Άορ: Το μυκηναϊκό ξίφος, ο αχώριστος σύντροφος του Αχαιού πολεμιστή

Οι Έλληνες σε όλες την ιστορική τους πορεία έχουν αποδειχθεί λαμπροί πολεμιστές. Οι Μυκηναίοι πρόγονοι όχι μόνο δεν θα μπορούσαν να αποτελ...

Οι Έλληνες σε όλες την ιστορική τους πορεία έχουν αποδειχθεί λαμπροί πολεμιστές. Οι Μυκηναίοι πρόγονοι όχι μόνο δεν θα μπορούσαν να αποτελούν εξαίρεση, αλλά ήταν αυτοί που έθεσαν το ηρωικό ιδεώδες που τόσες γενεές Ελλήνων εξέθρεψε. Ο Αλέξανδρος, ο Μακρυγιάννης, ο Κολοκοτρώνης και τόσες άλλες ηγετικές φυσιογνωμίες της ελληνικής ιστορίας ήταν βαθύτατα διαποτισμένοι από τα ηρωικά νάματα των Αχαιών ηρώων, όπως ο τυφλός ποιητής τα τραγούδησε.




Αχώριστοι σύντροφοι των Μυκηναίων ηρώων ήταν τα όπλα τους.

Αυτά τους συνόδευαν κατά τη διάρκεια του βίου τους, αυτά τους συνόδευαν και στα μνημούρια τους. Και ευτυχώς, γιατί έτσι έφτασαν ως τις μέρες μας, συντηρημένα στην αγκαλιά της ελληνικής γης για αιώνες, δίδοντας μας εξαιρετικές πληροφορίες για τους κατόχους τους.

Το σπαθί ανέκαθεν αποτελούσε την προέκταση του εαυτού του πολεμιστή. Αντανακλούσε την υπερηφάνεια του. Ήταν συνώνυμο της επιδεξιότητας του. Στην Ελλάδα τα σπαθιά αναπτύχθηκαν από νωρίς, από τα βάθη της ιστορίας. Από τους μινωικούς τουλάχιστον χρόνους, το βασικό τους σχήμα έμεινε απαράλλαχτο, παρά τις όποιες κατά καιρούς μορφολογικές διαφορές τους.

Εξαιρώντας τα εγχειρίδια, τα σπαθιά της μυκηναϊκής περιόδου μπορούν να κατηγοριοποιηθούν σε δύο βασικές κατηγορίες,αναλόγως του μήκους τους. Τα μακριά σπαθιά είχαν μήκος που κυμαινόταν από 60 εκατοστά ως ένα σχεδόν μέτρο, ενώ το μήκος των μικρότερων κυμαινόταν μεταξύ 50 και 70 εκατοστών. Τα μακριά σπαθιά είχαν λογχόσχημη κόψη και ήταν ικανά να καταφέρουν τόσο θλαστικά , όσο και νυκτικά πλήγματα. Το μεγάλο τους μέγεθος αποτελεί ένα δυσεξήγητο πρόβλημα για τους ερευνητές. Διαβάστε την συνέχεια στο history-point.gr