Τόσο τα γεγονότα στο Ισραήλ με τις επιχειρήσεις εντός αστικών κέντρων όσο και οι πρόσφατες ταραχές στη Γαλλία επανάφεραν στην επιφάνεια τ...
Τόσο τα γεγονότα στο Ισραήλ με τις επιχειρήσεις εντός αστικών κέντρων όσο και οι πρόσφατες ταραχές στη Γαλλία επανάφεραν στην επιφάνεια την επιχειρησιακή πρόκληση της αντιμετώπισης των ασύμμετρων και υβριδικών απειλών.
Ειδικά στη περίπτωση της Γαλλίας το βασικό πρόβλημα είναι αυτό της αλόγιστης μετανάστευσης που πλήττει την Ευρώπη και που την αναγκάζει να ξυπνήσει σιγά-σιγά από τον ιδεολογικό λήθαργο στον οποίον είχε πέσει επί δεκαετίες. Το πρόβλημα, που πλέον είναι ορατό και στον πλέον δύσπιστο, απειλεί όχι μόνο με διάρρηξη του εθνικού και κοινωνικού ιστού τις δυτικές κοινωνίες, αλλά θέτει και οξύ πρόβλημα δημοσίας, κρατικής ακόμα και εθνικής ασφαλείας για τα ευρωπαϊκά έθνη-κράτη. Οι χρόνιες ιδεοληπτικές προσεγγίσεις όσον αφορά το θέμα της λαθρομετανάστευσης, οδήγησαν πλέον σε τέτοιο σημείο που ακούγονται ισχυρές φωνές για αυστηροποίηση της μεταναστευτικής πολιτικής της Ε.Ε και των επιμέρους εθνικών κρατών που την συγκροτούν, καθώς και δυναμικότερη και πιο στιβαρή αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών.
Παρουσίαση της κατάστασης
Οφείλουμε να σημειώσουμε την ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας στην επαρχία που σχετίζεται τόσο με την προϊούσα οικονομική κρίση όσο κυρίως με την αύξηση της λαθρομετανάστευσης.
Η ύπαιθρος έχει στην κυριολεξία κατακλυστεί τα τελευταία χρόνια με εκατοντάδες χιλιάδες αλλοδαπούς λαθρομετανάστες, μουσουλμανικής κυρίως προέλευσης, που πέραν των κακουργηματικών πράξεων στις οποίες προβαίνουν αποτελούν δυνητικό συνεργάτη ξένων κέντρων και παράκεντρων εξουσίας με στοχεύσεις που ξεπερνούν τα στενά όρια της δημόσιας τάξης και ασφάλειας.
Την ίδια στιγμή η πολιτική τρομοκρατία δείχνει να επανεμφανίζεται ενώ έχει εδώ και καιρό επισημανθεί από τις αρμόδιες υπηρεσίες δραστηριοποίηση πυρήνων ισλαμιστικής τρομοκρατίας σε ελληνικό έδαφος.
Το σημαντικότερο όμως είναι πως κάνουν πλέον αισθητή την παρουσία τους εξτρεμιστικές ομάδες που στόχο έχουν την απόσπαση ελληνικών εδαφών από τον εθνικό κορμό ή έστω την απομείωση της ελληνικής εθνικής κυριαρχίας σε αυτές τις περιοχές.
Λογικό είναι όλη αυτή η κατάσταση να προκαλεί προβληματισμό στις αρχές ασφαλείας αλλά και σε κάθε σκεπτόμενο πολίτη, αναφορικά με τις απειλές και τις προκλήσεις που δυνητικά όλες αυτές οι μάζες ατόμων μπορεί να προκαλέσουν για το φίλιο σύστημα άμυνας και ασφάλειας.
Σενάρια πρόκλησης χάους
Σε περίπτωση ελληνοτουρκικού πολέμου ή και ανεξάρτητα, τα μετόπισθεν των ελληνικών δυνάμεων αναμένεται να είναι «μολυσμένα» με “ατάκτους”, διάφορης προέλευσης. Πιο συγκεκριμένα, στην περιοχή της Θράκης διαβιώνει η μουσουλμανική μειονότητα, μέρος της οποίας ελέγχεται από (παρα)κρατικούς παράγοντες της Άγκυρας. Θεωρείται βέβαιο, πως η ΜΙΤ και η Διοίκηση Ειδικών Επιχειρήσεων του τουρκικού Γενικού Επιτελείου έχουν προετοιμάσει ήδη από τον καιρό της ειρήνης, παραστρατιωτικές ομάδες εξτρεμιστών, οι οποίες αναμένεται να δράσουν εναντίον της Ελλάδος, στα πλαίσια μιας πιθανής ελληνοτουρκικής ένοπλης σύγκρουσης ή και να αποτελέσουν τον φορέα πυροδότησης μιας τέτοιας, αναπτύσσοντας ανατρεπτική δράση.
