Η αποτρεπτική ισχύς της Ελλάδος και η μάχη μας με τον χρόνο και με τις παθογένειες: Ο Ερντογάν αν “καθαρίσει” τους Κούρδους ξέρουμε που θα στραφεί μετά…

   Του Κωνσταντίνου Παΐδα Η προσωρινή πολιτική εξουδετέρωση του γερουσιαστή Robert Menendez, ο οποίος εξακολουθεί να συνιστά σοβαρότατο εμπ...

  

Του Κωνσταντίνου Παΐδα

Η προσωρινή πολιτική εξουδετέρωση του γερουσιαστή Robert Menendez, ο οποίος εξακολουθεί να συνιστά σοβαρότατο εμπόδιο στο εσωτερικό των ΗΠΑ για την πραγμάτωση των τουρκικών αναθεωρητικών στόχων, συνέπεσε χρονικώς με μία εξαιρετική για την Τουρκία συγκυρία, με το αίτημα δηλ. της Σουηδίας για ένταξη στον Οργανισμό Βορειοατλαντικού Συμφώνου και με τη ζωτική ανάγκη διεύρυνσης του ίδιου του Οργανισμού.

Αναμφίβολα, και παρά τα όσα υποστηρίζουν διάφοροι ειδικοί και «ειδικοί» στη διπλωματία και στις διεθνείς σχέσεις, ο χειρισμός του ζητήματος εκ μέρους της Τουρκίας υπήρξε απολύτως επιτυχής, αφού η Τουρκία απέκτησε την πολυπόθητη από εκείνην πρόσβαση στα μαχητικά αεροσκάφη F-16 Viper, καθώς και σε τεράστιες ποσότητες αμερικανικής κατασκευής οπλικών συστημάτων και πυρομαχικών τελευταίας τεχνολογίας, ακυρώνοντας στην πραγματικότητα τις επώδυνες κυρώσεις που της είχαν επιβληθεί από τις ΗΠΑ εξαιτίας της προμήθειας του ρωσικού πυραυλικού συστήματος S-400.Το αντικειμενικά κολοσσιαίο εξοπλιστικό πρόγραμμα της Τουρκίας, το οποίο καταδεικνύει ότι η κατοχική δύναμη προετοιμάζεται για κάποιον πόλεμο μεγάλης κλίμακας και μακράς διάρκειας στο εγγύς μέλλον, όχι απλώς προχωρά με αμείωτη ένταση, αλλά και διαρκώς διευρύνεται.

Η πραγματικότητα αυτή, και ενώ ο τουρκικός στρατιωτικοποιημένος αναθεωρητισμός αποτελεί το επίσημο και «υπερήφανο» δόγμα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, καθιστά από ανεπίτρεπτη έως αυτοκαταστροφική για τον Ελληνισμό τόσο τη «μακαριότητα» (υπό την επήρεια «ηρεμιστικών» του τύπου «Διακήρυξη των Αθηνών») όσο και την άσκοπη ανάλωση του ανεκτίμητου χρόνου, τον οποίο ως χώρα «εξαγοράζουμε» με τον προσχηματικό (εκ μέρους της Τουρκίας) ελληνοτουρκικό διάλογο.

Η απροσδόκητη και δυσερμήνευτη αυτή μεταβολή της πολιτικής της Ελλάδος έναντι της Τουρκίας με την, έστω και έμμεση και μερική, αποδοχή της άποψης ότι υφίστανται ελληνοτουρκικές και όχι αποκλειστικά ευρωτουρκικές διαφορές, οι οποίες πρέπει να τεθούν στο τραπέζι ελληνοτουρκικού και όχι ευρωτουρκικού διαλόγου, μπορεί να γίνει καταληπτή μόνο υπό το πρίσμα του «κέρδους χρόνου».

Ωστόσο, δεν θα πρέπει να παραβλέπουμε / λησμονούμε ότι όσον χρόνο κερδίζουμε εμείς, άλλον τόσο κερδίζει και η Τουρκία, η οποία διαθέτει πανίσχυρη εγχώρια αμυντική βιομηχανία και, επομένως, αξιοποιεί τον χρόνο αυτόν με γεωμετρική πρόοδο…

Ταυτοχρόνως, είναι προφανές ότι επ’ ουδενί αίρονται οι σοβαρότατες επιφυλάξεις που (οφείλουμε να) έχουμε αναφορικά με τις δυνητικές συνέπειες στη μελλοντική θεώρηση και στη στάση των Ευρωπαίων εταίρων μας, όταν κάποια στιγμή αναπόφευκτα και υπό την πίεση των (μελλοντικών) συνθηκών θα «επιστρέψουμε» στη λογική των «αποκλειστικά ευρωτουρκικών διαφορών» και θα ζητήσουμε από τους Ευρωπαίους εταίρους μας να «ξαναδούν» τα «δικά μας» προβλήματα ως «δικά τους»…

Σε αυτό το πλαίσιο, και δεδομένων των πολλών και σοβαρότατων μεταβολών και εξελίξεων που ενδέχεται να προκύψουν στο ευρύτερο διεθνές περιβάλλον (αποτέλεσμα αμερικανικών εκλογών, εξέλιξη του ρωσοουκρανικού πολέμου και της σύγκρουσης στη λωρίδα της Γάζας, κ.λπ.) καθίσταται υπαρξιακής σημασίας για την Ελλάδα (αλλά και για τον Κυπριακό Ελληνισμό) η μεγαλύτερη δυνατή ενίσχυση της αποτρεπτικής μας ισχύος και ο μεγαλύτερος δυνατός ποιοτικός εκσυγχρονισμός των ενόπλων δυνάμεών μας.

