Διά διατάγματος τής Αντιβασιλείας, ή δραχμή αντικαθιστά ώς νομισματική μονάς τόν φοίνικα, όστις είχε καθιερωθή υπό τού Καποδιστρίου. Κό...
Διά διατάγματος τής Αντιβασιλείας, ή δραχμή αντικαθιστά ώς νομισματική μονάς τόν φοίνικα, όστις είχε καθιερωθή υπό τού Καποδιστρίου.
Η αργυρή δραχμή, βάρους 4,477 γραμμαρίων (4,029 γραμμάρια ασήμι), φέρει στη μια της όψη την κεφαλή του Όθωνα και στην άλλη το εθνόσημο.
Στο νομισματοκοπείο του Μονάχου κόβονται ανάμεσα στο 1832 και το 1834 351.000 χρυσά εικοσάδραχμα, 3.660.000 αργυρά πεντάδραχμα, μονόδραχμα και νομίσματα των 50 και 25 λεπτών και 248.000 χάλκινα νομίσματα των πέντε, των δύο και του ενός λεπτού.
Ανάλογος αριθμός νομισμάτων κόβεται στο Παρίσι τη διετία 1834-1835.
Ο Ερμαίος (Φεβρουάριος) υπήρξε ο μοιραίος μην δια την δραχμήν.
Την 8 – 2 – 1833 αντικατέστησε, ως νομισματική μονάδα τον φοίνικα του Καποδίστρια και την 28-2-2002 αντικαταστάθηκε από το θλιβερό και καταστροφικό ΕΥΡΩ.
Η επαναφορά της ως Εθνικού νομίσματος αποτελεί απαράβατο όρο της οικονομικής και κυρίως της Εθνικής ανεξαρτησίας της Ελλάδος.
Η λέξη αυτή που σημαίνει στα νέα ελληνικά χειρίζομαι, βρέθηκε για πρώτη φορά να χρησιμοποιέιται σε γραπτό λόγο σε πίνακες Γραμμικής Β από την Πύλο της Μυκηναικής περιόδου.
Το ουσιαστικό δραχμή σήμαινε χούφτα 6 οβολών (μεταλλικών ραβδίων-καρφιών) που χρησιμοποιώνταν την εποχή εκείνη ως ένα είδος νομίσματος ήδη από το 1100 π.Χ.
Οι δύο όψεις του Αθηναϊκού τετράδραχμου.
Στη μία πλευρά του η Αθηνά και στην άλλη, το σύμβολο της Αθηνάς, η γλαυξ (κουκουβάγια).
Ουσιαστικά ήταν ένας πρωτόγονος τύπος χρήσης πολυτιμών μετάλλων όπως ο χαλκός, ο μπρούτζος και το σίδερο αναλόγως με το βάρος τους ως ανταλλακτικές νομισματικές μονάδες.
Τα νομίσματα με την μορφη που τα γνωρίζουμε εμφανίστηκαν μόλις τον 7ο αιώνα π.Χ από την Λυδία.
Ηταν το συνηθισμένο ασημένιο νόμισμα στην Αρχαία Ελλάδα και υποδιαιρόταν σε 6 οβολούς.
Τα αρχαία ελληνικά νομίσματα σπάνια είχαν επίσημα ονόματα.
Το όνομα δραχμή πρωτοεμφανίστηκε σε γραπτό λόγο από τους Ηρακληδείς του Πόντου τον 4ο αιώνα π.Χ (387-312 π.Χ).
Κάθε πόλη έκοβε το δικό της νόμισμα και σε αυτά αποτυπώνονταν σύμβολα της πόλης και με επιγραφές σε αυτά που αναφέρονταν είτε στο όνομα της πόλης είτε στην απεικόνιση στο νόμισμα.
Η αξία του κάθε νομίσματος προσδιορίζοταν από την ποσότητα και ποιότητα του μετάλλου που αντιπροσώπευε και την φήμη του κάθε νομισματοκοπείου.
Το 546 π.Χ στην Αθήνα του Πεισιστρατού άρχισε η παραγωγή των Αθηναικών νομισμάτων της κουκουβάγιας από ασήμι των μεταλλείων του Λαυρίου.
Η διάδοση της Αθηναικής δραχμής υπήρξε σε όλη την Ελλάδα λόγω του εμπορίου που είχαν αναπτύξει εκείνα τα χρόνια οι Αθηναίοι.
Τον 5ο αιώνα π.Χ. το Αθηναικό τετράδραχμο ήταν μαζί με το Κορινθιακό στατήρα (δίδραχμο) ίσως το πιο διαδεδομένο νόμισμα στον Ελληνικό κόσμο πριν τον Μέγα Αλέξανδρο.
Στην μπροστινή όψη του απεικόνιζε το κεφάλι της κρανοφόρου Αθηνάς και στην πίσω όψη την κουκουβάγια.
Στην καθημερινή χρήση τους ονομαζόταν γλαύκες (κουκουβάγιες) και όχι τετράδραχμα.
Από εκεί προέρχεται και το φημισμένο " Γλαῦκ’ Ἀθήναζε ", μία κουκουβάγια στην Αθήνα δηλαδή που αναφέρονταν σε κάτι που υπήρχε σε αφθονία.
Η όψη αυτή της κουκουβάγιας υπάρχει και στο ελληνικό σύγχρονο νόμισμα του ευρώ.
Οι δραχμές κόβονταν σε διαφορετικά βάρη αναλόγως από το νομισματοκοπείο που τις έκοβε.
Η πιο συνηθισμένη δραχμή της εποχής εκείνης ήταν η Αθηναική ή Αττική δραχμή που ζύγιζε λίγο πάνω από 4.3 γραμμάρια.
Ο Αθηναίος πολίτης εργάτης της Χρυσής εποχής του Περικλή είχε ημερομίσθιο 2 δραχμές ενώ οι γλύπτες και οι γιατροί κερδίζαν μέχρι και 6 δραχμές την ημέρα.
Το κόστος ενός Αθηναικού σπιτιού ήταν 400 με 1000 δραχμές.
Μετά τον Αλέξανδρο, το όνομα δραχμή χρησιμοποιούνταν σε πολλά Ελληνιστικά βασίλεια της Μέσης Ανατολής και στην Αιγυπτο των Πτολεμαίων.
Μακεδονικό τετράδραχμο στο οποίο απεικονίζεται ο Μέγας Αλέξανδρος.
Το Αραβικό νόμισμα ντιρχάμ γνωστό από την προ Μωάμεθ εποχή ακόμα προέρχεται από την λέξη δραχμή ή δίδραχμο και χρησιμοποιείται ακόμα σαν όνομα στο Μαρόκο και στα Ηνωμενα Αραβικά Εμιράτα.
Η δραχμή στον αρχαίο κόσμο αντικαταστάθηκε από το ρωμαικό δηνάριο το 146 π.Χ
Δεν υπάρχουν σχόλια
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.