Στόχοι τους εκτιμάται πως θα είναι στρατόπεδα και γενικότερα στρατιωτικές εγκαταστάσεις, στρατιωτικά τμήματα ευρισκόμενα στους Εγγύς Χώρους Διασποράς (ΕΧΔ) ή στους Χώρους Τελικού Προορισμού (ΧΤΠ), σταθμοί ραντάρ, αγωγοί τροφοδοσίας καυσίμων, αποθήκες καυσίμων, πυρομαχικών και υλικού, στρατιωτικές φάλαγγες, αστυνομικά τμήματα και σταθμοί, γέφυρες, οδικοί και σιδηροδρομικοί κόμβοι και άξονες, δημόσια κτήρια, Πρόσωπα Υψηλής Αξίας ευρισκόμενα σε καίριες θέσεις του στρατιωτικού και πολιτικού οργανισμού ή στην Τοπική Αυτοδιοίκηση κτλ.
Σκοπός τους η πρόκληση χάους, ανομίας και αναρχίας, η δημιουργία εικόνας παράλυσης του κράτους, η πρόκληση απωλειών, η δέσμευση και διασπορά των ελληνικών στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων για την αντιμετώπιση τους και γενικά η υποβοήθηση της προσπάθειας του αντιπάλου.
Το ίδιο, για να περιοριστούμε στο θέμα του άρθρου μας, μπορεί να γίνει στην περίπτωση πρόκλησης αναταραχής από πρωτογενώς και δευτερογενώς εξεγερτικά στοιχεία ευρισκόμενα μέσα στο πλήθος των μουσουλμανικής προέλευσης λαθρομεταναστών, όσο και στην περίπτωση εμπλοκής στην όλη υπόθεση οργανωμένων αλβανικών παραστρατιωτικών ομάδων στις περιοχές της Ηπείρου και Δ. Μακεδονίας σε πρώτη φάση αλλά και στην υπόλοιπη επικράτεια (άλλωστε η διασπορά του αλβανικού στοιχείου στην Ελλάδα είναι γνωστή).
Η ελληνική πλευρά είναι αναγκασμένη να δεσμεύσει σημαντικές στρατιωτικές και αστυνομικές δυνάμεις για την αντιμετώπιση παρόμοιας απειλής, ώστε αυτή να εξαλειφθεί ή έστω να περιοριστεί σε επίπεδο απλώς “εστίας ενόχλησης”.
Αλλά ακόμα και χωρίς την εμπλοκή κάποιου κρατικού δρώντα, μπορεί να προκύψουν τυχαίες ή προσχεδιασμένες καταστάσεις, που θα γίνουν η αιτία να ανάψει η “σπίθα” της αναταραχής. Είναι εύκολα αντιληπτό τι θα συνέβαινε π.χ μετά από μια επίθεση σε κάποιον θρησκευτικό χώρο που θα άφηνε πίσω της θύματα. Με δεδομένη πλέον την διασπορά του μουσουλμανικού στοιχείου ανά την επικράτεια η χώρα θα ξαναζούσε εποχές “Δεκεμβριανών” του 2008, με πολύ πιο βίαιο τρόπο αυτήν την φορά.
Οι ασύμμετρες απειλές αποτελούσαν κίνδυνο για το ελληνικό κράτος πριν εξελιχθούν σε «μόδα» διεθνώς. Δυστυχώς η παρουσία μειονοτήτων κάθε μορφής στο έδαφος της χώρας, η ύπαρξη αλυτρωτισμών στην ευρύτερη περιοχή, καθώς και η ενίσχυση της παρουσίας των «κοινωνικών αγωνιστών» με ενέργειες που θυμίζουν έντονα αντάρτικο πόλης θέτουν μείζονα πρόκληση για τον ελληνικό μηχανισμό ασφαλείας. Σε όλα τα παραπάνω ήρθε να προστεθεί τις τελευταίες δύο και πλέον δεκαετίες και η πτυχή που εξετάζουμε: η είσοδος στο έδαφος της χώρας αλλογενών λαθρομεταναστών, πολλοί εκ των οποίων μουσουλμανικού θρησκεύματος και προερχόμενοι από χώρες που διατηρούν παραδοσιακά θερμές σχέσεις με τον πλέον πιθανό αντίπαλο.
Μόνο στην Αθήνα σύμφωνα με μια έρευνα της ΕΥΠ διαμένουν εκατοντάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες μουσουλμανικού θρησκεύματος. Ανάμεσα σε όλες αυτές τις κατηγορίες ανθρώπων θεωρείται βέβαιο πως ενυπάρχουν οργανωμένοι θύλακες δολιοφθορέων, συνδεόμενοι με ξένες μυστικές υπηρεσίες, έτοιμοι να προβούν σε ενέργειες που θα στρέφονται ευθέως κατά της υπόστασης του ελληνικού κράτους με το ξεκίνημα κάποιας πολεμικής περιπέτειας ή και πριν την έναρξη της.
