Μιχαήλ (Μάκης) Γεωργάλλας, 6/11/1936 – 31/12/1956 Φοιτούσε ακόμη στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, όταν πρωτοστατούσε σε μαχητικές διαδηλώσεις κατά τ...
Μιχαήλ (Μάκης) Γεωργάλλας, 6/11/1936 – 31/12/1956
Φοιτούσε ακόμη στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, όταν πρωτοστατούσε σε μαχητικές διαδηλώσεις κατά των αποικιοκρατών.
Δεν μπορούσε η ελληνική του ψυχή να δεχτεί πως η Κύπρος ήταν σκλαβωμένη.
Σε κάθε χριστιανική και εθνική κίνηση μέσα ήταν κι ο Μάκης.
Μα πώς μπορούσε να χωρέσει η ελεύθερη ψυχή του στις φυλακές εκείνες;
Με μεγάλη τόλμη πέτυχε να δραπετεύσει στις 13 Σεπτεμβρίου 1956 και να καταφύγει στα βουνά.
Αμέσως μετά, κατάφερε να ενωθεί με την ομάδα του Γρηγόρη Αυξεντίου, όπου παρέμεινε μέχρι το θάνατό του, τρεις μήνες αργότερα.
Ο Αρχηγός Γρίβας, χαρακτηρίζει τον Γεωργάλλα «γενναίο παλικάρι, αγνός και ενθουσιώδης αγωνιστής, όστις, μολονότι λαμπρού ήθους και εξαιρέτου επιδόσεως, απεβλήθη, ως μη ώφειλε, του Σχολείου, εις το οποίο εφοίτα, λόγω της ζωηρής συμμετοχής τους εις τας μαθητικάς πατριωτικάς εκδηλώσεις».
Η ομάδα του Αυξεντίου καταδιωκόταν από τους Άγγλους και μετακινείτο συνεχώς.
Το βράδυ της 30ης προς 31 Δεκεμβρίου 1956 βρισκόταν στο χωριό Ζωοπηγή της επαρχίας Λεμεσού, στο σπίτι του Μηνά Κωνσταντίνου.
Το πρωί της 30ης Δεκεμβρίου είχαν φτάσει στο χωριό Εγγλέζοι και διενήργησαν έρευνες άνευ αποτελέσματος.
Γύρω όμως στα μεσάνυχτα, κατέφθασε ιδιωτικό ταξί και σταμάτησε έξω από το σπίτι του Μηνά, 20 περίπου μέτρα από την κρύπτη των ανταρτών.
Οι επιβαίνοντες άρχισαν να χτυπούν τη θύρα του σπιτιού.
Ο Αυξεντίου, νομίζοντας ότι ήταν μαντατοφόροι της ΕΟΚΑ, έστειλε τον Μηνά να ανοίξει.
Ανοίγοντας βρέθηκε αντιμέτωπος με 5 πάνοπλα άτομα.
2 Τούρκους και 3 αργυρώνητους προδότες στην υπηρεσία των Άγγλων.
Αυτοί ήταν οι Ανδρέας Φοινιώτης, Τσούκας και Λιμνιάτης.
Κάποιος απ΄ αυτούς πλησίασε τον Μηνά και του είπε δήθεν εμπιστευτικά να ειδοποιήσει αμέσως τους αντάρτες που ήταν στο χωρίο να φύγουν, γιατί σε 10 λεπτά θα κατέφθανε στρατός.
Ο Μηνάς αντελήφθη το τέχνασμα και έτσι άρχισε να προσποιείται άγνοια.
Οι 5 πράκτορες των Άγγλων αφού κατάλαβαν ότι δεν ήταν δυνατόν να πετύχουν κάτι με το καλό, άρχισαν να απειλούν το Μηνά για να τους αποκαλύψει που βρίσκονταν όπλα και βόμβες.
Όταν άρχισαν να γίνονται πολύ απειλητικοί, ο Μηνάς, για να ειδοποιήσει την ομάδα των ανταρτών, που βρίσκονταν στην παρακείμενη οικία άρχισε να φωνάζει ζητώντας βοήθεια.
