Το φύλο αντιπροσωπεύει μια σταθερή, βιολογική ιδιότητα και όχι ένα «ρόλο»

  Νικήτας Αλιμπράντης καθηγητής κοινωνιολογίας στο ΔΠΘ ..... Η συμβίωση δυο ανθρώπων του ιδίου γένους, καλύπτεται νομικά από το σύμφωνο συμ...

 

Νικήτας Αλιμπράντης καθηγητής κοινωνιολογίας στο ΔΠΘ

.....

Η συμβίωση δυο ανθρώπων του ιδίου γένους, καλύπτεται νομικά από το σύμφωνο συμβίωσης, που χορηγεί στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια τα ίδια δικαιώματα με αυτά του γάμου, με δύο εξαιρέσεις: το δικαίωμα ληξιαρχικής προσθήκης του επωνύμου του ενός συμβαλλόμενου μέρους στο επώνυμο του άλλου μέρους και το δικαίωμα υιοθεσίας. Βάσει του Ελληνικού Συντάγματος (άρθρο 21) αλλά και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ο γάμος προβλέφθηκε ρητά μόνο μεταξύ άνδρα και γυναίκας. 

Προκειμένου να γίνει λόγος για ανάγκη ίσης μεταχείρισης ή εξίσωσης μεταξύ ετερόφυλων και ομοφυλόφιλων ζευγαριών στο δικαίωμα του γάμου και της υιοθεσίας στην Ελλάδα, θα έπρεπε να προϋπάρχει νομικά μία αδικαιολόγητη ανισότητα, η οποία πρέπει να αποκατασταθεί. Ως φαίνεται πλέον στα ομόφυλα ζευγάρια δεν αρκεί η δια του νόμου ρύθμιση και επισημοποίηση των σχέσεων τους με το σύμφωνο συμβίωσης, αλλά επιδιώκουν και την «ευλογία» τους, διαφορετικά διατείνονται ότι τίθενται ζητήματα δυσμενών διακρίσεων! Προσπαθούν να μας επιβάλλουν ότι ο διαχωρισμός με βάση το φύλο αντιμετωπίζεται ως κοινωνικά κατασκευασμένος και όχι ως βιολογικά προσδιορισμένος. . Το φύλο δηλαδή δεν αντιπροσωπεύει, σύμφωνα με τη θεωρητική αυτή προσέγγιση, μια σταθερή, βιολογική ιδιότητα, αλλά ένα «ρόλο».

Αυτή η εμμονή τους να μεταλλαχθεί ο τύπος της βιολογικής οικογένειας αγγίξει και ξεπερνά κάθε όριο προπαγάνδας Ο ομόφυλος γάμος, οδηγεί σε ομόφυλη γονεϊκότητα, στερώντας από τα παιδιά την έμφυτη ανάγκη τους, να έχουν πατέρα και μητέρα και κατ’ επέκταση απεμπολείται το αναφαίρετο δικαίωμά τους να μεγαλώνουν με άνδρα πατέρα και γυναίκα μητέρα, αντί υποκατάστατων λύσεων, με δύο μητέρες ή δύο πατέρες.

Ο παραλογισμός που αναπαράγεται καθημερινά από τα media και τα social media προσπαθεί να μας πείσει με ακραία προπαγάνδα ότι ο καθένας και η καθεμιά μπορούν να αποκαλούνται μπαμπάδες και μαμάδες. Ο μοδάτος νεοφιλελευθερισμός αγγίζει πλέον και την παραδοσιακή οικογένεια, σε μία εποχή ο γάμος δοκιμάζεται με τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα, σε μία υπό κρίση κοινωνία. Οι λέξεις πατέρας και μητέρα είναι ιερές. Πλήθος λογοτεχνικών κειμένων εξυμνούν τη σπουδαιότητα του ρόλου τους που είναι αποτυπωμένος βαθιά στο αρχέγονο DNA. Σε μία υγιή οικογένεια ο πατέρας και η μητέρα είναι ιερά πρότυπα για τα παιδιά, ο χαρακτήρας των οποίων διαμορφώνεται από τις διακριτές προσωπικότητές τους. Το παιδί χρειάζεται και τη μάνα και τον πατέρα. Ιδιαίτερα η έλλειψη της μάνας, αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό. Ο θηλασμός επίσης δημιουργεί έναν πολύ στενό σύνδεσμο μεταξύ μητέρας και παιδιού, ο οποίος προφανώς και λείπει από την πατρική σχέση. Τα παιδιά των ομοφυλόφιλων ζευγαριών θα μεγαλώνουν με μια τραυματική έλλειψη του αντίστοιχου φύλου. Κάποια δεν θα έχουν νιώσει τη στοργή της μάνα τους και κάποια δεν θα έχουν τον πατέρα τους.