Προβληματισμό προκαλεί επίσης το γεγονός πως οι απειλές που καταγράφονται ξεφεύγουν του συνηθισμένου, ενώ υπάρχει έντονη οσμή ώσμωσης εγκλήματος-τρομοκρατίας-αλυτρωτικών οργανώσεων-μεταναστευτικών ρευμάτων και ξένων μυστικών υπηρεσιών.
Γενικά ο χώρος των ασύμμετρων απειλών έχει τέτοια έκταση και βάθος, που θεωρείται πως στα χέρια ενός ικανού δρώντα παίκτη, είναι σε θέση να αποσταθεροποιήσουν μια χώρα, κάνοντας την να υποκύψει στους σχεδιασμούς τρίτων.
Προτάσεις αντιμετώπισης
Σώματα Ασφαλείας
Αποτελεί κοινό τόπο πως το σημερινό ελληνικό σύστημα άμυνας και ασφάλειας δεν μπορεί να διαχειριστεί καταστάσεις σαν κι αυτές που περιεγράφηκαν παραπάνω, παρά μόνο ίσως οριακά. Ο Ε.Σ που αναλαμβάνει και το κύριο βάρος αποτροπής και ανάσχεσης της απειλής, με εξαίρεση τις ειδικές του δυνάμεις, είναι προσανατολισμένος στην αντιμετώπιση της κύριας απειλής που προέρχεται από την πλευρά της Τουρκίας. Η φύση του, η δομή του, ο εξοπλισμός του και η εκπαίδευση του σε συνδυασμό με τα μικρά σχετικά του μεγέθη (με τάσεις περαιτέρω συρρίκνωσης) δεν του επιτρέπουν να διαθέσει σοβαρές δυνάμεις για την αντιμετώπιση παρόμοιων απειλών.
Όσον αφορά δε τα Σώματα Ασφαλείας και συγκεκριμένα την ΕΛ.ΑΣ, αυτή έχει σοβαρά κενά σε δόγμα, εκπαίδευση, οργάνωση και βαρύ οπλισμό ώστε να ληφθεί σοβαρά υπόψη ως παράγοντας αποτροπής. Είναι λανθασμένη η άποψη που θέλει τα σώματα ασφαλείας εστιασμένα αποκλειστικά στην πάταξη της εγκληματικότητας την στιγμή που ανακύπτουν απειλές που απειλούν τον “σκληρό πυρήνα” της κρατικής και εθνικής ασφάλειας. Η επιλογή λοιπόν της στρατιωτικοποίησης των σωμάτων ασφαλείας αποτελεί μονόδρομο.
Η λέξη «στρατιωτικοποίηση» δεν πρέπει να τρομάζει. Η εμπειρία έχει δείξει πως όσες υπηρεσίες κατά καιρούς αποστρατιωτικοποιήθηκαν (ΕΛ.ΑΣ, ΕΥΠ, ακόμη και η ΕΜΥ) απώλεσαν μέρος της αποτελεσματικότητας τους και της επιχειρησιακής τους ικανότητας. Επιβάλλεται λοιπόν η δημιουργία παραστρατιωτικών σωμάτων με καταμερισμένες ζώνες ευθύνης την που θα εγγυώνται την επιτυχή αντιμετώπιση της απειλής αλλά και θα συμβάλλουν γενικότερα στην εθνική άμυνα αποτελώντας άξιο συμπαραστάτη του στρατού ξηράς.
Πιο συγκεκριμένα προτείνουμε:
-την δημιουργία βαριά εξοπλισμένης Ένοπλης Αστυνομίας (Armed Police) ή Αστυφυλακής (Urban Police Guard) με Ζώνη Ευθύνης τα 8 μεγάλα αστικά κέντρα της χώρας (πολεοδομικά συγκροτήματα Αθηνών-Πειραιά, Θεσσαλονίκης, Πάτρας, Ηρακλείου, Λάρισας, Βόλου, Ιωαννίνων και Αλεξανδρουπόλεως), με στρατιωτική δομή, οργάνωση και εξοπλισμό που θα εγγυώνται την ασφάλεια των υπόψη πληθυσμιακών κέντρων.
-την επαναδημιουργία Χωροφυλακής, στα ίδια πρότυπα, για την υπόλοιπη χώρα.
-την ΣΟΒΑΡΗ επαναυτονόμηση της Συνοριοφυλακής, που θα αναλάβει την αποστολή να “σφραγίσει” τα σύνορα, μη επιτρέποντας την έλευση πρόσθετου αριθμού λαθρομεταναστών.
-την απόσπαση της Ακτοφυλακής από το Αρχηγείο του Λ.Σ-ΕΛ.ΑΚΤ, την αυτονόμηση της και την προικοδότηση της με ισχυρά μέσα ώστε να εγγυηθεί την θαλάσσια ασφάλεια της χώρας.
Τα παραπάνω Σώματα Ασφαλείας μπορούν να τεθούν υπό τη σκέπη ενός νέας σύλληψης Υπουργείου Εσωτερικής Ασφαλείας που θα αναλάβει τον συντονισμό του έργου τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.