Με μία γρήγορη ματιά στον παγκόσμιο χάρτη και τις εστίες συγκρούσεων επιβεβαιώνεται ότι η Τουρκία και η Αμερική δεν συμφωνούν πουθενά

   Το έχουμε σημειώσει πολλές φορές και γινόμαστε κουραστικοί. Αλλά, αξίζει να το επαναλάβουμε διότι πρόκειται περί μίας δυσάρεστης πραγματ...

  

Το έχουμε σημειώσει πολλές φορές και γινόμαστε κουραστικοί. Αλλά, αξίζει να το επαναλάβουμε διότι πρόκειται περί μίας δυσάρεστης πραγματικότητας.

Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ Hellas Journal, Ουάσιγκτον

Ο τρόπος με τον οποίο αντιμετωπίζει η Αμερική την Τουρκία είναι ιδιαίτερα προβληματικός, αν και στις ιδιωτικές συζητήσεις οι Αμερικανοί αξιωματούχοι παραδέχονται ότι οι σχέσεις κυριαρχούνται πλέον από δυσκολίες, μερικές εκ των οποίων είναι αξεπέραστες.

Ο Ταγίπ Ερντογάν είναι ένας προβλέψιμος ηγέτης. Στα πλείστα των ζητημάτων στο τέλος υποχωρεί διότι βλέπει ότι δεν τον παίρνει. Όμως, στα λεγόμενα σοβαρά, τραβά το σχοινί μέχρι το τέλος, αναγκάζοντας συνήθως τους Αμερικανούς, για να μην σπάσει η σχέση, να υποχωρούν. Αυτό συμβαίνει, αυτή είναι η αλήθεια…

Έχουμε αναλύσει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουν στις ΗΠΑ τον Τούρκο ισλαμιστή πρόεδρο στα θέματα που αφορούν την Κύπρο και την Ελλάδα. Είναι πάντα υποστηρικτικοί προς την κατοχική δύναμη. Το βλέπουμε στην Κύπρο, το είδαμε μέχρι τον περασμένο Φεβρουάριο στο Αιγαίο.Μετά τους σεισμούς, η Τουρκία υποχώρησε μεν και σταμάτησε τις υπερπτήσεις και τις παραβιάσεις επειδή αυτό καλούσε το συμφέρον της. Όχι επειδή άλλαξε πολιτική ή επειδή την πίεσαν οι Αμερικανοί. Όχι. Οι τελευταίοι βρίσκουν πάντα το φταίξιμο στην Ελλάδα. Όχι δημόσια. Αυτό το αποφεύγουν.

Είναι μία κίνηση τακτικής η υποχώρηση της Τουρκίας. Διότι την εξυπηρετούν οι δήθεν καλές σχέσεις με την Ελλάδα. Και στην Ουάσιγκτον και στις Βρυξέλλες.

Οι λομπίστες της Τουρκίας, που κατεβαίνουν ως στρατός στο Κογκρέσο για να επηρεάσουν βουλευτές και γερουσιαστές, αυτό ακριβώς τονίζουν: ότι δήθεν η Τουρκία δεν είναι πλέον απειλή για την Ελλάδα.

Είναι και παραείναι απειλή. Και επαναλαμβάνω ότι η Τουρκία δεν άλλαξε τις θέσεις της που πλήττουν στην καρδιά της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας. Οι Τούρκοι, και σήμερα, σχεδιάζουν τον τρόπο που θα τους βοηθήσει να κλέψουν τα ελληνικά νησιά που θεωρούν …τουρκικά.

Όσοι πιστεύουν το αντίθετο, δεν είναι αφελείς, αλλά ακραία επικίνδυνοι. Και δεν οφείλεται η προώθηση των τουρκικών θέσεων στον κατευνασμό, αλλά στην πίστη τους ότι η Ελλάδα θα βρει την ησυχία της αν δώσει το «κατιτίς» στην Τουρκία.

Με μία γρήγορη ματιά στον παγκόσμιο χάρτη ο αναγνώστης μπορεί να επιβεβαιώσει ότι η Τουρκία και η Αμερική, δύο σύμμαχοι -κατά τα άλλα- στο ΝΑΤΟ, δεν βλέπουν με το ίδιο μάτι τα μεγάλα θέματα που αφορούν την αμερικανική στρατηγική για τον κόσμο: Στο χώρισμα, δηλαδή, των «δικών» μας με τους «άλλους».Η Τουρκία είναι με τον Βλαντιμίρ Πούτιν και το Ιράν, όπως και άλλους εχθρούς της Αμερικής. Ο Ερντογάν περισσότερο ταυτίζεται με τους υπόλοιπους αυταρχικούς ηγέτες παρά με την Αμερική και γενικά τη δημοκρατική Δύση -υπάρχει και η μη δημοκρατική Δύση. Υπάρχουν πολιτικοί, ακόμα και στις ΗΠΑ, που υποστηρίζουν τον Πούτιν.
Είναι φίλοι του Ντόναλντ Τραμπ. Αν είναι δυνατόν…

Ο πρόεδρος της Τουρκίας είναι ασυγκράτητος και με το Ισραήλ. Ο «πόλεμος» λέξεων θα μπορούσε να μετατραπεί σε πραγματικό. Με όπλα. Μετρά κάθε του κίνηση με το προσωπικό του συμφέρον με τα προσωπικά κέρδη που αναμένει να έχει. Αλλά οι επιθέσεις του Ισραήλ στον Λίβανο και στο κοιμητήριο της Τεχεράνης, είναι προειδοποίηση σε όλους τους εχθρούς του Ισραήλ.

