Δημοσίευμα στους New York Times επισημαίνει ότι ο Βλαντίμιρ Πούτιν είναι έτοιμος να τερματίσει τον πόλεμο κατά μήκος της τρέχουσας γραμμή...
Δημοσίευμα στους New York Times επισημαίνει ότι ο Βλαντίμιρ Πούτιν είναι έτοιμος να τερματίσει τον πόλεμο κατά μήκος της τρέχουσας γραμμής του μετώπου, που αλήθεια, έρχεται σε έντονη αντίθεση, τόσο με φόντο τις πρόσφατες μαχητικές θέσεις από το Κρεμλίνο, όσο και με την κύρια γραμμή δηλώσεων δυτικών προσωπικοτήτων και μέσων ενημέρωσης, γράφει ουκρανική ειδησεογραφική ιστοσελίδα.
Οι τελευταίοι (οι της Δύσης) λένε κάθε μέρα ότι ο Πούτιν δεν είναι έτοιμος να συμφωνήσει σε οποιαδήποτε εκεχειρία και, νιώθοντας τη δύναμή του, θα «σπρώξει μέχρι το τέλος» – μέχρι την «τελική νίκη» επί της Ουκρανίας και στη συνέχεια θα επιτεθεί στις χώρες του ΝΑΤΟ.
Ωστόσο, τίθεται το ερώτημα, πόσο πιθανό είναι το σενάριο που περιγράφεται στους New York Times σχετικά με την ετοιμότητα του Κρεμλίνου για εκεχειρία, ακόμη και πριν από τις ρωσικές προεδρικές εκλογές τον Μάρτιο του επόμενου έτους;
Η πρωτοβουλία είναι στην Ουκρανία και τις δυτικές χώρες
Ας ξεκινήσουμε με το γεγονός ότι το πρωταρχικό ερώτημα εδώ είναι ένα άλλο: είναι η Ουκρανία και οι δυτικοί σύμμαχοί της έτοιμοι καταρχήν να συμφωνήσουν σε μια εκεχειρία στην πρώτη γραμμή με την καθήλωση των ρωσικών κερδών;
Γιατί προς το παρόν η επίσημη θέση παραμένει αμετάβλητη: καμία ειρήνη, καμία διαπραγμάτευση μέχρι την αποχώρηση των ρωσικών στρατευμάτων στη γραμμή του 1991. Και προτού αλλάξει, φυσικά, μια εκεχειρία είναι αδύνατη, ανεξάρτητα από το τι πραγματικά θέλει (ή δεν θέλει) ο Πούτιν.
Από τη μια ακούγονται όλο και πιο συχνά φωνές ότι η άμεση εκεχειρία είναι το σωστό. Στη Δύση, πολλοί πολιτικοί το λένε αυτό, και όχι μόνο ο Βίκτορ Όρμπαν και ο Ρόμπερτ Φίκο. Δυτικά μέσα ενημέρωσης και ειδικοί γράφουν για αυτό το σενάριο ως το πιο πιθανό.
Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, ο αριθμός των υποστηρικτών αυτής της επιλογής στην Ουκρανία αυξάνεται επίσης με φόντο τις ανεκπλήρωτες ελπίδες της κοινωνίας για μια γρήγορη νίκη, τον φόβο ενός μακροχρόνιου πολέμου με ασαφείς προοπτικές και την πλήρη επιστράτευση.
Από την άλλη πλευρά, δεν υπάρχουν ακόμη σημάδια ότι η θέση του Κιέβου έχει αλλάξει. Ο Βολοντίμιρ Ζελένσκι είπε πρόσφατα ότι οι διαπραγματεύσεις δεν συζητιούνται τώρα.
Από τις κορυφαίες δυτικές χώρες – ΗΠΑ, Γερμανία και Γαλλία – υπάρχουν κάπως πιο αντιφατικά μηνύματα.
Κανείς δεν ζητά ευθέως διαπραγματεύσεις. Αντίθετα, όλοι μιλούν για την ανάγκη προετοιμασίας για έναν μακρύ και δύσκολο πόλεμο, αλλά ήδη ακούγονται σημειώσεις ότι το τέλος του πολέμου στην τρέχουσα γραμμή του μετώπου θα είναι νίκη για την Ουκρανία, όχι μια ήττα, και υπενθυμίζεται η εμπειρία του Φινλανδικού πολέμου του 1939 -1940, όταν η Φινλανδία, αν και έχασε μέρος της επικράτειάς της, διατήρησε την κρατική της ιδιότητα.
Οι δυτικές χώρες είναι οι ρυθμιστές της κατάστασης του πολέμου
Ένας δείκτης της πραγματικής θέσης της Δύσης θα είναι ο τρόπος με τον οποίο θα επιλυθεί η κατάσταση με την κατανομή της βοήθειας των ΗΠΑ και της ΕΕ κατά τους μήνες Ιανουάριο-Φεβρουάριο.
