«Οτι θες κάμε, να με δείρεις, να με σφάξεις, εγώ δεν αρνιέμαι τον Χριστό, δεν τουρκεύω»... Η συγκλονιστική ιστορία Αγίου Αγγελή από την Κωνσταντινούπολη!

Για τους Νεομάρτυρες, που είναι οι Άγιοι που θυσιάστηκαν στα χρόνια της τουρκοκρατίας, είπαμε κι άλλοτε, και λέμε και τώρα τόσα μόνο. Ο...

Για τους Νεομάρτυρες, που είναι οι Άγιοι που θυσιάστηκαν στα χρόνια της τουρκοκρατίας, είπαμε κι άλλοτε, και λέμε και τώρα τόσα μόνο. Οι Νεομάρτυρες είναι οι πιο κοντά σ’ εμάς άγιοι της εκκλησίας, που το μαρτύριό τους μας πείθει ότι πραγματικά η εκκλησία και παλιά και τώρα είναι Εκκλησία Μαρτύρων.

Ο άγιος Νεομάρτυρας Αγγελής ήταν χρυσοχόος στην Κωνσταντινούπολη στα 1680, και ζούσε όμορφα και καλά με την γυναίκα του και τα έξη παιδιά τους. Την εορτή της Παναγίας στις 23 Αυγούστου ο άγιος Αγγελής, με άλλους χριστιανούς και με μουσουλμάνους μαζί, πήγαν στο χωριό Άγιος Στέφανος, έξω από την Κωνσταντινούπολη, να διασκεδάσουν. Εκεί που διασκέδαζαν, αρχίσανε να αλλάζουν τις σκούφιες τους και να γελάνε. Πήρε λοιπόν ο Αγγελής και φόρεσε ένα άσπρο τούρκικο σαρίκι. Αυτό ήταν αρκετό κι από δω αρχίζει η περιπέτεια και το δράμα του Αγίου. Πρέπει όμως πρώτα να πούμε πως αυτοί οι μουσουλμάνοι, με τους οποίους διασκέδαζε ο Αγγελής, ήταν πρώτα χριστιανοί, που αρνήθηκαν την πίστη τους κι έγιναν Τούρκοι.

Την άλλη μέρα, όταν οι Τούρκοι φίλοι του είδαν στην αγορά τον Αγγελή να φοράη τη ρωμαϊκή σκούφια του, αρχίσανε να τον ρωτάνε˙ «Πώς λοιπόν φοράς ρωμαϊκή σκούφια; Εσύ δεν είπες χθές πως θέλεις να γίνης τούρκος;». Ο άγιος Αγγελής, παρ’ όλο που νόμισε πως αυτοί αστειεύονταν, άρχισε να αρνιέται πως είπε τέτοιο πράγμα. Εκείνοι όμως επέμεναν κι έλεγαν πως έκαμε και ομολογία, κι όταν είδαν πως ο άγιος Αγγελής διαμαρτυρότανε και βεβαίωνε πως ήταν χριστιανός, τον πήραν λοιπόν και τον πήγαν στον κριτή. Αλλά και στον κριτή ο άγιος Αγγελής βεβαίωνε πως σαν χριστιανός φορούσε τη ρωμαϊκή σκούφια και πως ποτέ δεν σκέφτηκε και δεν είπε πως θέλει να γίνη Τούρκος ή πως έδωκε τάχα τέτοια ομολογία.

Τότε ο κριτής έστειλε τον άγιο Αγγελή στο βεζίρη, σε ανώτερο δηλαδή κριτή. Ο βεζίρης, όταν είδε τον άγιο Αγγελή, έξυπνο και νοικοκυρεμένο άνθρωπο, άρχισε να τον καλοπιάνει και να του τάζει πολλά, φτάνει μόνο να έλεγε πως γίνεται τούρκος. Μα ο άγιος Αγγελής του είπε καθαρά και ξάστερα˙ «Εγώ γεννήθηκα χριστιανός, κι αν είναι να πεθάνω, χριστιανός πεθαίνω˙ όσα και να μου τάξεις, δεν αρνιέμαι τον Χριστό». Ο βεζίρης οργίστηκε κι άρχισε τότε να φοβερίζει τον άγιο Αγγελή, που με περισσότερη τώρα γενναιότητα του έλεγε˙ «Ότι θέλεις κάμε˙ να με δείρεις, να με σφάξεις, να με ρίξεις στη φωτιά και στα θηρία, εγώ δεν αρνιέμαι το Χριστό και δεν τουρκεύω». Τότε ο κριτής πρόσταξε κι έριξαν τον άγιο Αγγελή στη φυλακή.

Εκεί στη φυλακή συνεχίστηκε το μαρτύριο του αγίου Αγγελή. Κι ήταν τώρα πιο σκληρό, γιατί τον βασάνιζαν άνθρωποι δικοί του. Πήγε πρώτα στη φυλακή ένας γείτονάς του Μπέης και του είπε˙ «Φίλε μου, γιατί πας να πεθάνεις άδικα; Πες πως είσαι τούρκος και θα σ’ αφήσουν ελεύθερο. Μάζεψε ύστερα τα καλά σου, πάρε τη γυναίκα σου και τα παιδιά σου και φεύγα σε ξένο τόπο». Τέτοια κι άλλα έλεγε ο Μπέης κι ο άγιος Αγγελής είπε˙ «Να μη γίνει ποτέ και στα ψέματα ακόμα να αρνηθώ το Χριστό μου». Πήγε ύστερα η γυναίκα του, και με φωνές και κλάματα του έλεγε να λυπηθεί τα παιδιά του και να τουρκέψη. Μα ο άγιος Αγγελής όχι μόνο στάθηκε αλύγιστος, μα και στη γυναίκα του έδωσε να καταλάβει πώς να πεθάνει κανείς για το Χριστό είναι τιμή και δόξα.
Την άλλη μέρα ο βεζίρης θέλησε πάλι να ανακρίνει τον άγιο Αγγελή, κι όταν είδε πως εκείνος έμενε αμετακίνητος στην πίστη του, έβγαλε απόφαση να αποκεφαλιστεί. Πρώτη Σεπτεμβρίου λοιπόν στα 1680 ο άγιος Αγγελής με το αίμα του σφράγισε την πίστη του στον Ιησού Χριστό και πήρε τη θέση του στη χορεία των αγίων Νεομαρτύρων της Εκκλησίας. Οι χριστιανοί αγόρασαν το σώμα του Νεομάρτυρα και το έθαψαν στην νήσο Πρώτη της Προποντίδας. Στον άγιο νεομάρτυρα Αγγελή, όπως και σε πολλούς άλλους αγίους, εκπληρώθηκαν τα λόγια του Χριστού, ότι χαρά σ’ εκείνους που θα κατηγορηθούν ψέματα και θα διωχθούν για μένα˙ «Μακάριοί εστε όταν ονειδίσωσιν υμάς και διώξωσι και είπωσι παν πονηρόν ρήμα ψευδόμενοι, ένεκεν εμού». Αμήν.

Από το βιβλίο:
ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ
ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ Λ. ΨΑΡΙΑΝΟΥ
ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΣΕΡΒΙΩΝ ΚΑΙ ΚΟΖΑΝΗΣ

ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΜΨΥΧΟΙ
(Εξαπλά β’)
ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΑΓΙΟΛΟΓΙΚΑ


http://www.orp.gr/?p=2361