Όταν η Μοσάντ είπε ότι θα κυνηγήσει παντού τους ηγέτες της Χαμάς που ευθύνονται για το αιματοκύλισμα της 7ης Οκτωβρίου 2023, εννοεί ότι αυτό αφορά και την Τουρκία, η οποία πρόσφερε καταφύγιο και τουρκικά διαβατήρια στους ηγέτες της οργάνωσης. Η κίνηση της Τουρκίας να συλλάβει δήθεν πράκτορες της Μοσάντ στο τουρκικό έδαφος δεν είναι παρά ένα πυροτέχνημα.

Οι τουρκικές αρχές δεν μπορούν να σταματήσουν τους Ισραηλινούς «κυνηγούς» της Μοσάντ. Και θα φανεί αυτό το επόμενο διάστημα…

Οι Αμερικανοί πρέπει να κοιτάξουν τους εαυτούς του στον καθρέπτη και να σταματήσουν να αδικούν τους συμμάχους τους. Η συμπεριφορά απέναντι στην Κύπρο και την Ελλάδα θυμίζει χαμαιλέοντες.Στα λόγια είναι πρώτοι, στις πράξεις η επίδοσή τους είναι ένα τεράστιο μηδέν. Ο συμβιβασμός που επιχειρούν με την Τουρκία εις βάρος πρωτίστως της Αθήνας είναι απαράδεκτος. Η Ελλάδα δικαιούται τα μαχητικά F-35, ο Ερντογάν δεν δικαιούται τα F-16.

Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν ταξίδευσε στην Τουρκία -(πήγε και στην Ελλάδα)- για να επιτύχει την ένταξη της Σουηδίας στο ΝΑΤΟ. Αν το πέτυχε η όχι θα το πληροφορηθούμε στις 16 Ιανουαρίου.

Αλλά, είναι δυνατόν να μπλοκάρει ο Ερντογάν την επέκταση της Δυτικής Συμμαχίας και να θεωρείται …πιστός σύμμαχος; Όχι βέβαια. Αλλά για τους Αμερικανούς είναι πάντα …Κυριακή.

Όπως έχω γράψει πολλές φορές, εάν ο Ερντογάν πει επιτέλους το «ναι» στη Σουηδία, ο κ. Μπλίνκεν θα του προσφέρει στο πιάτο τα F-16. Όμως λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο που είναι το Κογκρέσο… Οι αντιδράσεις τις τελευταίες ημέρες είναι ισχυρότατες.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Ότι και να λένε οι παπαγάλοι του «Νενεκιστάν», πρόκειται για διεθνή επιτυχία της κυπριακής κυβέρνησης η πρωτοβουλία για τον θαλάσσιο διάδρομο μιας κατεύθυνσης, ο οποίος χρησιμοποιείται για την αποστολή ανθρωπιστικής βοήθειας στον άμαχο πληθυσμό στη Γάζα.

Με τον Πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας οι διαφορές μας είναι μεγάλες στο εθνικό θέμα του Κυπριακού, αλλά γι’ αυτήν την πρωτοβουλία του ανήκουν συγχαρητήρια, όπως και στον μεθοδικό υπουργό Εξωτερικών, Κωνσταντίνο Κόμπο και στους διπλωμάτες που εργάστηκαν άοκνα και αθόρυβα όλο το προηγούμενο διάστημα.

Στη Μεγαλόνησο δεν θα μάθουμε ποτέ να ξεπερνούμε τις κομματικές ταμπέλες και να παραδεχόμαστε κάποια θετικά πράγματα που γίνονται από πολιτικούς «αντιπάλους». Π.χ. ο τέως πρόεδρος του ΔΗΣΥ Αβέρωφ Νεοφύτου ήταν εντελώς εκτός τόπου και χρόνου γράφοντας την ανάρτηση του για τον θαλάσσιο διάδρομο. Πέταξε μία …εξυπνάδα -έτσι νόμιζε- και κατάντησε να προκαλεί γέλια.

* Ο Μιχάλης Ιγνατίου είναι διαπιστευμένος ανταποκριτής στο Λευκό Οίκο και το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, και συγγραφέας. Είναι ο ιδρυτής της ιστοσελίδας Hellas Journal