Έγινε πραγματικά σφαγή των Αλβανών στην Τριπολιτσά το 1821; Για ποιο λόγο κατέβηκαν στον Μοριά οι Αλβανοί;

Σε ανάρτησή του στο Twitter την περασμένη εβδομάδα ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζίπ Ταγίπ Ερντογάν αναφέρθηκε στα γεγονότα του 1821 στην Τριπολιτσ...

Σε ανάρτησή του στο Twitter την περασμένη εβδομάδα ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζίπ Ταγίπ Ερντογάν αναφέρθηκε στα γεγονότα του 1821 στην Τριπολιτσά γράφοντας τα εξής:

«Δεν ξεχάσαμε και δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τη σφαγή της Τριπολιτσάς που έγινε στις 23 Σεπτεμβρίου 1821 στην οποία δολοφονήθηκαν βάναυσα χιλιάδες Μουσουλμάνοι Τούρκοι, Αλβανοί αδελφοί μας και Εβραίοι».

Βέβαια ο Ερντογάν συνοδεύει την ανάρτηση του αυτή με έναν πίνακα ο οποίος δεν έχει καμία σχέση με την Τριπολιτσά και το 1821 αλλά απεικονίζει τη μάχη του Πετροβαραντίν (1716) όπου ο οθωμανικός στρατός έπαθε πανωλεθρία από τους Αυστριακούς. Ο συγκεκριμένος πίνακας είναι έργο του George Philip Rugendes (1666-1742).

Για το τι έγινε το 1821 στην Τριπολιτσά έχουμε γράψει δύο άρθρα. Το πρώτο στις 23 Σεπτεμβρίου 2018 με τίτλο: «23 Σεπτεμβρίου 1821: Η άλωση της Τριπολιτσάς» και το δεύτερο στις 3 Οκτωβρίου 2018 με τίτλο: «Τι έγινε τελικά στην Τριπολιτσά το 1821;». Σήμερα, ορμώμενοι από την ανάρτηση του Ερντογάν στο Twitter, από την οποία πλέον απουσιάζει ο… fake πίνακας και υπάρχει μόνο ένα πλαίσιο (!) θα δούμε αν πραγματικά έγινε σφαγή των Αλβανών στην πόλη του Μοριά το 1821.

Για ποιους λόγους κατέβηκαν οι Αλβανοί στον Μοριά

Σύμφωνα με τον Τζορτζ Φίνλεϊ, (Ιστορία της ελληνικής Επαναστάσεως ,Τόμος Α') οι Αλβανοί που βρίσκονταν μέσα στην Τριπολιτσά ήταν 1.500.Άλλες πηγές κάνουν λόγο για 1.800, ενώ ο Κολοκοτρώνης αναφέρεται σε 2.500 Αλβανούς. Επρόκειτο για μισθοφόρους που υπέφεραν ελάχιστα κατά την πολιορκία της πόλης από τους Έλληνες. Έμπειροι στον ορεινό πόλεμο, θεωρούνταν και ήταν επικίνδυνοι εχθροί των επαναστατών. "Δι' αυτούς η κακοπάθεια (ταλαιπωρία, κακουχία) των Τούρκων ή το όλως αδιάφορον πράγμα. Η μεγάλη υπόθεση της ζωής των ήτο να συλλέξωσι χρήματα εις την αλλοδαπήν και να τ' αποκομίσωσιν ασφαλώς εις τα γενέθλια χωρία των εν Αλβανία", γραφεί ο Φίνλεϊ.

Αλλά και ο Διονύσιος Κόκκινος σημειώνει:

«Ξένοι προς τον τόπον (οι Αλβανοί) μισθωτοί (ενν. μισθοφόροι) είχαν έλθει εις την Πελοπόννησον με την δίψα της λεηλασίας και των λαφύρων και των κερδών εύκολου πολέμου και ήδη ησθάνοντο τα δεινά μιας πολιορκίας που δεν είχαν προβλέψει. Δεν εσκέπτοντο λοιπόν πλέον παρά μόνον δι' αυτούς».

Μυστικές διαπραγματεύσεις Ελλήνων και Αλβανών

Επικεφαλής των Αλβανών ήταν ο Αχμέτ Ντεμ Μπέης που καταγόταν από τους Φιλιάτες (σήμερα ανήκουν στο νομό Θεσπρωτίας). Δεν είχε τον φανατισμό των Τούρκων, ήταν σχετικά μορφωμένος και γνώριζε κάποιους Ευρωπαίους αλλά και επιφανείς Ελληνες όπως τους Δηληγιάννηδες. Βέβαια όπως γράφει ο Διονύσιος Κόκκινος: «... εις την Βοστίτσαν (Αίγιο) είχε ψήσει (κυριολεκτικά…) και αυτός μερικούς Χριστιανούς αλλά τούτο ευρίσκετο εις το πρόγραμμα των τουρκικών πολεμικών ενεργειών...». Όταν πήγε στην Τριπολιτσά με τους άντρες του έμαθε ότι στην φυλακή του Διοικητηρίου της πόλης ήταν κρατούμενος Μεταξύ άλλων και ο Θοδωράκης Δηληγιάννης.