Εύλογα ερωτήματα

Σε μία χρονική στιγμή η χώρα μας αντιμετωπίζει οξύτατα προβλήματα, όπως η υπογεννητικότητα, η τουρκική απειλή, η έκρηξη της εγκληματικότητας, η ακρίβεια που εξανεμίζει το οικογενειακό εισόδημα, ο Πρωθυπουργός προχωράει μόνος σε ένα νομοθέτημα μη έχοντας την σύμφωνη γνώμη ούτε των υπουργών του, ούτε της κοινοβουλευτικής του ομάδας, με μία εμμονή που ξενίζει αγνοώντας και τη θέληση της πλειοψηφία της κοινωνίας.

Θα θέλαμε στο σημείο αυτό να θέσουμε ένα ερώτημα, σε όλους αυτούς που υπερθεματίζουν του νομοθετήματος. Αναρωτήθηκε άραγε κανείς, αν θα ήθελε να έχει μεγαλώσει είτε από δύο μάνες, είτε από δύο πατέρες. ή να έχει γεννηθεί από μία παρένθετη μητέρα, δηλαδή από μία γυναίκα, που πληρώνεται για να γεννήσει ένα παιδί. Θα ήθελε κανείς να του συμβεί κάτι τέτοιο;. Ας σκεφθούμε ένα παιδί, που κάποια στιγμή θα συνειδητοποιήσει ότι κυοφορήθηκε από κάποια γυναίκα που το γέννησε και πληρώθηκε γι’ αυτό. Αναλογίζεται κανείς τα συναισθήματα αυτού του παιδιού; Ποιος θα πάρει την ευθύνη για τα δράματα που προφανώς θα προκύψουν. Οι αρχιτέκτονες του δικαιωματισμού καταστρατηγούν πρώτοι τα δικαιώματα των παιδιών, τα οποία αν ήταν ηλικιακά ώριμα να επιλέξουν πιθανώς να μην επιθυμούσαν να έχουν δύο γονείς του ιδίου φύλου. Η κατ’ αυτόν τον τρόπο υιοθεσία τέκνων, παραβλέπει το λεγόμενο «συμφέρον του παιδιού». Του επιβάλλεται ένα οικογενειακό περιβάλλον το οποίο ενδεχομένως δεν θα ήθελε να βιώσει Το παιδί δικαιούται να ζει σε μία οικογένεια που αποτελείται από την «τροφό μητέρα» και από πατέρα που εξασφαλίζει προστασία-ασφάλεια, ‘όπως έχει ορίσει η φύση μας. Αυτά τα πρότυπα, θα βοηθήσουν το παιδί να γνωρίσει τους ρόλους των δύο φύλων, γεγονός που θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην ζωή του.

.Δεν ισχυριζόμασθε ότι όλες οι παραδοσιακές οικογένειες είναι ιδανικές. Αυτό όμως δεν απαξιώνει την παραδοσιακή οικογένεια και την ιερή έννοια του πατέρα και της μάνας. Οι αιτιάσεις των δικαιωματιστών είναι προφάσεις εν αμαρτίες, προβάλλουν υποθετικά σενάρια επιδιώκοντας να πλήξουν την αποκαλούμενη «πυρηνική» οικογένεια. Το αν ένα παιδί έμεινε ορφανό ή χώρισαν οι γονείς του και μεγαλώνει με τον πατέρα ή την μητέρα του ή έχει υποστεί οποιαδήποτε είδους ενδοεικογενειακή βία, δεν απαξιώνει ούτε ακυρώνει τη σημασία της παραδοσιακής οικογένειας. Όλες αυτές οι ανορθολογικές θεωρίες έχουν ένα στόχο τη στρέβλωση της πραγματικότητας.

Καταληκτικά να αναφέρουμε, ότι η ευθύνη των βουλευτών είναι τεράστια, στην απόφασή τους δεν χωρά ο ισαποστακισμός και η αποφυγή καθαρών θέσεων. Η αγάπη και η αγωνία για το μέλλον αυτού του τόπου δεν μπαίνει σε κομματικά πλαίσια. Η ψήφιση του νομοθετήματος θα επηρεάσει την μελλοντική κοινωνία και τις επόμενες γενιές. Δυστυχώς, αυτό που διαφαίνεται είναι ότι μετά από τις Πρέσπες της Μακεδονίας θα πάμε στις Πρέσπες του Αιγαίου και της Οικογένειας…