Η Μαρίν Λεπέν στο πλευρό του Ισραήλ, κατά της Χαμάς

  Η υποστήριξη της Γαλλίδας ακροδεξιάς ηγέτιδας Μαρίν Λεπέν στο Ισραήλ μετά τις επιθέσεις της Χαμάς θεωρείται μέρος μιας μακροχρόνιας προσπ...

 

Η υποστήριξη της Γαλλίδας ακροδεξιάς ηγέτιδας Μαρίν Λεπέν στο Ισραήλ μετά τις επιθέσεις της Χαμάς θεωρείται μέρος μιας μακροχρόνιας προσπάθειας για να απομακρύνει το κόμμα του Εθνικού Συναγερμού από το τοξικό, αντισημιτικό παρελθόν του πριν από την υποψηφιότητα για την προεδρία στο 2027.

Αυτό εκτιμά σε ανάλυσή της στον The Guardian η Angelique Chrisafis:

Σημειώνεται ειδικότερα ότι το κόμμα του Εθνικού Συναγερμού, το οποίο είναι τώρα το μεγαλύτερο της αντιπολίτευσης στο γαλλικό κοινοβούλιο, έχει υποστηρίξει σταθερά το δικαίωμα του Ισραήλ να αμυνθεί μετά τις επιθέσεις της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου και τον επακόλουθο βομβαρδισμό της Γάζας. Σε μια ομιλία της στο κοινοβούλιο που καταδίκαζε αυτό που αποκάλεσε ως «πογκρόμ στο ισραηλινό έδαφος» εξαπολύοντας , παράλληλα, επίθεση στο αριστερό κόμμα La France Insoumise του Jean-Luc Mélenchon για την «απαράδεκτη» στάση του να μην χαρακτηρίζει τη Χαμάς ως τρομοκρατική ομάδα, η Le Pen δέχτηκε πολλά χειροκροτήματα από τους βουλευτές της παραδοσιακής δεξιάς και του κέντρου.

Καθώς ετοιμάζεται να θέσει υποψηφιότητα για τέταρτη φορά για την προεδρία το 2027, το αντιμεταναστευτικό κόμμα της υπόσχεται να προστατεύσει τους Γάλλους Εβραίους από αυτό που αποκαλεί τον μεγαλύτερο κίνδυνο: τον Ισλαμισμό. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο πρόεδρος του κόμματός της Jordan Bardella δήλωσε στο γαλλικό ραδιόφωνο ότι «για πολλούς Γάλλους Εβραίους, ο Εθνικός Συναγερμός αποτελεί ασπίδα ενάντια στην ισλαμιστική ιδεολογία».

Η υποστήριξη της Le Pen στο Ισραήλ έχει θεωρηθεί από ορισμένους σχολιαστές ότι εξυπηρετεί συγκεκριμένες πολιτικές σκοπιμότητες με έναν οπουρτινιστικό τρόπο. Στο πλαίσιο αυτό η Le Pen προσπαθεί εδώ και καιρό να «κανονικοποιήσει» το κόμμα της και να το απομακρύνει από το έξαλλο, αντισημιτικό παρελθόν του, το οποίο θεωρήθηκε τροχοπέδη στις νέες πολιτικές φιλοδοξίες του κόμματος. Ενδεικτικά το 2015 η Le Pen έδιωξε τον πατέρα της και ιδρυτή του κόμματος Jean-Marie Le Pe όταν επανέλαβε τα σχόλιά του άρνησης του Ολοκαυτώματος, ενώ αργότερα άλλαξε το όνομα του κόμματος από Εθνικό Μέτωπο σε Εθνικό Συναγερμό.

Από τη πλευρά του ο Jean-Yves Camus, διευθυντής του Παρατηρητηρίου Ριζοσπαστικής Πολιτικής στο ίδρυμα Jean-Jaurès στο Παρίσι, εκτίμησε ότι η βαρβαρότητα των πρόσφατων παγκόσμιων γεγονότων εξυπηρετούσε την προσπάθεια αυτή αλλαγής του προφίλ της Le Pen, καθώς της έδωσε τη δυνατότητα να τοποθετηθεί ενάντια στην αριστερά του Mélenchon και να φλερτάρει μια νέα γενιά ψηφοφόρων. «Το παρελθόν του πατέρα της γίνεται ολοένα και πιο μακρινό», υπογράμμισε ο Camus.

«Ο Jean-Marie Le Pen, γεννημένος στα τέλη της δεκαετίας του 1920, είναι τώρα 95. Σήμερα, οι ψηφοφόροι ηλικίας 18 έως 24 ετών –η πληθυσμιακή ομάδα εκείνη στην οποία ο Εθνικός Συναγερμός σημειώνει τις καλύτερες επιδόσεις του, δεν γνώρισαν ποτέ την εποχή του Jean-Marie Le Pen», εξηγεί. Το πρόβλημα για τον Jean-Yves Camus είναι ότι η Le Pen δεν μπορεί ποτέ να απαλλαγεί από το παρελθόν, το οποίο έχει πλέον γραφτεί από ιστορικούς και πολιτικούς επιστήμονες. Το Εθνικό Μέτωπο, στην αρχή του, ήταν ένα ακροδεξιό κόμμα που είχε στις τάξεις του ανθρώπους νεοφασίστες, νεοναζί, αρνητές και αντισημίτες. Αυτό είναι κάτι που δεν μπορεί ποτέ να το σβήσει. «Αλλά σε αντίθεση με ένα κόμμα όπως το Βρετανικό Εθνικό Κόμμα της Βρετανίας, το οποίο παρέμεινε ακραίο και ποτέ δεν ήξερε πώς να γίνει πολιτικό κόμμα, ο Εθνικός Συναγερμός της Le Pen είναι εδώ και πολύ καιρό ένα κόμμα που δεν βρίσκεται πλέον στο περιθώριο», προσθέτει.

Με τη σειρά της η Cécile Alduy, καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Stanford και ειδικός στο κόμμα της Le Pen υπενθυμίζει ότι η Le Pen είναι κατά της κατάπαυσης του πυρός, δεν φαίνεται να υποστηρίζει έναν ανθρωπιστικό διάδρομο και [οι βουλευτές] της έχουν αποκαλέσει τα παλαιστίνια θύματα «παράπλευρη ζημιά» απαραίτητη για την πλήρη εξάλειψη της Χαμάς. Σύμφωνα με την Alduy, αυτό σηματοδοτεί ξεκάθαρα την επιθυμία να αντιπαρατεθεί η απόλυτη υποστήριξη του Εθνικού Συναγερμού στο Ισραήλ ενάντια στους ισλαμιστές, [και] ενάντια στη διφορούμενη θέση ορισμένων στην άκρα αριστερά και σίγουρα εντάσσεται στις προσπάθειες να παρουσιάσει τον Εθνικό Συναγερμό ως ένα «κανονικό» κόμμα.