Εάν συνεχιστούν οι καθυστερήσεις ή μειωθεί απότομα, αυτό μπορεί να είναι απόδειξη ότι οι δυτικοί σύμμαχοι βάζουν την Ουκρανία ενώπιον της ανάγκης έναρξης διαπραγματεύσεων για μια εκεχειρία με τη Ρωσική Ομοσπονδία.
Και αν αλλάξει η θέση της Ουκρανίας και της Δύσης και συμφωνήσουν σε μια εκεχειρία κατά μήκος της πρώτης γραμμής, τότε θα προκύψει πραγματικά το ερώτημα εάν ο Πούτιν είναι έτοιμος για αυτό.
Οι ρωσικές εκλογές
Εν ολίγοις, κίνδυνοι λόγω ενός μακροχρόνιου πολέμου φθοράς υπάρχουν και για τη Ρωσική Ομοσπονδία, και μάλιστα σοβαροί.
Και μια εκεχειρία κατά μήκος της τρέχουσας γραμμής του μετώπου θα επιτρέψει στη Ρωσία να καταγράψει τα σημερινά της κέρδη, τα οποία στην πραγματικότητα θα γίνουν στρατιωτική νίκη για τη Μόσχα.
Και έτσι ακριβώς θα παρουσιάσει την κατάσταση στους Ρώσους το Κρεμλίνο.
Επιπλέον, η πλειοψηφία θα συμφωνήσει απολύτως με αυτό (και αν αυτό συμβεί πριν από τις εκλογές, το αποτέλεσμα θα είναι ισχυρότερο).
Οι ρωσικές προϋποθέσεις για εκεχειρία
Αλλά γενικά, η απάντηση στο παραπάνω ερώτημα εξαρτάται από δύο σημεία.
Το πρώτο είναι η εκτίμηση του Πούτιν για τη στρατιωτική κατάσταση. Αν πιστεύει ότι μπορεί να νικήσει την Ουκρανία στο πεδίο της μάχης στο άμεσο μέλλον, τότε, προφανώς, δεν θα συμφωνήσει σε εκεχειρία.
Αν πιστεύει ότι ο πόλεμος θα συνεχιστεί πολύ και σκληρά, τότε η πιθανότητα να είναι έτοιμος να στερεωθεί στην πρώτη γραμμή είναι πολύ μεγαλύτερη.
Το δεύτερο είναι το κίνητρο του Πούτιν.
Τι τον παρακινεί σχετικά με την Ουκρανία; Είναι ένας ιδεολογικός φανατικός στόχος του οποίου είναι η ρωσική σημαία πάνω από τη «μητέρα των ρωσικών πόλεων» και «η επιστροφή των εδαφών της ιστορικής Ρωσίας»;
Είναι η Ουκρανία μια «μόδα» γι ‘αυτόν, στην οποία είναι εντελώς ψυχολογικά προσηλωμένος;
Ή μήπως είναι πρωτίστως ένας γεωπολιτικός παίκτης, του οποίου οι αρχικοί υπολογισμοί σχετικά με μια γρήγορη νίκη στην Ουκρανία δεν έγιναν πραγματικότητα και ως εκ τούτου τώρα επιδιώκει να «κλειδώσει τα κέρδη»;
Επιπλέον, δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι σε περίπτωση μακροχρόνιου πολέμου θα μπορέσει να πετύχει περισσότερα από όσα έχει ήδη, και αν το καταφέρει (για παράδειγμα, ακόμη και ολοκληρωτικά κατακτήσει την Ουκρανία), τότε το τίμημα αυτής της νίκης θα είναι απαγορευτικά υψηλό : Ο Πούτιν θα καταστρέψει μια χώρα ολοσχερώς από τον πόλεμο, με, για να το θέσουμε ήπια, έναν άπιστο πληθυσμό, που θα γίνει τεράστιο βάρος για τη Ρωσική Ομοσπονδία, που θα εμποδίσει την ανάπτυξη της χώρας για δεκαετίες.
Ωστόσο, όλα αυτά εξακολουθούν να αποτελούν θεωρητικό συλλογισμό.
Κανείς, επαναλαμβάνουμε, δεν προσφέρει στον Πούτιν ανακωχή, και ως εκ τούτου προετοιμάζεται για έναν μακρύ πόλεμο, ελπίζοντας ότι οι μεγάλες απώλειες και τα προβλήματα στις σχέσεις με τους δυτικούς συμμάχους θα γυρίσουν τελικά την κατάσταση υπέρ της Ρωσικής Ομοσπονδίας και η Ουκρανία θα διαπραγματευτεί, αλλά με πολύ χειρότερους όρους από ό,τι θα μπορούσε να είναι τώρα, καταλήγει η ουκρανική strana.
—
The Hellenic Information Team
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.