Ο Αχμέτ Ντεμ επισκέφθηκε αρχικά τον Δηληγιάννη και στη συνέχεια επικοινώνησε μαζί του μέσω ενός μπουλούκμπαση (διοικητή μικρού στρατιωτικού σώματος). Ο Έλληνας πρόκριτος είπε στον Οθωμανό: «προσκύνα μου τον μπέη σου και πες του ότι εμείς καβγά με σας τους Αρβανίτες δεν έχουμε αλλά με τους ντόπιους Τούρκους. Και αν θέλετε σας δίνω 300.000 γρόσια και όσο βιός μπορέσετε να πάρετε από δω μέσα και με τα άρματά σας και με καράβια δικά μας και με ρεχέμια (ομήρους) να πάτε στον τόπο σας».

Ο μπουλούκμπασης μετέφερε την πρόταση του Δηληγιάννη στον Αχμέτ Ντεμ που αφού συνεννοήθηκε μυστικά με τους άλλους Αλβανούς μπέηδες και αγάδες απάντησε μέσω του αξιωματικού στον Δηληγιάννη:

«Κάνετε σάμπρι (υπομονή) έως 10 μέρες και θα μαλώσουμε με τους γεργίσιους (ντόπιους) Τούρκους για τους λουφέδες μας (μισθούς μας) και για τα ταΐνια μας (σιτηρέσια μας) και τότε ερχόμαστε χίλιοι και σας βγάζουμε από τη φυλακή και κρατούμε από την μεγάλη Ντάπια (ταμπούρι) ως του Καλαβρύτου και βγαίνουμε όλοι μαζί και όσους άλλους Ρωμαίους βρούμε τους παίρνουμε μπροστά και βγαίνουμε με αυτούς».

Ο Δηληγιάννης δεν αποκάλυψε στους άλλους έγκλειστους Έλληνες τίποτα για τις διαπραγματεύσεις. Οι Αλβανοί πάντως τήρησαν την υπόσχεσή τους. Λίγες μέρες αργότερα 50 περίπου Αλβανοί αξιωματικοί συγκεντρώθηκαν μπροστά από το διοικητήριο και φώναζαν στον καϊμακάμη (ανώτερο αξιωματούχο): «Δεν ήρθαμε να πουλήσουμε τα άρματά μας για να φυλάξουμε τα χαρέμια τον ντουντούμηδων (έτσι ονόμαζαν περιφρονητικά οι Αλβανοί τους Τούρκους της Ασίας). Θέλουμε τους λουφέδες μας». Το σχέδιο αυτό όμως δεν υλοποιήθηκε ποτέ. Ο Αχμέτ Ντεμ αρρώστησε μερικές μέρες αργότερα και πέθανε όμως ο σπόρος της διχόνοιας μεταξύ Τούρκων και Αλβανών παρέμεινε.

Οι συνεννοήσεις Ελλήνων και Αλβανών συνεχίστηκαν και μετά τον θάνατο του Αχμέτ Ντεμ. Επικεφαλής των Αλβανών ήταν πλέον ο Ελμάζ μπέης, ο Βελή μπέης και ο γιος του Μίτσα Μπόνου. Καθώς μετά τα τέλη Αυγούστου, η κατάσταση στην Τριπολιτσά είχε γίνει αφόρητη για τους πολιορκημένους, κάποιοι Αλβανοί προσχώρησαν στα ελληνικά στρατεύματα. Ο Διονύσιος Κόκκινος αναφέρει τα επώνυμα τριών από αυτούς: Τσουμάνης, Τζαφέρης και Χαμπίμπης. Όταν ο Χρήστος Στάικος ήρθε από την Ήπειρο στην Τριπολιτσά κομίζοντας πρόταση του Αλή Πασά για ελληνοαλβανική συνεργασία εναντίον των Τούρκων οι Αλβανοί αυτοί μεσολάβησαν έτσι ώστε να υπάρξει συμφωνία μεταξύ Κολοκοτρώνη και Ελμάζ μπέη.

------------------------------------------

ΕΣΥ ΤΗΝ 28Η ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ ΘΑ ΣΗΚΩΣΕΙΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΣΗΜΑΙΑ Ή «ΚΙΝΕΖΙΚΗ»; ΚΑΝΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ
------------------------------------------

Γράφει για αυτόν ο Γάλλος φιλέλληνας Ρεμπό που πήρε μέρος στην πολιορκία της Τριπολιτσάς: «Ένας από τους πιο ωραίους Τούρκους που έχω δει. Ήταν ντυμένος με όλο τον πλούτο που χαρακτηρίζει την αλβανική φορεσιά». (MARK MAZOWER, «Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ»).

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