Η μονομαχία Αλβανού κατσαπλιά με αξιωματικό του Εθνικού μας Στρατού

17 Αυγούστου 1948. Σκοτάδι, δάσος, βουνό, Γράμμος. Δύο άνδρες κρυμμένοι πίσω από κορμούς δέντρων. Μια λάθος κίνηση μπορεί να προδώσει τη...

17 Αυγούστου 1948. Σκοτάδι, δάσος, βουνό, Γράμμος. Δύο άνδρες κρυμμένοι πίσω από κορμούς δέντρων. Μια λάθος κίνηση μπορεί να προδώσει τη θέση τους. Κάθε ήχος μπορεί να αποδειχθεί θανατηφόρος.

Μοιραία θα συναντήσουν ο ένας τον άλλον. Η επιχείρηση «Κορωνίς» που εξαπέλυσε ο Εθνικός Στρατός στις 14 Ιουνίου βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη.

Σκοπός της τρίτης φάσης της επιχείρησης που εκδηλώθηκε στις 7 Αυγούστου ήταν να συντριβούν και οι τελευταίες θέσεις άμυνας του Δημοκρατικού Στρατού στον Γράμμο.
Οι μάχες εξελίσσονταν πλέον στην εσωτερική περίμετρο των ανταρτών και οι γραμμές είχαν μπλεχθεί. Δεν ήταν ξεκάθαρο που βρισκόταν ο εχθρός. Πόσα μέτρα μακριά. Σε κάθε κορυφογραμμή η μάχη ήταν λυσσαλέα. Το βράδυ της 16ης Αυγούστου μια σημαντική κορυφή κατελήφθη από το 592ο τάγμα μετά από αιματηρές εχθροπραξίες. Το βράδυ της 17ης Αυγούστου οι άνδρες του Μάρκου Βαφειάδη εξαπέλυσαν μια ορμητική αντεπίθεση.
Η φονική μονομαχία

Η μάχη μεταξύ δύο ανδρών που ακολούθησε και περιγράφει ο Ευάγγελος Αβέρωφ Τοσίτσας στο βιβλίο του «Φωτιά και Τσεκούρι», είναι ενδεικτική της αγριότητας των συγκρούσεων στον εμφύλιο.

Ακολουθεί το απόσπασμα:

Σε ένα σημείο, πυκνά δασωμένο, το σκοτάδι ήταν τόσο, ώστε ο αγώνας είχε μετατραπεί σε παιχνίδι «κρυφτού» που παιζόταν με τη χειροβομβίδα και τη λόγχη. Κάποια στιγμή ο διοικητής του λόχου που βρισκόταν στο δάσος, ο υπολοχαγός Γ. Παπαδόγιαννης, «ήρθε στα χέρια» με έναν ρωμαλέο ορμητικό άνδρα. Η τύχη είχε καλά διαλέξει. Επρόκειτο για τον διοικητή του εχθρικού τάγματος, ο οποίος είχε ένα από τα πιο φιλόδοξα ψευδώνυμα για τους κύκλους της Άκρας Αριστεράς: ονομαζόταν καπετάν – Άρης. Μια πάλη σώμα προς σώμα επακολούθησε. Ένας χορός του θανάτου. Οι δύο άνδρες, αγκαλιασμένοι όπως ήταν, παλεύοντας, κατάλαβαν ότι άρχισαν ξαφνικά να γλιστρούν σε μια απότομη και βαθιά κατωφέρεια.

Όταν έφθασαν στο βάθος ενός κρημνού, ξεσκισμένοι και καταματωμένοι, έσπευσαν πάλι να επιτεθούν ο ένας κατά του άλλου με τα μαχαίρια τους. Ο καπετάν – Άρης πέθανε επί τόπου από μια μαχαιριά στο στήθος. Το μαχαίρι ήταν ακόμη φυτεμένο στο στήθος του, όταν τον έθαψαν τα τακτικά τμήματα… Δεν είχε όμως βγει από εκεί νικητής ούτε ο αντίπαλός του. Ο υπολοχαγός Παπαδογιάννης είχε δεχθεί μια μοιραία μαχαιριά στον τράχηλο. Τον παρέλαβαν την επομένη το πρωί άνδρες ενός άλλου λόχου. Πέθανε την ίδια μέρα σε κάποιο νοσοκομείο εκστρατείας. Οι θεοί διψούσαν…»

Η επιχείρηση «Κορωνίς» είχε ως αποτέλεσμα να εκδιωχθούν οι αντάρτες από τον Γράμμο, αλλά δεν στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία γιατί σημαντικό μέρος του Δημοκρατικού Στρατού κατέφυγε και ανασυντάχθηκε στο Βίτσι. Οι απώλειες σε νεκρούς και τραυματίες ξεπέρασαν τις 12.000 και από τις δύο πλευρές.

MHXANH TOY XΡΟΝΟΥ