Ο Αυξεντίου, ο οποίος άκουσε τις φωνές, αποφάσισε να τον απαγκιστρώσει από τους πράκτορες των Άγγλων για να τον σώσει, γιατί ο Μηνάς Κωνσταντίνου ήταν άριστο στέλεχος της ΕΟΚΑ και επιπλέον, γνώριζε πολλά μυστικά της Οργάνωσης.
Έτσι ο Αυξεντίου και ο Γεωργάλλας, οπλισμένοι με Τόμιγκαν, προχώρησαν προς τους 5 πράκτορες και όταν έφτασαν σε απόσταση 15 μέτρων ήταν έτοιμοι να πυροβολήσουν.
Όμως, ο Μηνάς βρισκόταν στο βαλλιστικό πεδίο τους…
Περίμεναν λίγο να μετακινηθεί ο Μηνάς.
Οι πράκτορες των Άγγλων όμως, αντιλήφθηκαν τους 2 αντάρτες και όταν μετακινήθηκε ο Μηνάς, ακούστηκε μια ριπή και ο Γεωργάλλας έπεσε πληγωμένος βαριά.
Αυτός που πυροβόλησε ήταν ο Τούρκος.
Αμέσως ο Αυξεντίου ανταπέδωσε τα πυρά προς το μέρος που φάνηκε η λάμψη και το εχθρικό αυτόματο σίγησε, αφού είχε σκοτωθεί ο κάτοχός του.
Για μερικά λεπτά έγινε ανταλλαγή πυρών, αλλά οι πράκτορες των Εγγλέζων κατάφεραν να διαφύγουν μπαίνοντας στο ταξί.
Πριν πεθάνει, ο Αυξεντίου έτρεξε κι αγκάλιασε το Μάκη.
Ο νεαρός ήρωας κατάφερε να ψελλίσει: «Μάστρε μου πεθαίνω. Ζήτω η Ελλάς».
Βιαστικά, η ομάδα του Αυξεντίου έθαψε τον ήρωα στο νεκροταφείο του χωριού.
Ήταν ακόμη άγρια μεσάνυχτα, όταν έφεραν κρυφά τον ιερέα του χωριού να τελέσει την κηδεία.
Η αντάρτικη ομάδα που αποτελείτο από 6 άτομα ετοιμαζόταν τώρα να φύγει από το χωριό, γιατί αναμενόταν η άφιξη ισχυρής δύναμης Εγγλέζικων στρατευμάτων.
Έπρεπε τα παλικάρια να φύγουν προτού έλθουν βρετανικές ενισχύσεις.
Μέσα στο σκοτάδι εξαφανίστηκαν οι αντάρτες στη βουνοκορφή Παπούτσα.
Λίγο αργότερα αγγλικές δυνάμεις έφτασαν στο χωριό. Βρήκαν μόνο το νιόσκαφτο τάφο του νεαρού ήρωα με το άψυχο κορμί του να κείται σ’ αυτόν.
Στην άκρη του χωριού Ζωοπηγή, κοντά στο γεφύρι του κύριου δρόμου, εκεί που ξεψύχησε ο Μάκης Γεωργάλλας, ένα μνημείο στέκεται σήμερα για να θυμίζει σε όλους μας τη θυσία του ήρωα.
Όταν κάποια μέρα περάσεις από εκεί, αγαπητέ αναγνώστη, κάνε μια σύντομη στάση και κατέβα από το αυτοκίνητο.
Κοίταξε το μνημείο και βάλε το σταυρό σου. Ιερός είναι ο τόπος εκείνος και κάθε τόπος όπου έδωσαν τη ζωή τους οι νέοι της Κύπρου.
Νέοι, με ψυχή από καθαρό ατόφιο Ελληνικό χρυσάφι!
Νέοι, που τις γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς βρίσκονταν αγκαλιά με τα όπλα τους, αντί με τους συγγενείς.
Νέοι, με ιδανικά και με ακλόνητη πίστη στην Ελλάδα και στην Ένωση.
Δόξα και Τιμή στους αγωνιστές της ΕΟΚΑ.
Δόξα και τιμή στους αθάνατους ήρωές μας!
apoellas.com
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.