστο μυστικό. Εκείνος δέχτηκε και ξεκίνησαν με ένα τζιπ, αυτός με δεμένα τα μάτια, αλλά από την ώρα πού έκαναν να φτάσουν στον προορισμό τους, υπολόγισε πως πρέπει να ήταν περί τα 10 χιλιόμετρα έξω απ΄την Κωνσταντινούπολη.

Το σπήλαιο του Εξαδάχτυλου

Τον κατέβασαν με δεμένα μάτια και τον οδήγησαν σε ένα μέρος που απ΄ την υγρασία κατάλαβε ότι ήταν σπήλαιο.

Προχώρησαν αρκετά μέσα στο σπήλαιο και όταν έφθασαν σε μια εσωτερική στοά του σπηλαίου του άνοιξαν τα μάτια. Αυτό που αντίκρισε υπερέβαινε ό,τι μπορούσε να είχε πριν φανταστεί! Η στοά ήταν αρκετά μεγάλη και σε κάποιο σημείο υπήρχε ένας ανοικτός τάφος χωρίς κανένα διακριτικό. Μέσα στον τάφο είδε ένα άνδρα ντυμένο με ρούχα βασιλικά της Ρωμαΐκής αυτοκρατορίας, διέκρινε δύο πορφυρούς σταυρούς στους ώμους, αλλά το συγκλονιστικό ήταν ότι ο άνδρας αυτός ήταν σαν ζωντανός που κοιμάται, είχε δηλαδή ροδαλό χρώμα σαν ζωντανός.

Έφερε πλήρη πολεμική εξάρτυση της εποχής και είχε το χέρι του στο ξίφος το οποίο ήταν βγαλμένο σχεδόν όλο απέμεναν δε λίγα εκατοστά για να αποσπαστεί από τη θήκη του. Και ενώ παρατηρούσε άναυδος, οι φίλοι του του είπαν: “Αυτός είναι ο δούξ Ιωάννης Βατάτζης, βασιλεύς της Νίκαιας, αυτός θα ηγηθεί του γένους των Ρωμιών.

Το μυστικό αυτό μεταδίδεται από γενιά σε γενιά, σε κάποιους έμπιστους και η παράδοση λέει ότι όταν θα βγει το σπαθί του τελείως απ΄το θηκάρι, οι Έλληνες θα πάρουν πίσω ότι έχασαν τότε. Και είναι γεγονός, το έχουμε παρατηρήσει ότι το ξίφος μετακινείται κατά ένα-δύο χιλιοστά την πενταετία” (δεν είναι βέβαιο το διάστημα).

Ο αγαθός βασιλεύς θα αναστηθεί

Του έδεσαν τα μάτια πάλι και επέστρεψαν. Φίλος φίλου του καθηγητού και αυτόπτου μάρτυρος, το έχει διηγηθεί γύρω στο 1992 απ’ευθείας σε αδελφικό μου φίλο, γιατρό, αναπληρ. διευθυντή κλινικής, πιστό και σοβαρό άνθρωπο, ο οποίος μου το μετέφερε. Τότε ήμασταν πολύ δύσπιστοι. Μάλιστα εγώ το είπα στο γέροντά μου που είναι δυσκολόπιστος σ΄αυτά και έχει διάκριση και το άκουσε με προσοχή. “Γιατί όχι;” τον άκουσα έκπληκτος να μου λέει,”το κρατάμε στην καρδιά μας αφού είναι προσδοκία μας και εφ΄όσον οι άγιοί μας έχουν πει ότι θα γίνουν αυτά, δε ψεύδονται”. Ναι αλλά είναι ο Βατάτζης ο αγαθός βασιλεύς και θα αναστηθεί; Τον ρώτησα.

“Πολύ πιθανόν” μου απήντησε. Ξέροντας το γέροντά μου κι εγώ κι ο φίλος μου θεωρήσαμε την απάντησή του σαν απόλυτη επιβεβαίωση. Παρ΄όλα αυτά ήμασταν ακόμα επιφυλακτικοί.

Πολύ αργότερα το διασταυρώσαμε με ένα βίντεο όπου μιλάει ο γέρων Εφραίμ, κτήτωρ πολλών μοναστηριών στην Αμερική και λέει πως στο Αγ. Όρος είχε γνωρίσει έναν άγιο αρχιερέα τον Μηλιτουπόλεως Ιερόθεο που ζούσε τότε μονάζοντας στο αγ. Όρος και του είχε διηγηθεί ότι σε επίσκεψη του το 1952 στην Κων/πολη είχε δει (κάτω από ποιές συνθήκες δε ξέρω) ακριβώς τα ίδια που περιγράφω πιο πάνω. Μάλιστα έλεγε “στον γ. Εφραίμ ότι “…λίγα εκατοστά παιδάκι μου είχε για να βγεί το σπαθί απ΄το θηκάρι του…”. Του το διηγήθηκε το 1955 και φοβόταν (με την εκδίωξη των Ελλήνων απ΄την Πόλη) μήπως είχε έρθει η ώρα του μεγάλου πολέμου.