Σαν σήμερα 28 Ιανουαρίου το διαστημικό λεωφορείο «Τσάλεντζερ» εκρήγνυται 73 δευτερόλεπτα μετά την απογείωσή του

    Το ημερολόγιο έδειχνε 28 Ιανουαρίου του 1986. Θα μπορούσε να είναι μία μέρα χαράς για τους Αμερικανούς όμως η εκτόξευση του Τσάλεντζερ δ...

   

Το ημερολόγιο έδειχνε 28 Ιανουαρίου του 1986. Θα μπορούσε να είναι μία μέρα χαράς για τους Αμερικανούς όμως η εκτόξευση του Τσάλεντζερ δεν ήταν επιτυχημένη. Το διαστημικό λεωφορείο Τσάλεντζερ διαλύθηκε 73 δευτερόλεπτα μετά την εκτόξευσή του, με συνέπεια το θάνατο του επταμελούς πληρώματός του, ενώ στην αποστολή συμπεριλαμβανόταν για πρώτη φορά ένας πολίτης, μία δασκάλα.

Η καταστροφή του διαστημόπλοιου, που τσαλάκωσε το γόητρο της NASA, έγινε πάνω από το Ακρωτήριο Κανάβεραλ της Φλόριντα, ενώ προκλήθηκε από αποκόλληση σε δακτύλιο σφραγίσματος (O-ring) στη δεξιά δεξαμενή. Ήταν η δέκατη αποστολή του Τσάλεντζερ και η 25η αποστολή του προγράμματος των Διαστημικών Λεωφορείων των ΗΠΑ.

Η αιτία οδήγησε στην καταστροφή του Τσάλεντζερ εξακριβώθηκε όταν περισυλλέχτηκαν τα συντρίμμια του.

Συγκεκριμένα, όταν το λεωφορείο ήταν σε ύψος 15 χιλιομέτρων / 48.000 ποδιών, σημειώθηκε αποκόλληση σε δακτύλιο σφραγίσματος (O-ring) στους αγωγούς στερεών καυσίμων, η οποία προκάλεσε ρήγμα στον δεξιό πύραυλο καυσίμων, επιτρέποντας θερμό αέριο υπό πίεση από το εσωτερικό του κινητήρα του πυραύλου να διαρρεύσει έξω. Η διαρροή έσπασε την πρόσδεση που συνέδεε τον πύραυλο με την Εξωτερική Δεξαμενή Καυσίμων, με αποτέλεσμα την αποκόλλησή τους.

Μετά από μία ανεξέλεγκτη τροχιά λίγων δευτερολέπτων, το Λεωφορείο καταστράφηκε από δυνάμεις αεροδυναμικής αντίστασης που αρχικά έφτασαν στα 12 έως 20 g, ενώ το όριο αντοχής του ήταν τα 5 g.

Η καμπίνα των αστροναυτών ήταν από ενισχυμένο αλουμίνιο και με σαφώς μεγαλύτερη αντοχή, και συνέχισε προσωρινά την ανοδική της πορεία, ενώ στα 2 δευτερόλεπτα μετά τη διάλυση, οι δυνάμεις στην καμπίνα έπεσαν κάτω από τα 4 g, ενώ η άνοδος συνεχιζόταν. 25 δευτερόλεπτα μετά τη διάλυση, η καμπίνα των αστροναυτών έφτασε σε μέγιστο ύψος 20 χιλιόμετρα / 65.000 πόδια και στη συνέχεια άρχισε ελεύθερη πτώση. Στα δευτερόλεπτα αυτά, πριν φτάσει το μέγιστο ύψος, θεωρείται επίσημα ότι το πλήρωμα είχε μάλλον χάσει τις αισθήσεις του, λόγω εκρηκτικής αποσυμπίεσης από τις δομικές ζημιές στο σκάφος.

Τελικά, 2 λεπτά και 45 δευτερόλεπτα μετά τη διάλυση, η καμπίνα έπεσε στον ωκεανό, λίγο πιο έξω από τις ακτές της κεντρικής Φλόριντα, όπως συνέβη και με όλα τα συντρίμμια του Τσάλεντζερ. Όλα τα πτώματα ανασύρθηκαν από την καμπίνα. Το ίδιο συνέβη και με τα συντρίμμια που ήταν απαραίτητα για την έρευνα που ακολούθησε.