Κάτι τέτοιο μπορεί να συντελεστεί επιτυχώς, μόνον εάν η Ελλάδα αρχίσει να αναπτύσσει και να παράγει η ίδια (ορισμένα έστω από) τα αμυντικά συστήματα, τα οποία χρειάζεται, προκειμένου να ανασχεθεί η αναθεωρητική μανία της Τουρκίας χωρίς να απαιτηθεί να φτάσουμε σε μία αναμέτρηση επί του πεδίου.

Βεβαίως, δεν θα πρέπει να τρέφουμε αυταπάτες! Η εποχή, κατά την οποία η Ελλάδα θα κατασκευάζει μόνη της μαχητικά αεροσκάφη, πολεμικά πλοία, τεθωρακισμένα άρματα μάχης κ.λπ., δυστυχώς θα αργήσει πάρα πολύ και, για να είμαστε ειλικρινείς, μπορεί να μην έρθει ποτέ, εάν πρωτίστως ως λαός δεν μεταβάλουμε τη νοοτροπία μας.

Ωστόσο, και μπορούν και πρέπει να γίνουν μεγάλα και τάχιστα βήματα σε αμυντικούς τομείς, οι οποίοι δεν απαιτούν τόσο πόρους όσο ισχυρότατη βούληση, άριστη οργάνωση και αμείωτη αποφασιστικότητα.

Επί παραδείγματι, οι Έλληνες / Ελληνίδες επιστήμονες και τα ελληνικά Α.Ε.Ι. μπορούν να θαυματουργήσουν σε συνεργασία με τα έμπειρα στελέχη των Γενικών Επιτελείων στον τομέα των οπλισμένων μη επανδρωμένων αεροχημάτων, των οπλισμένων μη επανδρωμένων πλωτών και υποβρύχιων σκαφών, του ηλεκτρονικού πολέμου και των συστημάτων αεράμυνας και αντιπυραυλικής προστασίας.

Προς την κατεύθυνση αυτήν μπορούν και πρέπει να αποτελέσουν πολύτιμο αρωγό και «πολλαπλασιαστή ισχύος» οι ελληνικές εταιρείες, οι οποίες δραστηριοποιούνται ήδη στον τομέα της αμυντικής βιομηχανίας με πολύ σημαντικά επιτεύγματα.

Ιδιαιτέρως ενθαρρυντικό και αισιόδοξο είναι το ότι η παρούσα πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας φαίνεται απολύτως αποφασισμένη και ικανή να οδηγήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις της χώρας μας στον δρόμο αυτόν, υπερβαίνοντας τις όποιες πρακτικές δυσκολίες και, κυρίως, εξαλείφοντας τη νοσηρή νοοτροπία και τις παθογένειες που κατέστησαν την Ελλάδα αποκλειστικά «καταναλωτή» εισαγόμενου αμυντικού υλικού. Ο δρόμος δεν θα είναι εύκολος, αλλά εάν πραγματικά το θέλουμε, σαφέστατα και μπορούμε να το επιτύχουμε, όπως το έχουν επιτύχει πολλές άλλες χώρες.

Σύμφωνα με τις τελευταίες δηλώσεις του Τ. Ερντογάν ο πρώτος κατά χρονική σειρά στόχος του στρατιωτικοποιημένου τουρκικού αναθεωρητισμού είναι η «εξαφάνιση από τον χάρτη» των Κούρδων του βορείου Ιράκ, εναντίον των οποίων θα στραφεί με όλες της τις δυνάμεις η τουρκική πολεμική μηχανή το Καλοκαίρι του διαρρέοντος έτους.

Εάν οι ΗΠΑ επιτρέψουν τον αφανισμό του σημαντικότερου συμμάχου τους στον αγώνα τους κατά του Ισλαμικού Κράτους από τις τουρκικές ένοπλες δυνάμεις, ακόμα και ο πιο αφελής μπορεί να φανταστεί ποιο θα είναι το επόμενο βήμα της Τουρκίας και ποιος θα είναι ο επόμενος στόχος της επί του πεδίου…

Καθίσταται, επομένως, προφανές ότι στην προσπάθεια ενίσχυσης της αποτρεπτικής ισχύος της χώρας μας δεν επιτρέπεται η παραμικρή καθυστέρηση και η παραμικρή «ελαστικότητα» σε νοσηρές συντεχνιακές και άλλες νοοτροπίες.

* Κωνσταντίνος Παΐδας
Καθηγητής του ΕΚΠΑ